Милан Стојадиновиќ: Разлика помеѓу преработките

'''Милан Стојадиновиќ''' ( [[Чачак]], [[4 август]] [[1888|1888 година]] - [[Буенос Аирес]], [[24 октомври]] [[1961|1961 година]] ) бил [[Срби|српски]] политичар, правник, економист и професор на универзитетот. Тој бешебил министер за финансии во три наврати, премиер на [[Кралство Југославија|Кралството Југославија]] и претседател на Југословенската радикална заедница .

Роден е во 1888 година во Чачак, на таткото Михаил, судија и адвокат и мајка Милица родена Павловиќ. Го завршил граматичкото училиште (1906) и студиите по [[право]] во [[Белград]] во 1910 година, завршувајќи три години во [[Германија]], [[Франција]] и [[Обединето Кралство|Велика Британија]] . Како службеник во Министерството за финансии на Кралството Србија, тој не подлежел на воена служба. Четири години од Првата светска војна 1914-1918 година. Тој поминал покрај Никола Пашиќ, во Крф и Париз. Од странство се вратил во новото кралство, како генерален директор на државно сметководство во Министерството за финансии. Набргу по завршувањето на докторатот, тој станл професор по финансиски науки на Универзитетот во Белград на 32-годишна возраст. Уште во 1919 година ја напуштил државната служба и како „човек со доверба во британскиот финансиски капитал“ станал директор на Англиската трговска банка. Тој останaл на таа позиција до 1922 година. како министер во владата на Никола Пашиќ. <ref>Архив Југославије, Београд: Збирка Милана Стојадиновића 1914—1944. године</ref>

Тој работел како министер за финансии во три наврати (1922-1924, 1924-1925 и 1934-1935). Тој бил активен во Народната радикална партија како член на Главниот комитет. Принцот Павле Караѓорѓевиќ му го дал мандатот да формира влада. Тој ја основаше Југословенската радикална заедница во 1935 година и му се придружија членови на неговата поранешна партија, Југословенската народна партија, словенечката народна партија Антон Коросец и југословенската муслиманска организација Мехмед Спах. Оваа партија беше екстремно десничарска партија. Стојадиновиќ водеше политика за приближување кон силите на Оската. За време на неговиот премиер, тој потпиша договор за пријателство со Франција и пактпак за агресија со Италија, обидувајќи се да ја зачува безбедноста на Југославија во пресрет на Втората светска војна.