Пеење: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 1:
[[Image:Harry Belafonte singing 1954.jpg|thumb|right|Хари Белафонте 1954]]
{{Внимание}}
{{Без извори}}
'''Пеењето''' е акт за производство на музички звуци со гласот, го проширува обичниот говор со употреба на тоналитет и ритам. Човек кој пее се вика пејач или вокалист. Пејачите изведуваат музика позната како песни, кои можат или да се отпеат а капела (без придружба) или придружени од музичари и инструменти, почнувајќи од еден инструменталист, па се до комплетен симфониски оркестар. Може да се пее во група со други музичари, како на пример во хор со пејачи кои имаат различни вокални дијапазони, или во ансамбл со инструменталисти, како на пример во рок група или барокен ансамбл. Скоро секој кој може да зборува може и да пее,бидејќи во многу аспекти пеењето е форма на континуиран говор.
 
'''Пеењето''' е акт за производство на [[музика|музички]] звуци со гласот, го проширува обичниот говор со употреба на тоналитет и [[ритам]]. Човек кој пее се вика '''пејач''' или '''вокалист'''. Пејачите изведуваат [[музика]] позната како песни, кои можат или да се отпеат [[A cappella|а капела]] (без придружба) или придружени од музичари и инструменти, почнувајќи од еден инструменталист, па се до комплетен симфониски оркестар. Може да се пее во група со други музичари, како на пример во хор со пејачи кои имаат различни вокални дијапазони, или во ансамбл со инструменталисти, како на пример во рок група или барокен ансамбл. Скоро секој кој може да зборува може и да пее,бидејќи во многу аспекти пеењето е форма на континуиран говор.
Пеење може да биде неформално, само за забава, на пример, пеење под туш или караоке или тоа може да биде многу формално, како во случај, пеење за време на верски ритуали како што е мисата или професионално пеење кое обично се изведува на сцена или во студио. Професионалното пеење обично бара настава и редовна пракса. Професионалните пејачи обично ја градат својата кариера во еден специфичен музички жанр, како што се класичен или рок и во текот на нивната кариера земаат часови по пеење.
 
Пеење може да биде неформално, само за забава, на пример, пеење под туш или [[караоке]] или тоа може да биде многу формално, како во случај, пеење за време на верски ритуали како што е мисата или професионално пеење кое обично се изведува на сцена или во студио. Професионалното пеење обично бара настава и редовна пракса. Професионалните пејачи обично ја градат својата кариера во еден специфичен [[музички жанр]], како што се класичен или рок и во текот на нивната кариера земаат часови по пеење.
 
==Човековиот глас==
[[Image:Gray1204.png|right|300x300px|thumb|Aнатомски дијаграм на гласните жици.]]
Во својот физички аспект, пеењето има добро дефинирана техника која зависи од употребата на [[бел дроб|белите дробови]], кои служат за довод на воздух; од гркланот[[грклан]]от, кој има функција на вибратор; од [[граден кош|градите]] и главата, кои имаат функција на засилувачи, како цевка во дувачки инструмент, и [[Јазик (анатомски орган)|јазикот]], кој заедно со непцето, забите и усните ги артикулираат [[самогласка|вокалите]] и консонантите. Иако овие четири механизми функционираат самостојно, тие сепак се координирани во воспоставување на вокална техника и се направени за да комуницираат еден со друг. За време на пасивното дишењето, воздухот се вдишува со помош на дијафрагмата[[дијафрагма]]та, а издишување се случува без никаков напор. Издишувањето може да биде помогнато од страна на [[Стомачна празнина|стомачните]], внатрешните меѓуребрени и долните карлични мускули. Вдишувањето е помогнато од надворешните меѓуребрени, скаленски мускули и стерноклеидомастоидниот мускул. Висината на звукот се менува со гласните жици. Артикулирање со затворена уста се нарекува потпевнување.
 
