Боливиско-чилеанска граница
Боливиско-чилеанска граница ― меѓународна граница во Јужна Америка. Ја дели Боливија од Чиле долж Западните Кордиљери на западниот раб на висорамнината Алтиплано. Во тек е спор за природата на реката Силала и за користењето на нејзините води од Чиле.[1][2][3][4]
Од 2021 година, боливиско-чилеанската граница е главна точка за влез на неважечките мигранти од Венецуела во Чиле.[5] На мигрантите при преминувањето им помагаат шверцери на луѓе.[6] Неважечкото преселување било особено проблематично за чилеанскиот пограничен град Колчане.[6][7]
Домородните ајмарски заедници живеат од двете страни на границата.[8]
Наводи
уреди- ↑ tierraamerica.net Архивирано на 27 јули 2011 г.
- ↑ Newton, Joshua, "The Disputed Silala River: A Catalyst for Cooperation? " (2007). Water Resources Research Center Conferences. Paper 28. link Пристапено на 23 декември 2023
- ↑ Gabriel Eckstein and Brendan M. Mulligan Water Resources Development, том 27, бр. 3, стр. 595-606, септември 2011. Posted on SSRN 1 септември 2011 link Пристапено на 23 декември 2023.
- ↑ Gabriel Eckstein. The Silala Basin: One of the Most Hydropolitically Vulnerable Basins in the World. International Water Law Project Blog link Пристапено на 23 декември 2023
- ↑ González, Carolina; Jaime, Davied (28 септември 2021). „Crisis migratoria en el norte: El perfil de los extranjeros que han ingresado a Chile este año“. Emol (шпански). Посетено на 23 декември 2023.
- ↑ 6,0 6,1 Torres, Cristián (3 февруари 2021). „Una crisis humanitaria desborda a pequeños pueblos del norte de Chile por la masiva llegada de migrantes venezolanos“. Infobae (шпански). Посетено на 23 декември 2023.
- ↑ „Alcalde de Colchane por crisis migratoria: "Están ingresando personas con actitud reprochable, invadiendo casas y agrediendo personas"“. Teletrece (шпански). Canal 13. 3 февруари 2021. Посетено на 23 декември 2023.
- ↑ Vergara, Jorge Iván; Gundermann, Hans (2012). „Constitution and internal dynamics of the regional identitary in Tarapacá and Los Lagos, Chile“. Chungara (шпански). Универзитет во Тарапака. 44 (1): 115–134. doi:10.4067/s0717-73562012000100009.