Светска турнеја на UCI 2018
Светска турнеја на UCI 2018 — десетто издание на системот за рангирање започнат од Меѓународниот велосипедистички сојуз (UCI) во 2009 година, кој вклучувал триесет и седум друмски велосипедски настани во текот на сезоната 2018.[1]
| Десетто издание на Светска турнеја на UCI | |
 Лого на Светската турнеја | |
| Поединости | |
|---|---|
| Датуми | 16 јануари – 21 октомври |
| Места | Австралија, Европа, Азија и Северна Америка |
| Трки | 37 |
| Прваци | |
| Поединечен пласман |  Сајмон Јејтс (ВБР) (Мичелтон-Скот) |
| Екипен пласман | Квик-Степ Флорс |
← 2017 2019 → | |
Натпреварувањето е предвидено да започне со воведната етапа на Тур Даун Андер на 16 јануари и ќе заврши со Трката околу Гуангси на 21 октомври.[2] Белгиецот Грег ван Авермат бил бранител на титулата.[3]
Ван Авермат не можел да ја одбрани својата титутла, откако не успеал да постигне ниту една поединечна победа - меѓутоа бил дел од три победи во екипен хронометар за Ванти-Груп Гобер – завршувајќи на петтото место во бодовниот пласман. Пласманот по првпат бил освоен од британски возач, Сајмон Јејтс, кој вози за екипата Мичелтон-Скот, освојувајќи 3.072 бода во сезоната.[4] Јејтс бил последен од четворицата возачи кои го преземале водството во пласманот во текот на сезоната; порано во 2018 година бил високопласиран, забележувајќи етапни победи на Париз-Ница[5] и на Волта а Каталуња,[6] пред пробивот на Џиро д’Италија со три етапни победи и тринаесет дена во водство на трката; на крајот, Јејтс опаднал на планините во текот на третата недела и го предал водството и победата на сонародникот Крис Фрум.[7] По уште една етапна победа и второ место на Трката околу Полска,[8] Јејтс ја освоил својата прва голема трка со победата на Вуелта а Еспања,[9] преземајќи го водството на трката по етапна победа на етапата 14,[10] и водството на пласманот кога трката завршила.[4]
На второто место се нашол Словакот, Петер Саган, 80 бода зад него, кој возел за Бора-Хансгрое.[4] Саган го предводел пласманот поголемиот дел од сезоната, забележувајќи шест последователни високи пласмани на пролетните класици, со победи на Гент-Вевелгем,[11] и по првпат, на Париз-Рубе.[12] Саган освоил три етапи на Тур де Франс, откако го освоил по рекорден шести пат бодовниот пласман,[13] но не успеал да освои ниту една етапа на Вуелта а Еспања, каде Јејтс го презел водството. На третото место, со 2.609 бода,[4] бил Алехандро Валверде од Шпанија, кој возел за Мовистар Тим. Валверде бил во водство во пласманот пролетта, победувајќи на Трката Абу Даби,[14] и на Волта а Каталуња,[6] во февруари и март – освојувајќи три етапи на овие трки исто така – пред две етапни победи и победата во бодовниот пласман на Вуелта а Еспања.
