Силверпилен
Силверпилен (Сребрената стрела) е прекарот на возот на метрото во Стокхолм, кој се наоѓа во неколку урбани легенди кои тврдат дека се видел духот на возот.
Производство и историја
уредиВозот е составен од сребрени алуминиумски вагони од моделот C5. Изграден бил само еден таков воз, составен од осум вагони; тој бил произведен во средината на 1960-те како тест единица. Во групата од стотици зелени метро возови, Силверпилен бил единствениот од возовите што не бил обоен и затоа останал сребрен. Освен бојата, препознатливиот звук на моторот и оддалечените лизгачки врати, тој бил речиси идентичен со другите возови на метрото што биле во функција за време на неговиот животен век. На некои патници не им се допаднал неговиот „суров“ необоен изглед.[1]
Почнувајќи од моментот на производство во средината на 1960-те, до 1996 година, Силверпилен понекогаш се користел како резервен воз.[2] Возот се користел како резервен за сите постоечки подземни линии во Стокхолм, иако почесто на Црвената и Зелената линија. Пред и по неговото патничко работење, тој бил возен без патници до депото без застанување, нешто што на повеќето луѓе им било чудно.
Внатрешноста на возот ги немал вообичаените реклами, а на ѕидовите имало знаци на делумно отстранети графити.[3] Овој необичен изглед придонесол за угледот на Силверпилен како „различен“.
Возот се користел во филмот Сокарна („Трагачите“) од 1993 година, филм кој се одиграл во Стокхолм. Во филмот, поддржувачите на неонацистите можеле да се видат како злоставуваат имигранти на Силверпилен додека се приближувале до метро станицата Кунгстрадгарден. Две лица подоцна биле убиени додека неонацистите ги турнале на пругата и потоа ги прегазил возот, чиј машиновозач не бил во можност да застане навреме.
Урбани легенди
уредиСребрениот воз ретко го видел просечниот жител на Стокхолм.
Позадината за приказните за духови поврзани со Силверпилен може да биде поврзана со морничавиот изглед на Силверпилен ако се види како пристигнува доцна во ноќта на подземна станица на отворено. Луѓето биле навикнати на зелените метро возови и биле изненадени од пристигнувањето на воз обоен во сребрена боја: особено ако живееле во Стокхолм цел живот и не биле свесни за постоењето на необоена единица.
Ако патникот во тоа време бил уморен или пијан, нивната фантазија можеби ќе побегнела со нив. Приказните кои најмногу циркулираа во 1980-те биле прераскажани од познатиот шведски фолклорист Бенгт аф Клинтберг, а подоцна бил4 прикажани во делот на Дет спокар од 10 декември 1997 година; телевизиска серија посветена на наводно вистински приказни за духови и опседнати куќи.
Постојат различни верзии на оваа урбана легенда. Некои велат дека духовниот воз бил виден само во напуштени тунели од работници на метрото. Други велат дека секој може да го види како поминува по станиците со голема брзина по полноќ. Некои дури тврдат дека Силверпилен понекогаш застанува да ги собере патниците, кои потоа исчезнуваат засекогаш или подоцна се симнуваат со недели, месеци или дури години откако се качиле. Внатрешноста на возот е опишана како празна или како содржи еден или неколку духовни патници.
Некои приказни го поврзуваат духовниот возот со напуштената метро станица Кимлинге на линијата 11, сината линија. Кимлинге, исто така, има репутација како станица на духови, при што луѓето велат дека „Само мртвите се симнуваат во Кимлинге“.[4] Некои велат дека застанува на станица што нема излез.[5][6]
Наводи
уреди- ↑ Grundhauser, Eric. „The Silver Arrow, the Real Ghost Train Haunting the Stockholm Metro“. Atlas Obscura. Посетено на 13 October 2019.
- ↑ Barry, Keith. „The World's Most Terrifying Public Transit Rides“. Wired. Посетено на 13 October 2019.
- ↑ Grundhauser, Eric. „The Silver Arrow, the Real Ghost Train Haunting the Stockholm Metro“. Atlas Obscura. Посетено на 13 October 2019.
- ↑ Haldert, Sara (6 February 2006). „Här är stationen där de döda går av“. Aftonbladet (шведски). Посетено на 16 April 2016.
- ↑ Dahlman, Pontus (24 March 2002). „Bara de döda stiger av i Kymlinge“. Dagens Nyheter (шведски). Посетено на 15 April 2017.
- ↑ Ny plan på att bebygga Kymlinge (in Swedish)
- од Клинтберг, Бенгт, Ратан и пица. Стокхолм: Norstedts Förlag, 1992 година.ISBN 91-1-893831-0ISBN 91-1-893831-0