Бунтовен роб
Бунтовен роб е мермерна статуа висока 2,15 метри од Микеланџело Буонароти, датирана од 1513 година. Сега се чува во Лувр во Париз.
| |
| Творец | Микеланџело Буонароти |
|---|---|
| Година | 1513 |
| Вид | скулптура |
| Материјал | Мермер |
| Димензии | 215 см |
| Место | Лувр, Париз |
Историја
уредиДвете скулптури на „робови“ во Лувр датираат од втората верзија на гробот на папата Јулиј II што беше нарачана од наследниците на папата, Дела Ровер во мај 1513 година. Иако првичните планови за џиновскиот мавзолеј биле издвоени, создавањето билои понатаму монументално, со коридор богато украсен со скулптури а Микеланџело веднаш беше ставен на чело на изведбата Меѓу првите завршени дела биле двата „Приџони“ (преименувани во „робови“ дури во деветнаесеттиот век), наменети за долниот дел од погребниот споменик, до пиластрите што ги врамуваа нишите со Победите. Нивните пози биле одредени според потребите на овој архитектонски амбиент, па така од напред имаат одличен ефект, но страничните делови се без детално обработување вообичаено.[1]
Датумот на двете статуи е потврден со писмото на Микеланџело до Марчело деи Кови, во кое тој зборува за откритијата кај Лука Сињорели во неговата римска куќа, додека тој работел на „фигура од мермер, која стои четири лакти високо, што ги има рацете зад грб“.
Сите „Prigioni“ создадени во ателјето на уметникот биле отстранети од споменикот во неговата конечна верзија, завршена во 1542 година. Во 1546 година, Микеланџело му ги подарил двете дела во Лувр на Роберто Строци, за неговото великодушно гостопримство. во неговата римска куќа за време на периодите на болест на Микеланџело во јули 1544 и јуни 1546 година. Кога Строци бил прогонет во Лион во април 1550 година поради неговото противење на Козимо I де' Медичи, тој ги испратил двете статуи . Во април 1578 година тие биле поставени во две ниши во дворот на замокот на постојателот на Монморенси во Екуен, во близина на [[Париз] ].
Во 1632 година тие биле продадени од Анри II де Монморенси на Кардинал Ришелје, кој ги натерал да ги испратат во неговиот Замок во Поату, каде што биле видени од [[Џанлоренцо Бернини] ] кој направил илустрација за нив, на неговите патувања[2].
Во 1749 година, војводата од Ришелје ги однел во Париз и ги сместил во Павилон де Хановр. Тие биле скриени во 1793 година, но кога вдовицата на последниот маршал од Ришелје се обидела да ги стави на продажба, тие станале сопственост на владата и се приклучиле на колекцијата која сега се наоѓа во Лувр.
Опис и стил
уреди„Бунтовниот роб“ е прикажан како се обидува да се ослободи од окови кои му ги држат рацете зад грбот, го згрчуваат торзото и му ја вртат главата. Впечаток, кој ќе придонесе за просторниот изглед на споменикот, бил дека тој се движи кон гледачот, со подигнато рамо и колено.
Иконографското значење на двете фигури веројатно е поврзано со мотивот на Заробеникот во римската уметност; всушност Џорџо Вазари ги идентификувал како персонификација на провинциите контролирани од Јулиј II. За Асканио Кондиви, сепак, тие ја симболизираа уметноста заробена по смртта на понтифот. „Бунтовниот роб“ особено може, шпекулативно, да претставува скулптура или архитектура. Предложени се и други значења од симболична и филозофска природа, како и некои поврзани со личниот живот на Микеланџело и неговите страдања
Од стилска гледна точка, тие се засноваат на антички модели, особено хеленистичката скулптура, како групата статуи на Лаокоон и неговите синови, откриена во 1506 г. и во тоа време во сопственост на Микеланџело, но и скулптурните фризови на триумфалната капија на Рим и приказите на Свети Себастијан.
Биографија
уреди- Umberto Baldini. Michelangelo scultore. Rizzoli, Milano 1973.
- Marta Alvarez Gonzáles. Michelangelo. Mondadori Arte, Milano 2007. ISBN 978-88-370-6434-1
Надворешни врски
уреди
Бунтовен роб на Ризницата ?- Page on the Louvre's official site
