Антиконвулзив
Антиконвулзиви (исто така познати како антиепилептични лекови) се разновидна група на фармаколошки агенси кои се користат во третманот на епилептични напади. Антиконвулзивите сè повеќе се користат во третманот на биполарно растројство[1] и гранично растројство на личноста,[2] бидејќи делуваат како стабилизатори на расположението, но и во третманот на невропатска болка.[3]
| Антиконвулзиви | |
|---|---|
| Класа на лек | |
| Употреба | Епилепсија |
| Биолошки таргет | Мозокот |
| Синоними | Antiepileptic drugs, antiseizure drugs |
| ATC код | N03 |
Првиот делотворен лек кој се користел во третманот на епилепсија е калиум бромид, сè до откривањето на фенобарбитал во 1912 од кога се откриени голем број на антиконвулзиви.
Наводи
уреди- ↑ Keck, Jr., Paul E.; McElroy, Susan L.; Strakowski, Stephen M. (1998). „Anticonvulsants and antipsychotics in the treatment of bipolar disorder“. The Journal of Clinical Psychiatry. 59 (Suppl 6): 74–82. PMID 9674940.
- ↑ American Psychiatric Association, and American Psychiatric Association. Work Group on Borderline Personality Disorder. Practice guideline for the treatment of patients with borderline personality disorder. American Psychiatric Pub, 2001.
- ↑ Rogawski, Michael A.; Löscher, Wolfgang (2004). „The neurobiology of antiepileptic drugs“. Nature Reviews Neuroscience. 5 (7): 553–564. doi:10.1038/nrn1430. PMID 15208697.