Сквотирање во Непал
Сквотирањето во Непал се случува кога луѓето живеат на земјиште или во згради без важечки сертификат за сопственост на земјиштето (познат како Lal PurJa). Бројот на сквотери рапидно се зголемил од 1980-тите, како резултат на фактори како што се внатрешната миграција во Катманду и две децении граѓанска војна во Непал. Во март 2021 година, претседателот на Комисијата за сквотери без земјиште изјавил дека сите сквотери без земја ќе добијат сертификати за сопственост во следните осумнаесет месеци.
.svg)
Историја
уредиСквотирање во Непал е окупација на имот без валиден сертификат за сопственост на земјиште (познат како Lal PurJa) или изнајмување имот кога наводниот сопственик го нема сертификатот.[1] Сиромашните мигранти кои се движеле од селата во главниот град Катманду живееле во храмови и јавни згради до 1980-тите, а потоа се појавиле неформални населби од доцните 1980-ти па наваму.[2] Сквотерите мигрирале од руралните области и не можеле да најдат други опции за домување.[3] Во 1985 година, имало околу 2.000 сквотери во главниот град Катманду, а три години подоцна вкупниот број бил 3.700. До 1992 година, се сметало дека бројот е помеѓу 8.000 и 10.000.[1] Во 1997 година, вкупниот број се искачил на 12.000, од кои 9.000 живеат во неформални населби и 3.000 во напуштени јавни згради.[2] Откако започнала непалската граѓанска војна во 1996 година, раселените луѓе се преселиле во Катманду. За почеток со окупации на јавно земјиште покрај реки, во поново време било запленето и приватно земјиште.[4] До 2003 година, Катманду имал 63 населби, со меѓу 20.000 и 40.000 жители.[4] За време на вонредната состојба од 2001 до 2004 година, владата ги истерала сквотерите од Тин Куне, Шанхамул и Тапатали.[4] Во 2019 година, според Непалската партија Демократска унија без земја, имало 29.000 сквотери во долината Катманду кои живееле на 73 локации.[5]
Непал има заштитени подрачја и има случаи кога луѓето биле раселени од своите домови кога се создаваат овие области. Кога резерватот за диви животни Сукла Фата бил зголемен во 1981 година, 3.000 семејства биле иселени. Додека некои биле преселени, многумина почнале да сквотираат во блиската шума. Луѓето се раселени и од Националниот парк Бардија и Националниот парк Читван.[6] Луѓето, исто така, мигрирале од планинските региони во Терај, низинска област, сквотувајќи се на работ на шумите, покрај реките и на јавно земјиште. Комисијата за решавање на проблеми на сквотерите (КРПС) се обидел да ги регулира населбите со обезбедување на сертификат за сопственост на земјиштето каде што е можно.[3] Во Сунвал, постојат неформални населби во Керабари, Рамувапур, Сималтари Чарпала, Сирјанатоле и Сундарбасти.[3]
За време на пандемијата КОВИД-19 во Непал, заклучувањето резултирало со сиромашни сквотери кои вообичаено заработувале за живот од собирање ѓубре со што се приближувало до глад.[7]
Правни
уредиВо 1996 година, владата го вовела Националниот акционен план, кој предлагал да се надградат неформалните населби.[2] Сквотерите се нарекуваат „сукумбаси“, но зборот има негативна конотација и затоа не е прифатен од самите сквотери. Постојат три типа на сквотери, имено окупатори, диви-сопственици кои изнајмуваат сместување и сквотери-станари кои изнајмуваат имот.[2] Владата на Непал ги изменила правилата за земјиште во декември 2020 година, така што сите сквотери и Далити без земја може да добијат право на земјиште, под одредени услови. Комисијата за решавање на проблемите на неземјопоседниците објавила дека урбаните сквотери во долината Катманду може да добијат до 130 м2 и на други места во земјата до 340 м2. Во земјоделските области, на сквотери може да се дадат до 2.000 м2, а во планините, 3.000 м2.[8]
Во март 2021 година, претседателот на Комисијата за сквотери без земјиште изјавил дека сите сквотери без земја ќе добијат сертификати за сопственост во следните осумнаесет месеци. Се проценувало дека низ целата земја има 2,1 милиони луѓе кои живеат без права на земјиште.[9]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Gallagher, K. M. (1992). „Squatting in the Kathmandu valley: a historical-perspective“. Contributions to Nepalese Studies (англиски). 19 (2): 249–259.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Tanaka, Masako (1999). „Which female-headed household is really vulnerable? Field notes on female-headed households of squatter settlements in Kathmandu, Nepal“. Journal of Asian Women's Studies. 6/7: 22–48.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Paudel, Devi Prasad (2017). „Livelihood Strategy and Vulnerability of Squatters' Settlement: A Case of Sunwal Municipality, Nawalparasi, Western Nepal“. SJPG. 40 (1).
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Sengupta, Urmi (February 2013). „The divided city? Squatters' struggle for urban space in Kathmandu“. Во Anjaria, Jonathan Shapiro; McFarlane, Colin (уред.). Urban Navigations: Politics, Space and the City in South Asia (англиски). Routledge. ISBN 978-1-136-19743-7.
- ↑ Ojha, Anup (15 July 2019). „Riverside squatters in Thapathali spend sleepless nights“. kathmandupost.com (English). Посетено на 11 March 2021.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
- ↑ Kothari, Ashish; Wani, Milind (2007). „Protected areas and human rights in India— the impact of the official conservation model on local communities“. Policy Matters. 15: 87–99.
- ↑ Sen, Sandeep (30 March 2020). „City's squatters, homeless stare at spectre of starvation“. The Himalayan Times (англиски). Посетено на 7 April 2021.
- ↑ Sen, Sandeep (23 December 2020). „New rules for providing land to landless Dalits, squatters“. The Himalayan Times (англиски). Посетено на 7 April 2021.
- ↑ Samiti, Rastriya Samachar (29 March 2021). „'All landless households will get land'“. The Himalayan Times (англиски). Посетено на 7 April 2021.