Во екипниот пласман, Квик-Степ Флорс преовладал со 13.425,97 бода, држејќи го водството во пласманот скоро три четвртини од сезоната. Екипата освоила 37 победи – од вкупно 73 победи на сите трки во UCI[15] – во рамки на Светската турнеја, вклучувајќи седум победи во генерален пласман освоени од Ники Терпстра (Е3 Харелбеке и Трка околу Фландрија),[16][17] Ив Ламперт (Дварс дор Вландерен),[18] Жилијан Алафилип (Флеш Валон и Класика де Сан Себастијан),[19][20] Боб Јунгелс (Лиеж-Бастоњ-Лиеж),[21] и Елија Вивијани (Јуроајс Класик).[22] Екипата, исто така, освоила 13 етапни победи на големите трки, со две маички освоени од Вивијани (бодовен пласман на Џиро д’Италија),[23] и од Алафилип, кој го освоил планинскиот пласмна на Тур де Франс.[24] Минатогодишните победници, Тим Скај, завршиле втори со 10.213 бодови, откако екипата освоила две од трите големи трки; Фрум станал седми возач, кој ги освоил трите големи трки со успехот на Џиро д’Италија,[25] додека Герант Томас го освоил Тур де Франс,[26] по успехот на Критериум ди Дофине.[27] Тим Скај освоил уште четири други победи во генерален пласман: Михал Квјатковски ја освоил Тирено-Адријатико,[28] и Трката околу Полска,[8] Еган Бернал ја освоил Трката околу Калифорнија во неговата прва сезона со екипата,[29] додека Џани Москон ја освоил завршната Трка околу Гуангси.[30] Со 9.201 бодови, Бора-Хансгрое завршиле на третото место, главно поради резултатите на Саган и победи на Џеј Мекарти (Голема океанска друмска трка „Кедел Еванс“),[31] и Паскал Акерман на Класик Лондон-Сари.[32] Акерман и Сем Бенет исто така освоил единаесет етапни победи во текот на сезоната, а Бенет освоил три етапи на Џиро д’Италија.[33]
Екипи уреди
Екипи кои имаат право на настап на секоја од трките за 2018 година се следниве:
| Код | Официјално име | Земја | Делови | Велосипед |
|---|---|---|---|---|
| ALM | АГ2Р-Ла Мондијал |  Франција
|
Шимано | Фактор Бајкс 02 |
| AST | Астана |  Казахстан
|
Шимано | Аргон 18 |
| TBM | Бахреин-Мерида |  Бахреин
|
Шимано | Мерида |
| BMC | Ванти-Груп Гобер |  САД
|
Шимано | БМЦ |
| BOH | Бора-Хансгрое |  Германија
|
TBC | Спешалајзд |
| DDD | Тим Дименжн Дата |  ЈАР
|
Шимано/Ротор | Сервело |
| EFD | ЕФ Едукејшн Фирст-Драпак | САД
|
Шимано / ФСА | Канондејл |
| FDJ | ФДЖ | Франција
|
Шимано | Лапјер |
| TKA | Катјуша-Алпесин |  Швајцарија
|
СРАМ | Кањон |
| TLJ | Лото НЛ-Џамбо |  Холандија
|
Шимано | Бјанки |
| LTS | Лото-Судал |  Белгија
|
Кампањоло | Ридли |
| MTS | Мичелтон-Скот |  Австралија
|
Шимано | Скот |
| MOV | Мовистар Тим |  Шпанија
|
Кампањоло | Кањон |
| QST | Квик-Степ Флорс | Белгија
|
Шимано ФСА |
Спешалајзд |
| SKY | Тим Скај |  Обединето Кралство
|
Шимано | Пинарело |
| SUN | Тим Санвеб | Германија
|
Шимано | Џајант |
| TFS | Трек-Сегафредо | САД
|
Шимано | Трек |
| UAD | ОАЕ Тим Емирати |  Обединети Арапски Емирати
|
Кампањоло | Колнаго |
Настани уреди
| Трка | Датум | Победник | Втор | Трет | Етапни бодови | Бодови за предводникот | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Тур Даун Андер
