Википедија

Хеме транспортер

Хеме транспортер бил протеин кој доставувал хем до различните делови на биолошката клетка за кои бил потребен.

Хемот бил главен извор на железо во исхраната кај луѓето и другите цицачи, а неговата синтеза во телото била добро разбрана, но патеките на хем не биле толку добро разбрани. Било веројатно дека хемот бил цврсто регулиран поради две причини: токсичната природа на железото во клетките и недостатокот на регулиран екскреторен систем за вишокот железо. Затоа, разбирањето на хемските патишта било важно за разбирање на болестите како што се хемохроматоза и анемија.

Транспорт на хем уреди

Членовите на семејството носители на растворени супстанци SLC48 и SLC49 учествувале во транспортот на хем низ клеточните мембрани (АТПаза што пренесува хем).[1]

SLC48A1-исто така познат како Хеме-одговорен ген 1 (HRG1)-и неговите ортолози првпат биле идентификувани како семејство транспортер на хем преку генетски екран во C.elegans. Протеинот играл улога во мобилизирање на хем од лизозомот до цитоплазмата. Бришењето на генот кај глувците довело до акумулација на хем кристали наречени хемозоин во лизозомите на коскената срцевина, црниот дроб и спленичните макрофаги, но не било познато дека генот бил поврзан со човечка болест.

FLVCR1 првично бил идентификуван како рецептор за вирусот на леукемија кај мачките, чие генетско нарушување довело до анемија и нарушување на транспортот на хем.[2][3] Се чинело дека ги штител клетките во фазата CFU-E со извоз на хем за да се спречело токсичност на хем. Ретки хомозиготни мутации резултирале со автосомно рецесивна атаксија на задната колона со ретинитис пигментоза.[4][5]

FLVCR2 бил тесно поврзан со FLCVR1, а експериментите со генетска трансфекција покажале дека тој транспортирал хем.[6] Мутациите во генот биле поврзани со пролиферативна васкулопатија и хидраненцефали-хидроцефален синдром (PVHH, исто така познат како Фаулер синдром).[7][8]

Поврзани гени SLC49A3 и SLC49A4 биле помалку добро карактеризирани[1] функционално, иако SLC49A4 исто така бил познат како нарушен во бубрежниот канцер протеин 2 или RCC4 поради поврзаноста со рак на бубрежни клетки.[9][10]

Наводи уреди

  1. ↑ 1,0 1,1 „Heme and FLVCR-related transporter families SLC48 and SLC49“. Molecular Aspects of Medicine. 34 (2–3): 669–82. 2013. doi:10.1016/j.mam.2012.07.013. PMC 3602793. PMID 23506900.
  2. ↑ „Identification of a human heme exporter that is essential for erythropoiesis“. Cell. 118 (6): 757–66. September 2004. doi:10.1016/j.cell.2004.08.014. PMID 15369674.
  3. ↑ „A heme export protein is required for red blood cell differentiation and iron homeostasis“. Science. 319 (5864): 825–8. February 2008. Bibcode:2008Sci...319..825K. doi:10.1126/science.1151133. PMID 18258918.
  4. ↑ „Autosomal recessive posterior column ataxia and retinitis pigmentosa“. Neurology. 51 (6): 1772–3. December 1998. doi:10.1212/wnl.51.6.1772-a. PMID 9855554.
  5. ↑ „Online Mendelian Inheritance in Man:FLCVR1“. omim.org.
  6. ↑ „The Fowler syndrome-associated protein FLVCR2 is an importer of heme“. Molecular and Cellular Biology. 30 (22): 5318–24. November 2010. doi:10.1128/MCB.00690-10. PMC 2976379. PMID 20823265.
  7. ↑ „High-throughput sequencing of a 4.1 Mb linkage interval reveals FLVCR2 deletions and mutations in lethal cerebral vasculopathy“ (PDF). Human Mutation. 31 (10): 1134–41. October 2010. doi:10.1002/humu.21329. PMID 20690116.
  8. ↑ „Online Mendelian Inheritance in Man:FLCVR1“. omim.org.
  9. ↑ „Disruption of a novel MFS transporter gene, DIRC2, by a familial renal cell carcinoma-associated t(2;3)(q35;q21)“. Human Molecular Genetics. 11 (6): 641–9. March 2002. doi:10.1093/hmg/11.6.641. PMID 11912179.
  10. ↑ „Characterization of a familial RCC-associated t(2;3)(q33;q21) chromosome translocation“. Journal of Human Genetics. 46 (12): 685–93. 2001. doi:10.1007/s100380170001. PMID 11776380.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хеме_транспортер&oldid=5179431“