Шејла Ледер
Шејла Ледер (17 јануари 1898-27 јануари 1983 година) била инженер, сопственик на бизнис и претседател на Женското инженерско друштво во 1950–51 година.
| Шејла Ледер | |
|---|---|
| Роден(а) | 17 јануари 1898 Беркенхед |
| Починал(а) | 27 January 1983 Каенби, Линколншир |
| Занимање | инженер, наставник, тренер |
Раниот живот
уредиШејла Ледер е родена во Беркенхед, Чешир на 17 јануари 1898 година во семејството на Ени (родено Лион) и Џон Волтер Ледер, аналитички хемичар.[1] Таа имала две сестри, Алис Муриел, родена во 1889 година и Венона Хардвик, родена во 1890 година. Нејзиниот татко бил раководител на хемискиот оддел во Империјалниот земјоделски истражувачки институт основан во 1904 година во Пуса во Бихар, Индија.[2]
Ледер била интернатор во средното училиште за девојки во Ливерпул во 1911 година,[3] и се претпоставува дека двете нејзини постари сестри биле во Индија со нивниот татко, бидејќи Алис Муриел се омажила за Клод Мевс Мекензи Хачинсон во 1914 година.[4] Нејзината друга сестра Венона Хардвик се омажила за Ерик Сесил Ансорж во 1915 година. И двете свадби се одржале во Пуса.[5]
Кариера
уредиПред Втората светска војна, Ледер била предавач по физичка обука на Колеџот за обука на наставници Хокерил, Епископ Стортфорд Хертфордшир,[6] откако тренирала револуционерен метод на вежбање Бергман-Остерберг за жени, веројатно на колеџот Дартфорд на Мадам Бергман-Остерберг.[7]
Ледер била инженер-аматер во 1940 година и била една од првите жени-приправнички што ги посетувале курсевите што ги воделе Женското инженерско друштво што се одржало во Институтот Бофој во Ламбет [8] за да ги подготват жените за инженерска воена работа.[9] Таа покажала таква способност во фабриката за авиони „Хокер “ каде што била испратена (работа на „Тајфуни и Хакерски Бури“) што била промовирана од продавницата на поодговорни места во планирањето на производството. Во март 1943 година, таа била регрутирана од Министерството за Труд на Владата на ОК да биде една од нејзините Жени Технички Службеници кои советувале за вработување жени во тешката индустрија, и била распоредена некое време во Њукасл на Тајн.[10] Таа продолжила да ги обучува другите за вештини за управување со луѓе и надзор, и била назначена за обучувач ТВИ (Обука во Индустријата) во 1944 година.
Заедно со друга членка на ЖИД, Верена Холмс, Ледер основала мала инженерска компанија, Холмс & Ледер Лтд,[11] во Гилингем, Кент во 1946 година, вработувајќи само жени за правење мали гилотини за сечење хартија што може безбедно да се користат во училиштата. И двете нејзини сестри инвестирале во компанијата.[12]
Женско Инженерско Друштво
уредиТаа се приклучила на Женското Инженерско Друштво (ЖИД) во 1941 година и станала редовен соработник на списанието The Woman Engineer и учествувала во емитување во Америка за нејзината работа во 1942 година. Таа била избрана во Советот на ЖИД во Септември 1942 година и потпретседател заедно со Елси Елеонор Верити во 1947 година.
Во 1950-51 Ледер била избрана за претседател на Женското Инженерско Друштво,[13] наследувајќи ја Френсис Хејвуд во улогата. Таа водела кампања за еднакви плати во секторот и посетуваше училишта за да ги охрабри девојчињата да се занимаваат со инженерство како професија. Во 1950 година, таа, Винифред Хакет и Ира Ришовски објавиле извештај за еднакви плати за жените во инженерството, во кој било заклучено дека „нема оправдување за пониски скали за плати за жените“.
Во 1951 година таа зборувала за обука во индустријата на конференцијата на Женското Инженерско Друштво, на Женскиот час на ББЦ и се приклучила на комитетот за еднакви плати на Британската Федерација на Деловни и Професионални Жени, а потоа била избрана за потпретседател на организацијата. Ледер била домаќин на Беатрис Хикс, претседателка на неодамна формираното Американско Друштво на жени инженери кога го посетила Фестивалот на Британија.[14] Ледер била наследена како претседател на ЖИД од Ела Мери Колин.
Подоцнежниот живот
уредиВо пензија, таа уживала како волонтерски водич во катедралата Линколн.[15]
Шејла Ледер починала на 85-годишна возраст во Домот за стари лица Каенби во Линколншир на 27 јануари 1983 година.
Наводи
уреди- ↑ „England & Wales, Civil Registration Death Index, 1916-2007“.
- ↑ M., H. H. (1935). „Dr. J. Walter Leather“. Nature (англиски). 135 (3402): 58. doi:10.1038/135058a0. ISSN 1476-4687.
- ↑ „8: Sheila leather“. Magnificent Women (англиски). Посетено на 2022-11-15.
- ↑ Butler, E. J. (1941). „Mr. C. M. Hutchinson, C.I.E“. Nature (англиски). 148 (3752): 367. doi:10.1038/148367a0. ISSN 1476-4687.
- ↑ „"A wedding at Pusa". The Pioneer. 28 January 1915. p. 11“. 1915.
- ↑ „1939 England and Wales Register“. www.ancestry.co.uk. 1939. Посетено на 2022-11-08.
- ↑ „The Woman Engineer Vol 6“. twej.theiet.org. Архивирано од изворникот на 2021-06-19. Посетено на 2022-11-08.
- ↑ „History of the Beaufoy Institute, a Lambeth landmark“. The Beaufoy Institute (англиски). Архивирано од изворникот на 2022-11-08. Посетено на 2022-11-08.
- ↑ „The Beaufoy Institute“. HOLT (англиски). Посетено на 2022-11-08.
- ↑ „The Woman Engineer Vol 5“. twej.theiet.org. Посетено на 2022-11-08.
- ↑ „53: Verena holmes“. Magnificent Women (англиски). Посетено на 2022-11-15.
- ↑ „Grace's Guide Website“.
- ↑ „Women's Engineering Society Presidents Past and Present“. Архивирано од изворникот на 2017-09-23. Посетено на 2023-03-06.
- ↑ „The Woman Engineer Vol 7“. twej.theiet.org. Архивирано од изворникот на 2022-11-08. Посетено на 2022-11-08.
- ↑ „The Woman Engineer Vol 13“. twej.theiet.org. Посетено на 2022-11-08.