Звукот кај секој поединец е сосема уникатен, не само поради големината и формата на гласните жици, туку и поради големината и формата на остатокот од телото на поединецот. Луѓето имаат гласни жици кои можат да се олабават, затегнат, или да ја сменат дебелина, и преку кои здивот може да се пренесе со различен притисок. Обликот на [[Граден кош|градите]] и вратот, позицијата на [[Јазик (анатомски орган)|јазикот]], и затегнатоста на неповрзаните мускулите може да се промени. Која било од овие акции резултира со промена на висината, гласноста, бојата на самиот тон на продуцираниот звук. Звукот, исто така, одекнува во различни делови од телото, а големината на поединецот и коскената структура може да влијаат на звукот создаден од страна на поединецот.
 
Пејачите, исто така, можат да научат да го проектираат звукот на одреден начин, за да одекнува подобро во рамките на нивниот вокален тракт. Ова е познато како вокална резонанца. Големо влијание врз создавањето на звукот е функцијата на гркланот, со која луѓето можат да манипулираат на најразлични начини за да создадат различни звуци. Овие различни видови на ларингеалната функција се опишани како различни видови на вокални регистри. Примарниот метод за пејачите да го постигнат ова е употребата на вокалниот формант, кој на спектограмот покажал акустична резонанца за најосетливите делови од увото.
Ред 21 ⟶ 22:
* Регион на гласот што е дефиниран или ограничен од страна на вокални паузи.
 
Во лингвистиката[[лингвистика]]та, регистар е јазик кој ги комбинира тонот и вокалната фонација во еден [[Фонологија|фонолошки]] систем. Во рамките на патологијата на говор, терминот вокален регистар има три составни елементи: одреден вибрационен модел на гласните жици, одредена серија на висини, како и одреден вид на звук. Логопедите идентификуваат четири вокални регистри врз основа на физиологијата на ларингеалната функција: слободен вокален регистар, модален регистар, фалсето регистар и флаголет. Ова гледиште е исто така, усвоено од страна на многу вокални педагози.
 
===Вокална резонанца===
[[Image:Illu01 head neck.jpg|thumb|200px|right|]]
'''Вокална резонанца''' е процесот со кој на основниот производ на фонацијата му е проширена бојата на тонот и / или појачана од воздушните шуплини низ кои минува. Разни термини поврзани со процесот на резонанца вклучуваат засилување, збогатување, проширување, подобрување, интензивирање и продолжување. Крајниот резултат на резонанцата е од пејачот или звучникот да се добие подобар звук. Постојат седум области кои можат да бидат наведени како вокални резонатори. Во низа од најнискиот до највисокиот вокален резонатор во телото, овие области се [[Граден кош|градите]], душникот[[душник]]от, гркланот[[грклан]]от, грлото[[голтник]]от, [[Усна празнина|усната шуплина]], носната шуплина и синусите.
 
===Граден глас и главов глас===
Ред 30 ⟶ 32:
 
====Историја и развој====
Првото споменување на поимите граден и главов глас е околу 13-от век, кога се одделени од "грлениот глас" (гради, грло, глава - во тоа време веројатно е дека за висок глас се сметал фалсето регистарот) од страна на писателите Јоханес де Гарландиа и Џером од Моравија. Поимите подоцна се усвоени во бел канто, методот за пеење во италијанската опера, каде градниот глас e идентификуван како најнизок и главовиот глас за највисок од трите вокални регистри: граден, грлен[[грклан]] и главов регистар. Овој пристап сè уште се изучува од страна на некои вокални педагози и денес. Друг популарен пристап моментално кој се заснова на бел канто моделот е да се поделат и машките и женските гласови во трите регистри. Машките гласовите се поделени во: граден регистар, главов регистар и фалсето регистар и женските гласови во: граден регистар, среден регистар и главов регистар. Таквите педагози учат дека главовиот регистар е вокална техника која се користи во пеењето за да се опише резонанцата почувствувана во главата на пејачот.
 
