Петар I Караѓорѓевиќ: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Luna988 (разговор | придонеси)
Преправки. Српските презимиња главно завршуваат на -иќ. Навистина ретко на ич.
Ознаки: Нагледно уредување Мобилно уредување Мобилно семрежно уредување
Luna988 (разговор | придонеси)
Правописни корекции. Ќерката Јелена не умрела како дете туку се омажила за руски кнез, ја преживеала 1917, и побегнала од Русија
Ознаки: Нагледно уредување Мобилно уредување Мобилно семрежно уредување
Ред 60:
===Политички живот===
 
После убиството на кнезот МихаилМихаило во мај 1868 година, политичките кругови кои биле блиски на династијата Обреновиќ се приклучлеприклучиле во новиот српски Устав и одредбата со која на семејството КараџорџевиќКараѓорѓевиќ му се одзема целиот имот.
 
Петар, во 1870 година, се придружил на Легијата на странци во француската војска и со неа учествувал во бројни борби, и затоа е награден со споменик за војна од 1870. Во 1875 година реботелработел на организирањето и активното учество во Босанскобосанско-Херцеговачкотохерцеговачкото востание под псевдоним Петар МркоњичМркоњиќ. После неуспешната Тополска одбрана во 1877 година, водел жива политичка активност.
 
Во летото 1883 година се оженил со принцезата Љубица-Зорка, најстарата ќерка на црногорскиот кнез (принц) Никола. Во тој брак родени се пет деца: ќерките Јелена и Милена (умрелеумрела како децадете), и синовите Ѓорѓе (се откажал од правото за наследство на престолот во 1909 година), Александар и Андрија (умрел како дете). После пократок одмор во Париз, семејството КараџорџевиќКараѓорѓевиќ се преселило, каде останале следните десет години. Поради лоша материјална положба, кнежавиќкнезот Петар ја продал куќата во Париз во 1894 година, и се настаналпреселил со семејството во Женева. Неговите контакти со луѓето од Србија никогаш не престанувалепрестанале, пред се со Никола Пашиќ, првак на Радикалната партија и со Алекса Жујовиќ, истотакаисто така виден како член на Радикалната партија со кој се дружел и во скривалуштетоскривалиштето во западнаЗападна Србија и Босна, и така било направено доживотно пријателство.
 
Во текот на 1897 година, кнежевиќкнезот Петар заминал во Русија, и бил примен кај царот Никола II. Три години подоцна пробал да се договори со кралот Александар Обреновиќ за признавањето за кнежевната титула и враќањето на одземениот имот, но без успех. КнежевиќКнезот Петар уште повеќе ја зајакнал својата политичка активност за враќањето во Срвија. Во 1901 година, настојувал на тоа да влези во поблиски односи со Австроунгарија, нудејќи и гоја неговиотнеговата политичкиполитичка програмпрограма.
 
===Крал на Србија===