|
16–21 јануари |  Дарил Импи (ЈАР)
|
500 бода | Ричи Порт (АВС)
|
400 бода |  Том-Јелте Слагтер (ХОЛ)
|
325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
| Голема океанска друмска трка
|
28 јануари | Џеј Мекарти (АВС)
|
300 бода |  Елија Вивијани (ИТА)
|
250 бода | Дарил Импи (ЈАР)
|
215 бода | Н/П | |
 Трка Абу Даби
|
21–25 февруари |  Алехандро Валверде (ШПА)
|
300 бода | Вилко Келдерман (ХОЛ)
|
250 бода |  Мигел Анхел Лопес (КОЛ)
|
215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
 Омлоп Хет Ниусблад
|
24 февруари |  Михаел Валгрен (ДАН)
|
300 бода |  Лукаш Вишњовски (ПОЛ)
|
250 бода | Сеп Ванмарке (БЕЛ)
|
215 бода | Н/П | |
| Страде Бјанке
|
3 март | Тиш Бенот (БЕЛ)
|
300 бода |  Ромен Барде (ФРА)
|
250 бода | Ваут ван Ерт (БЕЛ)
|
0 бода[б 1] | Н/П | |
| Париз-Ница
|
4–11 март | Марк Солер (ШПА)
|
500 бода | Сајмон Јејтс (ВБР)
|
400 бода | Горка Изагире (ШПА)
|
325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
| Тирено-Адријатико
|
7–13 март | Михал Квјатковски (ПОЛ)
|
500 бода | Дамијано Карузо (ИТА)
|
400 бода | Герајнт Томас (ВБР)
|
325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
| Милано-Санремо
|
17 март | Винченцо Нибали (ИТА)
|
500 бода | Кејлеб Јуан (АВС)
|
400 бода | Арно Демар (ФРА)
|
325 бода | Н/П | |
| Волта а Каталуња
|
19–25 март | Алехандро Валверде (ШПА)
|
400 бода | Наиро Кинтана (КОЛ)
|
320 бода | Пјер Латур (ФРА)
|
260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
| Е3 Харелбеке
|
23 март | Ники Терпстра (ХОЛ)
|
400 бода | Филип Жилбер (БЕЛ)
|
320 бода | Грег ван Авермат (БЕЛ)
|
260 бода | Н/П | |
| Гент-Вевелгем
|
25 март |  Петер Саган (СВК)
|
500 бода | Елија Вивијани (ИТА)
|
400 бода | Арно Демар (ФРА)
|
325 бода | Н/П | |
| Дварс дор Вландерен
|
28 март | Ив Ламперт (БЕЛ)
|
300 бода | Мике Тенисен (ХОЛ)
|
250 бода | Сеп Ванмарке (БЕЛ)
|
215 бода | Н/П | |
| Трка околу Фландрија
|
1 април | Ники Терпстра (ХОЛ)
|
500 бода | Мадс Педерсен (ДАН)
|
400 бода | Филип Жилбер (БЕЛ)
|
325 бода | Н/П | |
| Трка околу Баскија
|
2–7 април |  Примож Роглич (СЛО)
|
400 бода | Микел Ланда (ШПА)
|
320 бода | Јон Изагире (ШПА)
|
260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
| Париз-Рубе
|
8 април | Петер Саган (СВК)
|
500 бода |  Силван Дилје (ШВА)
|
400 бода | Ники Терпстра (ХОЛ)
|
325 бода | Н/П | |
| Амстел Голд Рејс
|
15 април | Михаел Валгрен (ДАН)
|
500 бода |  Роман Кројцигер (ЧЕШ)
|
400 бода | Енрико Гаспарото (ИТА)
|
325 бода | Н/П | |
| Флеш Валон
|
18 април | Жилијан Алафилип (ФРА)
|
400 бода | Алехандро Валверде (ШПА)
|
320 бода | Јеле Ванендерт (БЕЛ)
|
260 бода | Н/П | |
| Лиеж-Бастоњ-Лиеж
|
22 април |  Боб Јунгелс (ЛУК)
|
500 бода |  Мајкл Вудс (КАН)
|
400 бода | Ромен Барде (ФРА)
|
325 бода | Н/П | |
| Тур де Романди
|
24–29 април | Примож Роглич (СЛО)
|
500 бода | Еган Бернал (КОЛ)
|
400 бода | Ричи Порт (АВС)
|
325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
 Трка околу Франкфурт
|
1 мај |  Александер Кристоф (НОР)
