Умствена отвореност

Умствена отвореност е рецептивност кон нови идеи. Отвореноста се однесува на начинот на кој луѓето пристапуваат кон гледиштата и знаењата на другите. Со зборовите на Дин Тјосволд ,,го инкорпорира верувањето дека другите треба да бидат слободни да ги изразат своите ставови и дека треба да се препознае вредноста на знаењето на другите"[1][2]. Џејсон Беар дефинира отворено лице како она кое ,,карактеристично се движи подалеку или привремено ги издвојува сопствените докстатички заложби со цел да им даде фер и непристрасно сослушување на интелектуалната опозиција". Дефиницијата на Џек Квонг гледа на отвореноста како ,,подготвеност сериозно да се сфати романското гледиште".[3]

Според Вејн Ригс, слободноумноста извира од свеста за интринзичната грешка на споствените верувања; оттука произлегува дека отворените поединци се повеќе склони да ги слушаат и серозно да размислуваат за гледиштата кои се различни од нивните.[4]

Постојат различни скали за мерење на отвореноста. Се тврди дека училиштата треба да ја нагластуваат умствената отвореност повеќе од релативизмот на својата научна настава, бидејќи научната заедница не прифаќа релативистички начин на размислување.[5]

Според Бертнанд Расел, критичкото размислување претходи на умствената отвореност. Критичкиот став вклучува умствена отвореност со почит кон нашите верувања.[6]

Умствената отвореност се смета за важна лична црта за делотворно учество во менаџмент тим и слични групи. Умствената отвореност често се поттикнува во групни опкружувања во различни култури и нови околини.[7]

Наводи

уреди
  1. Tjosvold, Dean; Poon, Margaret (септември 1998). „Dealing with scarce resources: openminded interaction for resolving budget conflicts“. Group & Organization Management. 3. doi:https://doi.org/10.1177%2F1059601198233003 Проверете ја вредноста |doi= (help).
  2. Mitchell, Rebecca; Nicholas, Stephen (2006). „Knowledge Creation in Groups: The Value of Cognitive Diversity, Transactive Memory and Open-mindedness Norms“. Electronic Journal of Knowledge Management. Архивирано од изворникот на 2018-07-02. Посетено на 2018-11-24.
  3. Kwong, Jack (2015). „Open-Mindedness as a Critical Virtue“. Topio. 2: 403–411. doi:https://doi.org/10.1007%2Fs11245-015-9317-4 Проверете ја вредноста |doi= (help).
  4. Riggs, Wayne (2010). „Open-mindedness“. Metaphilosophy. 41: 172–188. doi:https://doi.org/10.1111%2Fj.1467-9973.2009.01625.x Проверете ја вредноста |doi= (help).
  5. Harding, Patricia; Hare, William (март 2000). „Portraying Science Accurately in Classrooms: Emphasizing Open-Mindedness Rather Than Relativism“. Journal of Research in Science Teaching (37. изд.). 3: 225–236. doi:https://doi.org/10.1002/(SICI)1098-2736(200003)37:3%3C225::AID-TEA1%3E3.0.CO;2-G Проверете ја вредноста |doi= (help).
  6. Hare, William. „Bertrand Russell on Critical Thinking (a paper given at Twentieth World Congress of Philosophy, in Boston, Massachusetts)“.
  7. Hambrick, Donald C. (1987). „The Top Management Team: Key to Strategic Success“. California Management Review. 1: 88–108.