Сепак, познавањето на човечката психологија е проширено во текот на изминатите две стотини години, а така расте и разбирањето на физичкиот процес на пеење и вокална продукција. Како резултат на тоа, многу вокални педагози, како Ралф Апелман на Универзитетот во Индијана и Вилијам Венард на Универзитетот во Јужна Калифорнија, ги редефинирале, или дури и се откажале од употребата на термините граден глас и главов глас. Особено, употребата на поимите главов регистар и граден регистар станале контроверзни бидејќи вокалната регистрација се почесто се гледа како производ на ларингеалната функција која не е поврзана со физиологијата на градите, белите дробови и главата. Поради оваа причина, многу вокални педагози тврдат дека е бесмислено да се зборува за регистри создадени во градите или главата. Тие тврдат дека вибрационите сензации што се чувствуваваат во овие области се резонантни појави и треба да бидат опишани со поими поврзани со вокалната резонанца, а не со регистрите. Овие вокални педагози ги претпочитаат поимите граден глас и главов глас пред поимот регистар. Ова гледиште верува дека проблемите кои што луѓето ги идентификуваат како проблеми со регистрите се навистина проблеми на резонантно приспособување.Ова гледиште исто така се усогласува со ставовите на другите научни области кои ја изучуваат вокалната регистрација, вклучувајќи: говорната патологија, [[фонетика]] и [[лингвистика]]. Иако и двете методи сеуште се во употреба, актуелната вокална педагошка практика има тенденција да ги усвои поновите научни погледи. Исто така, некои вокални педагози земаат идеи од двете гледни точки.
 
Современата употреба на терминот граден глас често се однесува на специфичен вид на вокален колорит или вокална боја на тон. Во класичното пеење, неговата употреба е целосно ограничена на долниот дел од модалниот регистар или нормален глас. Во рамките на други форми на пеење, градниот глас често се користи во модалниот регистар. Бојата на тон од градите може да додаде прекрасен спектар на звуци на вокалната палета на пејачот. Меѓутоа, употребата на премногу силен граден глас во високите регистри во обид да се добијат подобри критики, може да доведе до форсирање во градите. Форсирањето како последица може да доведе до вокална деградација.
 
===Класификација на гласовите===
Во европската [[класична музика]] и [[опера]], гласовите се третират како музички инструменти. Композиторите кои пишуваат вокална музика мора да имаат разбирање за вештините, талентот, и вокалните особини на пејачот. '''Класификација на гласовите''' е процес преку кој човечките гласови се проценуваат и се поделени во видови. Овие квалитети вклучуваат, но не се ограничени од: вокален дијапазон, вокална тежина, вокална теситура, вокална боја на звук, и вокални точки на транзиција, како што се паузи и кревања во гласот. Други фактори се физичките карактеристики, говорно ниво, научно тестирање и вокална регистрација. Науката, и покрај класификацијата на гласот развиена во рамките на Европската класична музика, била бавна во адаптирањето на помодерни форми на пеење. Класификацијата на гласот често се користи во рамките на операта за да ги поврзи можните улоги со потенцијалните гласови. Во моментов има неколку различни системи во употреба во рамките на [[Класична музика|класичната музика]] меѓу кои: германскиот Фах систем и системот на хорска музика. Ниту еден систем не е универзално применет или прифатен.
 
Меѓутоа, повеќето системи на класична музика познаваат седум различни, главни вокални категории. Женските обично се поделени во три групи: сопран, мецосопран и алт. Машките обично се поделени во четири групи: контратенор, [[тенор]], [[баритон]] и бас. За гласовите нa децата во пред пубертетска возраст, се применува поимот сопран. Во рамките на секоја од овие главни категории, постојат неколку под-категории, кои разликуваат специфични вокални квалитети, како колоратура и вокална тежина поради кои се разликуваат гласовите.
 