|
300 бода | Мајкл Метјус (АВС)
|
250 бода | Оливер Насен (БЕЛ)
|
215 бода | Н/П | |
| Џиро д’Италија
|
5–27 мај | Крис Фрум (ВБР)
|
850 бода | Том Димулен (ХОЛ)
|
680 бода | Мигел Анхел Лопес (КОЛ)
|
575 бода | 100, 40, 20, 12, 4 | 20 бода |
 Трка околу Калифорнија
|
13–19 мај | Еган Бернал (КОЛ)
|
300 бода | Тиџеј ван Гардерен (САД)
|
250 бода | Даниел Мартинес (КОЛ)
|
215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
| Критериум ди Дофине
|
3–10 јуни | Герајнт Томас (ВБР)
|
500 бода | Адам Јејтс (ВБР)
|
400 бода | Ромен Барде (ФРА)
|
325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
| Тур де Свис
|
9–17 јуни | Ричи Порт (АВС)
|
500 бода | Јакоб Фуглсанг (ДАН)
|
400 бода | Наиро Кинтана (КОЛ)
|
325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
| Тур де Франс
|
7–29 јули | Герајнт Томас (ВБР)
|
1000 бода | Том Димулен (ХОЛ)
|
800 бода | Крис Фрум (ВБР)
|
675 бода | 120, 50, 25, 15, 5 | 25 бода |
| Класик Лондон-Сари
|
29 јули | Паскал Акерман (ГЕР)
|
300 бода | Елија Вивијани (ИТА)
|
250 бода | Џакомо Ницоло (ИТА)
|
215 бода | Н/П | |
| Класика де Сан Себастијан
|
4 август | Жилијан Алафилип (ФРА)
|
400 бода | Бауке Молема (ХОЛ)
|
320 бода | Антони Ру (ФРА)
|
260 бода | Н/П | |
| Трка околу Полска
|
4–10 август | Михал Квјатковски (ПОЛ)
|
400 бода | Сајмон Јејтс (ВБР)
|
320 бода | Тибо Пино (ФРА)
|
260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
| / БинкБенк Тур
|
13–19 август | Матеј Мохорич (СЛО)
|
400 бода | Мајкл Метјус (АВС)
|
320 бода | Тим Веленс (БЕЛ)
|
260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
| Јуроајс Класик
|
19 август | Елија Вивијани (ИТА)
|
400 бода | Арно Демар (ФРА)
|
320 бода | Александер Кристоф (НОР)
|
260 бода | Н/П | |
| Вуелта а Еспања
|
25 август – 16 септември | Сајмон Јејтс (ВБР)
|
850 бода | Енрик Мас (ШПА)
|
680 бода | Мигел Анхел Лопес (КОЛ)
|
575 бода | 100, 40, 20, 12, 4 | 20 бода |
| Класик Бретања
|
26 август | Оливер Насен (БЕЛ)
|
400 бода | Михаел Валгрен (ДАН)
|
320 бода | Тим Веленс (БЕЛ)
|
260 бода | Н/П | |
| ГП Квебек
|
7 септември | Мајкл Метјус (АВС)
|
500 бода | Грег ван Авермат (БЕЛ)
|
400 бода | Јаспер Стејвен (БЕЛ)
|
325 бода | Н/П | |
| ГП Монтреал
|
9 септември | Мајкл Метјус (АВС)
|
500 бода | Сони Колбрели (ИТА)
|
400 бода | Грег ван Авермат (БЕЛ)
|
325 бода | Н/П | |
 Трка околу Турција
|
9–14 октомври | Едуард Прадес (ШПА)
|
0 бода[б 2] |  Алексеј Луценко (КАЗ)
|
250 бода | Нејтан Хас (АВС)
|
215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
| Џиро ди Ломбардија
|
13 октомври | Тибо Пино (ФРА)
|
500 бода | Винченцо Нибали (ИТА)
|
400 бода | Дилан Тенс (БЕЛ)
|
325 бода | Н/П | |
 Трка околу Гуангси
|
16–21 октомври | Џани Москон (ИТА)
|
300 бода |  Феликс Гросшартнер (АВТ)
|
250 бода |  Сергеј Чернецки (РУС)
|
215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
- Забелешки
- ↑ Бидејќи Ван Ерт возел за Верандас Вилемс-Крелан, која не е екипа од Светската турнеја, не можел да освои бодови за пласмани од Светската турнеја.
