Илинденско востание: Разлика помеѓу преработките

Во такви услови, при целосна изолираност и во непријателско окружување од соседството, македонските востанички сили опстојале до пред крајот на 1903 г., противставувајќ и им се на огромната, модерно вооружена регуларна армија и на нерегуларните воени формации, кои примениле тактика на тотално уништување на македонските села, материјалната база и борбената резерва. По повеќе месечни жестоки борби, за да се поштеди народот од натамошно масакрирање, Востаничкиот штаб издал директива за запирање на Востанието.

== Одлука за кревање на Востанието ==

{{Македонска револуционерна организација}}

Во [[јули]] [[1902]] година во куќата на Бојан Биолчев во [[Софија]] се одржала средба на која присуствувале: [[Гоце Делчев]], [[Иван Гарванов]], [[Тома Карајовов]], [[Туше Делииванов]], [[Владимир Руменов]], [[Никола Наумов]], [[Лазар Димитров]], [[Атанас Мурџев]] и домаќинот [[Бојан Биолчев]]. На оваа средба било разгледано барањето на битолчани за кревање на востание. [[Гоце Делчев]], Руменов и Карајовов остро се спротивставиле за востание и била донесена одлука ''против дигање на какво и да е востание''.<ref name="DD"><small>''Д. Димески, „Солунски јануарски конгрес на македонската револуционерна организација 1903 година“, ГИНИ, бр. 2, Скопје 2001''</small></ref>