Треба да се напомене дека во рамките на хорската музика, гласовите на пејачите се поделени само врз основа на вокалниот дијапазон. Хорската музика најчесто ги дели вокалните делови на високи и ниски гласови во рамките на полот (САТБ или сопран, алт, [[тенор]], бас). Како резултат на тоа, типичната хорска ситуација овозможува добивање на неправилна класификација. Повеќето луѓе имаат среден глас, но тие мора да бидат класифицирани во еден дел од хорот кој е или премногу висок или премногу низок за пеење за нив; мецосопранот мора да пее сопран, или алтот и баритонот мора да пеат [[тенор]] или бас. Било која од овие опции може да му претставува проблем на пејачот, но за повеќето пејачи има помалку опасности во пеење премногу ниско, отколку во пеење премногу високо.
 
Во рамките на современите форми на [[музика]] (понекогаш се нарекува современа комерцијална музика), пејачите се класифицираат според [[Музички жанр|стилот на музика]] што го пеат, како што се џез, поп, блуз, соул, кантри, фолк и рок стиловите. Моментално нема авторитативен систем на класификација во не-класичната музика.Се прават обиди за да се усвојат класичните поими во другите форми на пеење, но таквите обиди наидоа на контроверзии. Класификацијата на гласовите е направена со мислење дека пејачите ќе користат класична вокална техника во одреден опсег користејќи вокална продукција без микрофон. Бидејќи современите музичари користат различни вокални техники и микрофони и не се принудени да се вклопат во одредена вокална улога, употребата на такви поими како сопран, тенор, баритон итн може да биде погрешна, па дури и неточна.
 
==Вокална педагогија==
'''Вокална педагогија''' е наука за подучување на пеење. Уметноста и науката на вокалната педагогија имаат долга историја која започнала во [[Античка Грција]] и продолжува да се развива и менува и денес. Професиите кои се занимаваат со уметноста и науката на вокалната педагогија се: вокални учители, хорски директори, учители по музичко образование, оперски режисери и други наставници по пеење.
 
Концептите на вокалната педагогија се дел од развој на соодветна вокална техника.Типични области на студии го вклучуваат следново:
* [[Анатомија на човекот|Анатомија]] и [[физиологија на човекот]] која е поврзана со физичкиот процес на пеење
** Здравје и говорни нарушувања поврзани со пеење
** Дишење и поддршка на дишење
Ред 58 ⟶ 60:
 
* Вокални стилови
** Tехники кои се користат во стиловите, како на пример состенуто и легато, зголемување на дијапазонот, квалитет на тонот, [[вибрато]] и колоратура.
 
===Вокална техника===
Пеењето со соодветна вокална техника е интегриран и координиран чин кој ефикасно го координира физичкиот процес на пеење. Постојат четири физички процеси кои се вклучени во создавањето на звукот: [[дишење]], фонација, резонанца и артикулација. Овие процеси се случуваат во следниот редослед:
#Се зема здив
#Звукот се иницира во гркланот[[грклан]]от
#Вокалните резонатори го примаат звукот и влијаат врз него
#Артикулаторите го оформуваат звукот во препознатливи единици
Ред 74 ⟶ 76:
#Развивање на доследна вокална продукција со доследен квалитет на тон
#Развивање на флексибилност и подвижност
#Постигнување на рамномерно [[вибрато]]
 
====Развивање на гласот====
Ред 110 ⟶ 112:
 
=====Вибрато=====
Вибратото[[Вибрато]]то е техника која ја користат пејачите (а и многу инструменталисти, на пример, гудачките инструменти, кои се свират со гудало може да произведат вибрато) во која континуирано ги менуваат високите и ниските тонови, притоа внесувајќи им благо треперење.Вибрато е пулсот или бранот во постојан тон. Вибратото се случува природно, и е резултат на правилната поддршка на дишењето и опуштената вокална апаратура. Некои пејачи употребуваат вибрато како средство за изразување. Многу успешни уметници имаат изградено кариера поради длабокото, богато вибрато.
 