- ↑ Бидејќи Прадес возел за Еускади Баск Кантри-Муријас, која не е екипа од Светската турнеја, не можел да освои бодови за пласмани од Светската турнеја.
Поредок уреди
Поединечен уреди
Возачите изедначени со ист број на бодови се подредуваат по бројот на победи, потоа бројот на втори места, трети места и така натаму, во рамките на трките и етапите од Светската турнеја.
- 418 возачи забележале бодови. 198 други возачи завршиле на места кои носат бодови, но биле од екипи надвор од Светската турнеја.
Екипен уреди
Екипниот пласман се пресметувал со додавање на бодовите на сите возачи од екипата.[36]
| Место | Екипа | Бодови |
|---|---|---|
| 1 | Квик-Степ Флорс | 13.425,97 |
| 2 | Тим Скај | 10.213 |
| 3 | Бора-Хансгрое | 9.201 |
| 4 | Ванти-Груп Гобер | 8.779,97 |
| 5 | Мичелтон-Скот | 8.660,03 |
| 6 | Астана | 7.869[б 1] |
| 7 | Бахреин-Мерида | 7.409 |
| 8 | Мовистар Тим | 7.351 |
| 9 | Тим Санвеб | 7.266,95 |
| 10 | Лото НЛ-Џамбо | 7.059 |
| 11 | АГ2Р-Ла Мондијал | 6.397 |
| 12 | ОАЕ Тим Емирати | 5.495 |
| 13 | Трек-Сегафредо | 5.428 |
| 14 | Групама-ФДЖ | 5.102 |
| 15 | Лото-Судал | 4.700,01 |
| 16 | ЕФ Едукејшн Фирст-Драпак | 4.373 |
| 17 | Катјуша-Алпесин | 2.757 |
| 18 | Тим Дименжн Дата | 2.017[б 2] |
- Забелешки
- ↑ Според UCI 7.859 бода, пропуштајќи ги бодовите на Трулс Корсет од Париз-Рубе.
- ↑ Според UCI 1.953 бода, пропуштајќи ги бодовите на Игор Антон од Трката околу Баскија, Класика де Сан Себастијан и Вуелта а Еспања.
Напредок во водството уреди
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 „UCI announces 2018 road calendar“. Cycling News. Посетено на 20 октомври 2017.
- ↑ „2018 UCI WorldTour calendar unveiled“. Velon. Архивирано од изворникот на 2017-09-25. Посетено на 20 октомври 2016.
