Лукијан Мушицки: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
нова страница |
дополнување |
||
Ред 6:
== Дејност ==
Мушицки бил еден од најобразованите писатели на своето време. Покрај грчкиог и латинскиот, тој знаел неколку европски јазици и ги познавал скоро сите поголеми поети од античкото и новото време. Негови омилени поети се: [[Фридрих Готлиб Клопшток]], познат германски поети, авторот на „Месијаде“, Давид „псалмопеец“ (српски јазик „псалмопјевац“) и особено [[Хорације]], чија поетика (''Ars poetica'') ја знаел напамет. Тој од Хорациј ги зема метричките форми, пофалбената и свечен речитост и прв меѓу Србите почнува да ствара уметничкапоезија во духот и рувото на псевдокласичната европска поезија. Тој самиот зборувал дека ја имитира „Флаката“ и го смета за голем успех тоа што може на српски јазик да пее со латински метрички обрасци.
Многу учен и образован книжевник, Мушицки се обидува архаичниот старословенски јазик, кој немал книжевна традиција, да го прилагоди кон псевдокласичната дисциплина на формата, во време кога таа дисциплина преживеала како и самиот јазик. Тој се обидел независно од народната песа да створи нови ритмички форми и дал неколку виртуозни обрасци, но неговиот обид пропаднал поради отсуство на талент и поради архаичниот јазик.
Живеејќи во времтое на [[Вук Стефановиќ Караџиќ|вуковата]] реформа на јазикот и правописот, Мушицки се занимавал и со прашањето на јазикот. Тој за буквата ''ј'' и ја внесува во српската азбука буквата ''ѓ'' (српски јазик''ђ''), се изјаснува за народниот јазик, но како црковен човек тој е и за рускословенски:
{{цитат|Словенски, сербски језик — два су пута, К једној цели воде нас.}}
Тој смета дека рускословенскиот јазик треба да остане језик на црквата и науката, а народниот за народот и популарната книжевност.
== Дело ==
Тој напишал четири книги лирски песни со родољубива, морална и дидактичка содржина. Тоа е учено ''стихотворение'' на многу учен и добронамерен родољуб и црковен човек, стихотворството лишено од правиот поетскиг занос и убавина. Тој пее за карактерот, народољубието, ''благонаравијата'' и ''добродјетелството'' и дава морални поуки на младите . Негови програмски песни „Гласот на народољубецот“ (српски „Глас народољупца“) и „Гласот на шишатовачката харфа “ (српски „Глас харфе шишатовачке“ ) биле познати во своето време и училишната младина ги знела напамет. Таа негова поезија била ценета во своето време поради силно и искрено родољубие и претставува интересен обид за уметничка версификација по углед на латинските метрички облици и воедно како карактеристичен образец на ладна и вкочанета „објективна лирика“. Одржавал пријателска врска со [[Михаило Витковиќ]], српски поет од [[Будимпешта|Пешта]] на кого Мушицки му посветил и ода.
[[Податотека:Lukijan Musicki.JPG|мини|Споменикна Мушицки во Темерин|250п]]
== Референци ==
== Литература ==
* {{Cite book|ref=harv|last=Вуковић|first=Сава|authorlink=Сава Вуковић|year=1996|title=Српски јерарси од деветог до двадесетог века|location=Београд|publisher=Евро|url=https://books.google.rs/books?id=VBzkAAAAMAAJ}}
== Надворешни врски ==
* [http://www.temerin.org/ Темерин, место рођења]
* [http://www.eparhija-gornjokarlovacka.hr/Episkop-Musicki-L.htm Лукијан Мушицки (биографија)]
* [http://www.pravoslavlje.spc.rs/broj/952/tekst/ljubimo-iskreno-toplo-rod-svoj/ Есеј о Лукијану Мушицком („Православље“, бр. 952, 15. новембар 2006)]
[[Категорија:Родени 1777]]
[[Категорија:Починати 1837]]
[[Категорија:Темеринци]]
[[Категорија:Српски поети]]
[[Категорија: Горнокарловачки епископи]]
| |||