==Вокална музика==
'''Вокалната музика''' е [[музика]] изведена од страна на еден или повеќе пејачи, со или без инструментална придружба, во која пеењето е главниот фокус на песната. Вокалната музика е веројатно најстарата форма на [[музика]], бидејќи не е потребен никаков друг нструмент освен човечкиот глас. Сите култури имаат некоја форма на вокална музика и долгогодишна традиција за пеење.
 
Музиката[[Музика]]та која вклучува пеење кое нема видлива функција, генерално се смета за инструментална музика. На пример, некои блуз-рок песни може да имаат хор, но акцентот во песната е на инструменталните мелодии и импровизации. Вокалната музика обично се карактеризира со испеани зборови наречени текст, иако постојат примери на вокална музика која се изведува со користење на не-лингвистички слогови или звуци, понекогаш како музичка [[ономатопеја]]. Еден краток дел од вокалната музика со текст е наречен песна.
 
===Видови на вокална музика===
Вокалната музика се пишува во многу различни форми и стилови, кои често се етикетирани во одреден жанр на [[музика]]. Овие жанрови вклучуваат: уметничка музика, популарна музика, традиционална музика, регионална, национална музика и фузија на тие жанрови. Во рамките на овие големи жанрови се многу под-жанрови. На пример, популарната музика ги опфаќа блуз, [[џез]], кантри-музиката, [[хип хоп музика]], [[рок музикатамузика]]та, како и неколку други жанрови. Исто така, може да има под-жанр во под-жанрот како што е скет-пеењето во џезот.
 
====Популарна и традиционална музика====
Во многу современи поп музички групи, пејачот ги изведува основните вокали или мелодијата на една песна, што е спротивно на пејачот кој ги пее придружните вокали или хармонијата на една песна. Придружните вокали пеат некои, но обично не и сите, делови на песната, често пеејќи во рефренот или потпевнувајќи во позадина. Исклучок е госпел музиката, во која пеат најмалку пет изведувачи, каде водечкиот вокал е највисок. Некои уметници ги пеат и главните и придружните вокали на аудио записите, со преклопување на снимените траки.
 
Популарната музика вклучува голем спектар на стилови. [[Хип хоп музика|Хип-хопот]] користи рапување[[рап]]ување, ритмичка испорака на [[рима|рими]] во ритмички говор придружени од [[ритам]] или без придружба. Некои типови на рапување се состојат претежно или целосно од говор и пеење, како некои од песните кои доаѓаат од Јамајка. Во некои видови на рап, изведувачите можат да вметнат кратки пасуси со пеење. Блуз пеењето се базира на употреба на тажни тонови-пониско отпеани тонови од оние со поголем обем кои се за експресивни цели. Во [[Хеви метал музика|хеви металот]] и [[хардкор панк]] поджанровите, вокалните стилови може да вклучуваат и техники, како што се врисоци, викање, и необични звуци како што е „режењето на смртта“.
 
Една разлика меѓу настапите во живо на популарните и класичните жанрови е дека класичните изведувачи често пеат без засилување во мали и средни сали, а во популарната музика, микрофон и озвучување (засилувач и звучници) се користи во речиси сите места на изведување, дури и во мали кафулиња. Користењето на микрофон има неколку влијанија врз популарната музика. Прво, го помага развојот на интимни, експресивни стилови на пеење како на пример „крунинг“, која не ќе има доволно проекција и волумен, ако се пее без микрофон. Исто така, поп-пејачите кои користат микрофони може да направат голем број на други вокални стилови кои не би биле успешни без засилување, како шепотење, потпевнување и мешање на пола и целосно отпеаните тонови. Исто така, некои изведувачи го користат микрофонот за да создадат ефекти, како на пример, го носат микрофон многу блиску до устата за да се добие подобрен бас звук, или во случајот на хип-хоперите, ги прават експлозивни „п“ и „б“ звуците на микрофон за да се создадат ударни ефекти.
 