- ↑ „Roche and Hermans lead BMC at inaugural Tour of Guangxi“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 16 октомври 2017. Посетено на 18 октомври 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Simon Yates to be crowned WorldTour champion ahead of Peter Sagan“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 15 октомври 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Вин, Најџел (10 март 2018). „Simon Yates wins Paris-Nice's big climbing stage to take overall lead“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ 6,0 6,1 „Volta a Catalunya: Simon Yates wins final stage, Valverde takes overall“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 25 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Giro d'Italia: I'll come back stronger, says Simon Yates“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 28 мај 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ 8,0 8,1 Фотерингем, Аласдер (10 август 2018). „Tour de Pologne: Yates tests Kwiatkowski with stunning late breakaway and stage win“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Кери, Том (16 септември 2018). „Simon Yates 'in shock' after Briton claims historic Vuelta a Espana victory“. The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Simon Yates: British cyclist wins first Grand Tour at Vuelta a Espana“. BBC Sport. BBC. 16 септември 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Gent-Wevelgem: Peter Sagan claims record-equalling third title in Belgian race“. BBC Sport. BBC. 25 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Paris-Roubaix: World champion Peter Sagan wins first title“. BBC Sport. BBC. 25 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Peter Sagan toughs it out to win his sixth green jersey in Paris“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 30 јули 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Abu Dhabi, stage 5: Valverde climbs to stage win and overall title“. VeloNews. Competitor Group. 25 февруари 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Quick-Step Floors end the season in style“. Квик-Степ Флорс. Decolef. 21 октомври 2018. Архивирано од изворникот на 2018-10-21. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ О’Ши, Садб (23 март 2018). „Terpstra wins E3 Harelbeke“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Terpstra eerste Nederlandse winnaar sinds 1986“ [Terpstra first Dutch winner since 1986]. De Telegraaf (холандски). Telegraaf Media Groep. 1 април 2018. Архивирано од изворникот на 2018-04-02. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Хикмот, Лери (28 март 2018). „Dwars door Vlaanderen: Yves Lampaert Makes History“. VeloUK. WordPress. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Виндзор, Ричард (18 април 2018). „Julian Alaphilippe ends Valverde dominance with powerful victory at La Flèche Wallonne 2018“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Бенсон, Даниел (4 август 2018). „Julian Alaphilippe wins Clasica San Sebastian“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Liege-Bastogne-Liege: Bob Jungels claims solo win in one-day classic“. BBC Sport. BBC. 22 април 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Виндзор, Ричард (19 август 2018). „Elia Viviani takes second consecutive victory at EuroEyes Cyclassics Hamburg“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Elia Viviani wins the Giro d'Italia cyclamen jersey“. Квик-Степ Флорс. Decolef. 27 мај 2018. Архивирано од изворникот на 2018-08-29. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Julian Alaphilippe wins Tour de France polka dot jersey“. Квик-Степ Флорс. Decolef. 29 јули 2018. Архивирано од изворникот на 2018-10-21. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Chris Froome wins Giro d'Italia to claim historic Grand Tour treble“. BBC Sport. BBC. 27 мај 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Скривенер, Питер (29 јули 2018). „Tour de France: Geraint Thomas wins as Chris Froome finishes third“. BBC Sport. BBC. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Geraint Thomas wins Critérium du Dauphiné ahead of Adam Yates“. The Guardian. Guardian Media Group. Associated Press. 10 јуни 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Kwiatkowski wins Tirreno-Adriatico (2)“. ANSA.it. Agenzia Nazionale Stampa Associata. 13 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Фратини, Кирстен; Вајсло, Лора (19 мај 2018). „Bernal seals Tour of California victory“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Браун, Грегор (21 октомври 2018). „Moscon ends season on Guangxi high, aims for 2019 Giro“. VeloNews. Competitor Group. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Маршал-Бел, Крис (28 јануари 2018). „Jay McCarthy becomes first Australian to win Cadel Evans Great Ocean Road Race“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „RideLondon-Surrey Classic: Pascal Ackermann beats Elia Viviani in sprint finish“. BBC Sport. BBC. 29 јули 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Рајан, Бери (27 мај 2018). „Sam Bennett: I had such bad legs, I thought I wouldn't be able to sprint“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „WorldTour team bike guide“. Посетено на 1 декември 2016.
- ↑ „WorldTour Ranking – 2018: Individual Ranking (21/10/2018)“. Светска турнеја на UCI. Infostrada Sports; Меѓународен велосипедистички сојуз. 21 октомври 2018. Посетено на 18 ноември 2018.
- ↑ „WorldTour Ranking – 2018: Team Ranking (21/10/2018)“. Светска турнеја на UCI. Infostrada Sports; Меѓународен велосипедистички сојуз. 21 октомври 2018. Посетено на 18 ноември 2018.
Надворешни врски уреди
- Матична страница (англиски)