Џипси Кингс се група фламенко, салса и поп музичари од Арл и Монпелје на југот на Франција, кои настапуваат главно на шпански, но и мешајќи јужнофранцуски дијалекти.[1] Иако членовите на групата се родени во Франција, нивните родители главно биле Гитани - шпански Роми кои избегале од Шпанија за време на шпанската граѓанска војна во 1930-тите. Тие се познати по тоа што ја донесоа румбата фламенка, поп-ориентирана музика која далечно потекнува од традиционалната фламенко музика, до светската публика. Групата првично ја именувале „Лос Рејес“.

Gipsy Kings Concert
Џипси Кингс

Кариера уреди

Џипси Кингс, родени во Франција, но израснати со шпанска култура, во голема мера се одговорни за пренесување на звуците на прогресивното поп-ориентирано фламенко до светската публика. Бендот започнал во Арл, град во јужна Франција, во текот на 1970-тите, кога браќата Николас и Андре Рејес, синовите на фламенко уметникот Хосе Рејес, се здружија со нивните братучеди Жак, Морис и Тонино Балиардо. Во тоа време, Рејес и Манитас де Плата биле дуо кое што ја поттикнало пошироката популарност на румба фламенка (исто така позната како шпанска или ромска румба). Кога Рејес се разделил од Манитас де Плата, тој основал група составена од неговите синови, кои ги нарекол Лос Рејес (како и нивното семејно име, рејес значи „кралеви“ на шпански).

Лос Рејес започнале како ромски бенд. Тие патувале низ Франција, свирејќи на свадби, фестивали и на улица. Бидејќи живееле номадски, како ромите, бендот го усвоил името Џипси Кингс. Подоцна, тие биле ангажирани да свират на забави од висока класа, на места како Сент Тропе, но нивните први два албума не привлекле многу внимание. Во овој момент, Џипси Кингс почнале да свират традиционално фламенко..

Поставата на Џипси Кингс се состои од комбинација на левучари и десничари. Три браќа од Рејес фамилијата (Николас, Андре и Пачаи) трзаат со лева рака, и користат гитари кои се дизајнирани за левучари. На таквите гитари долното ми е прва наместо шеста жица. Заедно со браќата кои се десничари тие можат да се фокусираат на силен ритам додека покомплицираните техники се изведени од Тонино Балиардо.

Успех уреди

Џипси Кингс станаа популарни со нивниот истонасловен трет албум, кој ги вклучува песните „Џоби Џоба“, „Бамболео“ и баладата „Ун Амор“.

Џипси Кингс (албумот) бил издаден во САД во 1989 година и поминал 40 недели на топ листите, еден од ретките албуми на шпански јазик што успеа да го направи тоа. Бендот направил ковер на песната „I've Got No Strings“ за видеото и компилацискиот албум на Дизни од 1991 година „Едноставно лут на глушецот“. Нивната ковер верзија на „Хотел Калифорнија“ е пример за брза фламенко гитара и ритмичко тропање. Тој ковер бил прикажан во филмот на браќата Коен од 1998 година, Големиот Лебовски. Филмот „Приказна за играчките 3 “ од 2010 година ја прикажува нивната изведба на „Имаш пријател во мене“, верзија на шпански јазик насловена „Hay un Amigo en Mi“, и изведена во препознатлив фламенко стил. Хитот „Бамболео“ го прикажале во сцената во самопослугата, во филмот Пејте со нас од 2016 година.

Бендот бил критикуван од пуристите на фламенко, но, Николас Рејес во едно интервју изјави дека светот на фламенкото не е во одлична форма и дека бендот се гордее со нивниот успех. Нивниот албум од 1997 година, Компас содржи повеќе традиционална фламенко музика.

Соло проекти уреди

 
Вокалистот со француско потекло Николас Рејес останува фронтмен на снимањето

Некои од поединечните членови на бендот имаат објавено свои албуми. Во 1988 година, Канут Рејес го издал својот соло проект Болеро. Оттогаш го издаде вториот соло албум, насловен Гитано.

Андре Рејес снимил соло албум во 1992 година, но никогаш не го објавил официјално. Нелиценцирани копии биле купени од обожавателите и ги објавиле на интернет.[се бара извор]

Тонино Балиардо го издал својот сопствен инструментален албум, Essences, во 2001 година, повторно издаден во 2003 година.

Соработки уреди

Џипси Кингс соработувале со многу реномирани уметници. Овие напори вклучуваат „Зборувајќи за соништа“ со Џоан Баез во 1990 година, „Мојот начин“ со Френсис Кабрел во 1993 година, верзија на „Една љубов“ на Боб Марли, испеана со неговиот син Зиги Марли и песната на Жорж Рејс „Donde esta el amor“ со Николас Рејес во 2006 година. Тие ја изведоа и „Стани!“ со Капетан Џек, и обработија верзија на „Long Train Running“ на Браќата Дуби со Бананарама на нивниот албум Pop Life, под псевдонимот Alma de Noche.

Членови на бендот уреди

Џипси Кингс првично се состоеше од две роднински семејства: Рејес и Балиардо. Браќата Рејес, синови на Хосе Рејес, се внуци на Манитас де Плата. Браќата Балиардо се негови синови.[2]

  • Николас Рејес - основач, водечки пејач
  • Франсоа (Канут) Рејес – вокал, гитара
  • Андре Рејес – вокал, гитара
  • Пачаи Рејес – вокал, гитара
  • Пабло (Пол) Рејес – гитара
  • Тонино Балиардо – основач, водечки гитарист
  • Диего Балиардо - гитара
  • Пако Балиардо – гитара

Чико Бучики, ко-основач на групата, зет на Хосе Рејес, исто така бил член, но заминал по албумот Mosaïque во 1989 година за да создаде свој бенд.

Почнувајќи од 2015 година, само основачите, Николас Рејес и Тонино Балиардо останале во тековната постава на Џипси Кингс. Промотивните известувања за тековната турнеја ги наведуваат како „Џипси Кингс (со Николас Рејес и Тонино Балиардо)“

Дискографија уреди

  • 1982: Алегрија
  • 1983: Луна де Фуего
  • 1987: Џипси Кингс
  • 1989: Мозаик
  • 1991: Есте Мундо - номиниран за Греми награда за најдобар светски музички албум
  • 1993: Љубов и Слобода – освои Латинска Греми награда за најдобар поп-албум на годината и номиниран за Греми награда за најдобар светски музички албум
  • 1995: Естрелас
  • 1996: Тиера Гитана (американска верзија на Естрелас со Лос Песес ен ел Рио) – номинирана за награда Греми за најдобар светски музички албум
  • 1997: Компас – номиниран за Греми награда за најдобар светски музички албум
  • 2001: Сомос Гитанос
  • 2004: Корени
  • 2006: Пасајеро
  • 2013: Савор Фламенко – добитник на Греми награда за најдобар светски музички албум

Поврзано уреди

  • Нео фламенко

Надворешни врски уреди

  1. „Gipsy Kings presentaron en Praga su último álbum "Roots". 4 May 2004.
  2. Walters, John L. (November 9, 2014). „Manitas de Plata obituary“. The Guardian.