Некои бендови користат пејачи кои пеат придружни вокали само кога тие се на сцената, но вообичаено за придружните вокали во популарната музика е да имаат и други улоги. Во многу [[Рок музика|рок]] и [[Хеви метал музика|метал]] бендови, музичарите кои пеат придружни вокали, исто така, свират на инструменти, како на пример ритам гитара, електричен бас или тапани. Во латинските или афро-кубански групи, придружните вокали можат да свират на ударни инструменти или клатачни додека пеат. Во некои поп и хип-хоп групи и во музички театар[[мјузикл]], од придружните вокали може да се побара да изведат кореографија додека тие пеат.
 
==Кариери поврзани со пеење==
Ред 134 ⟶ 136:
Солист во црковен хор може да заработи од 30 - 500 долари по изведба. Изведувачите во хорска група во заедница може да заработат од 200 - 3.000 долари годишно, членови на професионални хорски група може да заработат над 80 долари од изведба. Пејачи кој настапуваат на радио или ТВ емисии може да заработат над 75 долари за емисија на една локална станица и 125 долари и повеќе, за шоу на национална мрежа (на пример, CBS или NBC). Џез или поп пејачите кои настапуваат со танцови групи, може да заработат и до 225 долари неделно. Професионален оперски пејач може да заработи од 350 - 750 долари неделно. Оперските солисти, за кои бројот на работни места е многу ограничен, може да заработат од 350 - 20.000 долари од изведба, за најелитните изведувачи. Солисти на класичен концерт, за кои бројот на работни места исто така е многу ограничен, имаат приближна заработка од 350 и повеќе долари од изведба.
 
Амбициозните пејачи и вокалисти мора да имаат музички талент и вештина, одличен глас, способност за работа со луѓе, и чувство за привлекување на внимание. Покрај тоа, пејачите треба да имаат амбиција и желба да учат и постојано да се подобруваат, бидејќи процесот на проучување на пеењето не завршува по дипломирањето или по завршувањето на студиите, дури и децении по завршувањето на нивната почетна обука, професионалните пејачи продолжуваат да бараат вокални вежби за да ги усовршат своите вештини, да го прошират нивниот дијапазон и да учат нови стилови. Исто така, пејачите треба да добијат стручни вештини во вокалната техника, кои се користат за да се интерпретираат песни, да научат за вокалната литература на нивниот стил на [[музика]], да ги совладаат техниките на хорската музика , да читаат и запаметат нови песни, да имаат основни вештини на пијано потребни за помош во учењето на нови песни и обука на слухот или вокални вежби. Во класичното пеење и во некои други жанрови, потребно е познавање на странски јазици како францускиот, италијанскиот, германскиот или други јазици. Пред да се запишат на факултет или обука, амбициозните пејачи треба да научат да читаат [[музика]], да свират пијано, и да стекнат искуство со пеење, во хор и на соло настапи.
 
Факултет не е секогаш потребен, но потребна е еквивалентна обука. После средно школо, школување на гласот е достапно и за класични и некласични пејачи. Во класичнниот тек, пеењето може да се изучува во конзерваториуми и универзитетски музички програми; ингеренциите кои се на располагање се дипломиран студент, диплома за магистер и доктор на музичка уметност. Во популарната и џез музиката, дипломите од колеџ и универзитет се исто така достапни, иако има помалку програми.
Ред 144 ⟶ 146:
 
==Пеење кај нечовечки родови==
Научниците се согласуваат дека пеењето е присутно во многу не-човечките видови. Вид на пеење се сретнува кај многу различни животински видови (птици, гибони, китови и луѓе). Во моментов постојат околу 5400 видови на животни кои можат да пеат. Барем некои видови ја покажуваат способноста да ги научат своите песни, да импровизираат, па дури и да компонираат нови мелодии. Во некои животински видови пеењето е групна дејност (на пример, пеењето во семејствата на гибоните) но сепак, луѓето се единствените видови кои имаат чувство за [[ритам]] и може да дадат целосна ритмичка прецизност.
 
