Ана Одел
Ана Каролина Одел (родена на 3 октомври 1973 година) е шведска уметница и филмска режисерка. Таа освоила две награди Гулдбаге во 2014 година за нејзиниот филм „Собирот“ во категориите Најдобар филм и Најдобро сценарио. Во 2009 година, нејзиниот филм „Непозната, жена 2009-349701 добил големо внимание откако таа лажирала и снимила обид за самоубиство во Лилјехолмсброн во Стокхолм, како дел од филмот. Двата филма во кои учествувала - „Собирот“ и „Амалимбо“ се номинирани во категории и претставени на филмскиот фестивал во Венеција.
| Ана Одел | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | 3 октомври 1973 |
| Националност | Швеѓанка |
| Образование | Герлесборгшкул (Gerlesborgsschool) |
| Установа | Констфак универзитет за уметност, занаетчиство и дизајн |
| Значајни дела | Собирот (The Reunion) |
| Награди | Две Гулдбаге награди |
Детство
уредиОдел студирала во училиштето Герлезборг во Танум, Констфак универзитетот за уметност, занаетчиство и дизајн и на Kungliga Konsthögskolan во Стокхолм.[1]
Кариера и контроверзии
уредиФилмот Okänd, kvinna 2009-349701 (англиски: Непозната, жена 2009-349701) бил студентски труд на Одел за време на студиите во Konstfack.[2] Уметничкиот филм бил дел од изложбата на Констфак за 2009 година и исто така бил прикажан истата година во Калмарс Констмузеум.[3] Уметничкиот филм е направен за да се реконструира сопствениот психолошки распад на Одел во 1995 година, не како терапија, туку за да се докажат структурите на моќта во здравството и гледиштето на шведското општество за психолошките болести.[4]
Снимката на уметничкиот филм довел до контроверзии. На 21 јануари 2009 година, Одел на Лиљехолмсброн во Стокхолм организирала сопствен лажиран обид за самоубиство и психолошки слом и психоза.[5][6] Полицијата ја однела на психијатриско лекување во болницата S:t Görans во Стокхолм.[7] Следниот ден таа им открила на вработените во болницата дека ги лажирала своите ментални болести за нејзиниот уметнички филм. [8]
Постапките на Одел за време на снимањето биле критикувани од Дејвид Еберхард, во тоа време шеф на болницата.[9] Одел исто така била критикувана затоа што користела ресурси во болницата што можеле да се искористат кај вистински ментално болни кои барале помош истата вечер.[10] Таа била обвинета за насилен отпор при апсење на полицијата и за лажен повик за помош.[11] Судот ја прогласил Одел за виновна и и изрекол парична казна од 2,500 круни.[12] Намалената казна била затоа што судовите сметале дека таа нема кривична намера во своите постапки.[13] Таа не ја обжалила казната.[14]
Во 2013 година, Одел дебитирала како режисер со филмот „Собирот“. Филмот ги опфаќа темите на малтретирање, структурите на моќ во општеството и нездравата хиерархија во училиштата.[15] Одел донела многу свои искуства од сопственото училишно време, а исто така и искуства од нејзината училишна средба.[16] Филмот ја имал својата премиера на филмскиот фестивал во Венеција истата година. Филмот ја имал својата шведска премиера на 15 ноември 2013 година и добил позитивни критики. Филмот освоил и две награди Гулдбаге за најдобар филм и најдобро сценарио.[17]
Во 2016 година, таа дала гласовна улога во анимираниот краток филм „Амалимбо“ од Хуан Пабло Либосарт, а филмот бил номиниран во категоријата краток филм на филмскиот фестивал во Венеција во 2016 година.[18]
Во 2018 година, Одел режирала и играла една од главните улоги во филмот во кој се играла себеси, наречен X & Y, заедно со колегите Микаел Персбрант и Шанти Рони.[19][20] Филмот е снимен во Тролхотан.[21]
Филмографија
уреди- Okänd, kvinna 2009-349701 (Непозната, жена 2009-349701), 2009
- The Reunion (Собирот), 2013
- X & Y, 2018
Наводи
уреди- ↑ „Flera skandaler på konstskolor“. Dagens Nyheter. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Did Anna Odell's faked psychosis have any artistic merit?“. The Local. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Anna Odell till Kalmar konstmuseum“. Barometern Oskarshamns-Tidningen. Архивирано од изворникот на 15 June 2009. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „"Anna Odell ger alla psykiskt sjuka hopp" – Brännpunkt“. Svenska Dagbladet. Архивирано од изворникот на 1 July 2013. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Anna Odell: "Vad är det egentligen alla är så rädda för?"“. Dagens Nyheter. Посетено на 1 October 2014.
- ↑ „Anna Odell: "Jag tror att jag på bron hittade tillbaka"“. Dagens Nyheter. Посетено на 1 October 2014.
- ↑ „Anna Odell spelade sig själv“. Dagens Nyheter. Архивирано од изворникот на 4 October 2009. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Odell: "Jag har inte skadat psykvården"“. Svenska Dagbladet. Архивирано од изворникот на 15 July 2014. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Överläkaren David Eberhard: "Konstfackseleven borde klippa sig och skaffa sig ett jobb"“. Dagens Nyheter. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Anna Odell spelade sig själv“. Dagens Nyheter. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „'Psychotic' art student charged for fake suicide“. The Local. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Anna Odell: Personlig assistans hjalpte mig tillbaka“. Foraldrakraft. Архивирано од изворникот на 15 March 2015. Посетено на 15 March 2015.
- ↑ „Odell dömd till dagsböter“. Dagens Nyheter. Архивирано од изворникот на 4 October 2009. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Anna Odell överklagar inte“. Dagens Nyheter. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Odell: Förlorade tron på mig själv och blev en tönt“. Sveriges Television. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Tidningen Kulturen – nyhetstidning med kulturell prägel – Film: Återträffen; Regi och manus: Anna Odell“. Архивирано од изворникот на 2014-10-06. Посетено на 1 October 2014.
- ↑ „Anna Odells baggeladdade kväll“. Dagens Nyheter. Посетено на 26 September 2014.
- ↑ „Anna Odell tillbaka i Venedig – som tecknad figur - Filmbloggen“. Aftonbladet. 5 September 2016. Посетено на 11 January 2018.
- ↑ „Anna Odell: Jag har alltid varit rädd för män som är väldigt mycket män - DN.SE“. Dagens Nyheter. 7 December 2017. Посетено на 11 January 2018.
- ↑ „Anna Odell: "Jag har ju varit känd som den galna konstnären"“. Arbetarbladet. Посетено на 11 January 2018.
- ↑ Nyheter, SVT. „Anna Odell gör film med Mikael Persbrandt“. Sveriges Television. Посетено на 11 January 2018.