Црвени лисја
„Црвени лисја“ ― расказ на авторот од Соединетите Држави, Вилијам Фокнер. За прв пат објавен во списанието Saturday Evening Post на 25 октомври 1930 година,[1] бил еден од првите раскази на Фокнер што се појавиле во национално списание.[2] Следната година расказот бил вклучен во Тринаесет раскази, првата збирка раскази на Фокнер.[3]
„Црвени лисја“ се опишани како „визија за неумоливиот, брутален образец на природата кој одредува дека секое живо суштество мора да умре“.[2] Насловот на приказната го симболизира Домородниот Американец,[4] поточно народот Чикасо.[5]
Црвените лисја се однесуваа на Индијанците. Решителноста на природата беше таа што го задуши, задуши, уништи Црнецот. Црвените листови немаа ништо против него кога го задушија и уништија.
—Вилијам Фокнер
Резиме на заплетот уреди
Со смртта на началникот Исетибеха, обичајот бара целиот ценет имот на водачот на народот Чикаса да биде жив закопан во земјата заедно со него. Ова го вклучува неговиот црн слуга, роб кој му служи на началникот уште од детството. Неименуваниот роб прави очајнички обид за слобода, наоѓајќи засолниште во мочуриштата и размислувајќи за својот минат живот. Во меѓувреме, синот на мртвиот началник, Мокетубе, кој има голема тежина и нема вистински интерес за водство, е принуден да ги собере своите сили и да започне потрага по бегалецот. Неколкуте Индијанци кои се подготвени да го придружуваат Мокетубе се подеднакво корумпирани, декадентни и полни со очај. Како што полека се приближуваат кон исчезнатиот роб, тие исто така размислуваат за минатото, дискутирајќи за начините на кои ропството и доаѓањето на белиот човек ги осуди на криминал, насилство и бавно исчезнување како народ.
Наводи уреди
- ↑ McFarland, Dorothy Tuck (1964). Crowell's Handbook of Faulkner. Crowell. стр. 174.
- ↑ 2,0 2,1 Volpe, Edmond Loris (2004). A Reader's Guide to William Faulkner: The Short Stories. Syracuse University Press. стр. 138. ISBN 0-8156-3047-6.
- ↑ Scott, Mike (31 август 2007). Short Subjects: Actor James Franco brings film to town; Swag of the week; From the blog; Buried Treasures. The Times-Picayune. Архивирано од изворникот на 2016-03-03. Посетено на 15 септември 2022.
- ↑ Gwynn, Frederick L. (1995). Faulkner in the University. University of Virginia Press. стр. 39. ISBN 0-8139-1612-7.
- ↑ Bassett, John Earl (1997). William Faulkner. Routledge. стр. 274. ISBN 0-415-15933-4.