==Пеење во различни природни средини==
Јосиф Јордан сугерираше дека пеењето е многу нееднакво распределено меѓу животинските видови, кои живеат во различни средини (на копно, во водата, на дрвјата). Најголемиот дел од видовите кои пеат, живеат на дрвја (многу видови на птици или гибоните), некои живеат во вода (китови, делфини, фоки, морски лавови) и освен човекот, не постојат животински видови кои пеат, а живеат на копното. Оваа нееднаква дистрибуција на пеење може да биде од суштинско значење за разбирање на потеклото на пеењето кај животните и луѓето. Јордан го објаснува овој факт како резултат на притисокот од природната селекција. Пеењето е многу драгоцено, не само поради енергијата за создавање на звуци, но пред се за безбедносни причини, со тоа предаторите би знаеле кога некое животно е во близина. Видовите кои живеат на дрвја се наоѓаат во многу поповолна ситуација, бидејќи дрвјата овозможуваат различните видови да живеат според својата телесна тежина. Голем број различни животни со различна телесна тежина, живеат на различни степени. На пример, леопард од 50 килограми може да види и да слушне звуци создадени од 15 килограми тежок мајмун, но како полесен, мајмунот може да живее многу повисоко на гранките, па тој не е на дофат на леопардот. Затоа видовите кои живеат на дрво, се чувствуваат сосема сигурно да пеат или да комуницираат со гласовни сигнали со широк дијапазон. Од друга страна, сите животински видови кои живеат на копно, и покрај тежинските разлики меѓу нив (рангирајќи ги од зајаци до лавови и слонови) живеат на исто ниво на копното и одржувањето на тишината е пресудно за нив. Дури и поголемиот дел од птиците, дури и најстрасните пејачи, кога се на копно престануваат со пеење и создаваат други звуци. Затоа, заканата од предаторите може да биде главната причина зошто видовите кои живеат на дрвјата се побучни од оние кои живеат на копно.
 
==Референци==
# Falkner, Keith, ed (1983). Voice. Yehudi Menuhin music guides. London: MacDonald Young. pp. 26. ISBN 035609099X. OCLC 10418423.
# "Singing". Britannica Online Encyclopedia. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/545880/singing.
# Vennard, William (1967). Singing: the mechanism and the technic. New York: Carl Fischer. ISBN 978-0825800559. OCLC 248006248.
# Hunter, Eric J; Titze, Ingo R (2004). "Overlap of hearing and voicing ranges in singing." (PDF). J Singing 61 (4): 387–392. http://web.ku.edu/~cmed/923/Hunter1.pdf.
# Hunter, Eric J; Švec, Jan G; Titze, Ingo R (December 2006). "Comparison of the produced and perceived voice range profiles in untrained and trained classical singers". J Voice 20 (4): 513–526. doi:10.1016/j.jvoice.2005.08.009. PMID 16325373.
# Large, John W (February/March 1972). "Towards an integrated physiologic-acoustic theory of vocal registers". The NATS Bulletin 28: 30–35. ISSN 0884-8106. OCLC 16072337.
# McKinney, James C (1994). The diagnosis and correction of vocal faults. Nashville, Tennessee: Genovex Music Group. pp. 213. ISBN 1565939409. OCLC 30786430.
# Greene, Margaret; Mathieson, Lesley (2001). The voice and its disorders (6th ed.). John Wiley & Sons. ISBN 1861561961. OCLC 47831173.
# Grove, George; Sadie, Stanley, eds (1980). The new Grove dictionary of music & musicians. 6. Macmillan. ISBN 1561591742. OCLC 191123244.
# Stark, James (2003). Bel Canto: A history of vocal pedagogy. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 978-0802086143. OCLC 53795639.
# Clippinger, David Alva (1917). The head voice and other problems: Practical talks on singing. Oliver Ditson. p. 12. Singing at Project Gutenberg
# Miller, Richard (2004). Solutions for singers. Oxford: Oxford University Press. pp. 286. ISBN 0195160053. OCLC 51258100.
# Warrack, John Hamilton; West, Ewan (1992). The Oxford dictionary of opera. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0198691645. OCLC 25409395.
# Shewan, Robert (January/February 1979). "Voice classification: An examination of methodology". The NATS Bulletin 35 (3): 17–27. ISSN 0884-8106. OCLC 16072337.
# Smith, Brenda; Sataloff, Robert Thayer (2005). Choral pedagogy. San Diego, California: Plural Publishing. ISBN 1597560436. OCLC 64198260.
# Peckham, Anne (2005). Vocal workouts for the contemporary singer. Boston: Berklee Press. pp. 117. ISBN 0876390475. OCLC 60826564.
# Appelman, Dudley Ralph (1986). The science of vocal pedagogy: theory and application. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. pp. 434. ISBN 0253351103. OCLC 13083085.
# Titze Ingo R (2008). "The human instrument". Scientific American 298 (1): 94–101. doi:10.1038/scientificamerican0108-94. PMID 18225701.
# Titze Ingo R (1994). Principles of voice production. Prentice Hall. pp. 354. ISBN 013717893X. http://ncvs.org/bookshop/index.html.
# Sundberg Johan (January/February 1993). "Breathing behavior during singing". The NATS Journal 49: 2–9, 49–51. ISSN 0884-8106. OCLC 16072337.
# Music Educators' National Committee "Careers in Music" (2001), MENC.org
# Clift, SM; Hancox, G (2001). "The perceived benefits of singing". The Journal of the Royal Society for the Promotion of Health 121 (4): 248–256. doi:10.1177/146642400112100409. PMID 11811096.
# Heller, Stanley S; Hicks, William R; Root, Walter S (1960). "Lung volumes of singers". J Appl Physiol 15 (1): 40–42. PMID 14400875.
# Kreutz, Gunter; Bongard, Stephan; Rohrmann, Sonja; Hodapp, Volker; Grebe, Dorothee (December 2004). "Effects of choir singing or listening on secretory immunoglobulin A, cortisol, and emotional state". Journal of Behavioral Medicine 27 (6): 623–635. doi:10.1007/s10865-004-0006-9. PMID 15669447.
# Mick, Hayley (19 June 2009). "Doctor's prescription: 2 arias + a chorus". The Globe and Mail. http://www.theglobeandmail.com/life/health/doctors-prescription-2-arias-a-chorus/article1186101/.
# Marler, Peter (1970). Birdsong and speech development: Could there be parallels? American Scientist 58:669-73
# Wallin, Nils, Bjorn Merker, Steven Brown. (Editors) (2000). The origins of music. Cambridge, MA: MIT
# Payne, Katherine (2000). “The progressively changing songs of humpback whales: a window on the creative process in a wild animal.” In The Origins of Music. Edited by N. L. Wallin, B. Merker and S. Brown, pp. 135-150. Cambridge, MA:MIT
# Geissmann, Thomas. 2000. “Gibbon songs and human music from an evolutionary perspective.” In The origins of Music. Edited by N. Wallin, B. Merker and S. Brown, pp. 103-124. Cambridge, MA:MIT
# Joseph Jordania (2006). Who Asked the First Question? The Origins of Human Choral Singing, Intelligence, Language and Speech. Tbilisi: Logos. ISBN 99940-31-81-3.
# Jordania, Joseph (2009). “Times to fight and times to relax: Singing and humming at the beginning of Human evolutionary history”. Kadmos 1, 2009: 272-277
# Catchpole, Clive K., and Peter J. B. Slater (1995). Bird Song: Biological Themes and Variations. Cambridge University Press.
# Jordania, 2009:272-273
 
 
 
[[ar:غناء]]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Пеење