Серафим Симеонов Тодоров (роден на 6 јули 1969 година) е поранешен бугарски олимписки аматерски боксер. Тој освоил три последователни златни медали на Светските и Европските првенства и сребро на Олимпијадата во 1996 година. Тој бил последниот боксер што го победил Флојд Мејведер Јуниор, иако со многу контроверзна одлука, кој подоцна станал еден од најголемите на сите времиња во професионалниот бокс.

Серафим Тодоров

Аматерска кариера уреди

Како аматер, Тодоров трипати ги освојувал светските првенства, во 1991 година во бантам и во 1993 и 1995 година во перо категорија. Тој освоил сребрен медал во бантам категорија во 1989 година, губејќи од Кубанецот Енрике Карион во финалето. Тој, исто така, ги освоил европските аматерски првенства во 1989 и 1991 година во бантам, а во 1993 година во перо категорија.

Тодоров ја претставувал Бугарија на Олимписките игри во 1988, 1992 и 1996 година. Во 1992 година загубил во четврт-финалето од севернокорејецот Ли Гванг-Сик.

На Летните олимписки игри 1996 година, Тодоров се квалификувал во полуфиналето каде што се сретнал со тогаш 19-годишниот Американец, Флојд Мејведер, Џуниор Тодоров, победил со 10-9 разлика, иако многу набљудувачи сметале дека Мејведер победил во борбата. Судијата првично ја кренал раката на Мејведер на крајот од борбата. Тодоров продолжил во финалето каде загубил од Сомлак Камсинг од Тајланд и се задоволил со сребрениот медал. Мнозинството луѓе верувале дека Емил Јетчев, бугарскиот претседател на меѓународната комисија за судии и судии, ја оркестрирал победата на Тодоров. Јетчев бил принуден да се повлече по тепачката поради наводите и вмешаноста на валкана игра. Тодоров не ја негирал можноста, но вели дека Јечев го оркестрирал и неговиот нефер пораз од Камсинг во финалето.[1]

Олимписки резултати уреди

1992 година (во бантам категорија)

  • Го порази Џон Сем (Папуа Нова Гвинеја) со 11–0
  • Го порази Џозеф Чонго (Замбија) со 18–6
  • Поразен од Ли Гванг-Сик (Северна Кореја) со 15–16

1996 година (во перо тежина)

  • Го порази Јевхени Шестаков (Украина) со 11–4
  • Го порази Роби Педен (Австралија) со 20–8
  • Го порази Фалк Хусте (Германија) со 14–6
  • Го порази Флојд Мејведер Јуниор (Соединетите Американски Држави) со 10–9
  • Поразен од Сомлак Камсинг (Тајланд) со 5–8

Подоцнежниот живот уреди

Набргу по победата над Мејведер, Тодоров ја отфрлил профитабилната понуда од група американски боксерски промотери. Тој верувал дека ако го добиел мечот за златен медал во 1996 година, Бугарската боксерска федерација ќе обезбеди повеќе финансиски од предложениот договор. Сепак, тој добил мала поддршка и решил да ја смени националноста и да ја претставува Турција на Светското првенство во аматерски бокс во 1997 година. Бугарската боксерска федерација го забранила овој потег, а Тодоров одбил да ја претставува својата родна земја, со што ја завршил својата аматерска боксерска кариера до 2003 година. Од 2015 година Тодоров живее во Пазарџик.[1][2]

Од 2015 година во продукција е Серафим, долгометражен документарен филм за животот на Тодоров. Филмот, во режија на Роберт Колодни, требало да излезе во 2022 година. Нефикциското дело ги опфаќа неговите рани години, контроверзноста на Олимпијадата и каков станал неговиот живот од тогаш.[3]

Наводи уреди

  1. 1,0 1,1 Sam Borden (April 3, 2015). „The Last Man to Beat Floyd Mayweather Jr. Still Regrets It“. New York Times. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „borden“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  2. Sweetman, Tom; Thomas, Alex (April 27, 2015). „Tragic tale of the last man to beat Floyd Mayweather“. CNN. Посетено на April 27, 2015.
  3. „July-August 2018“. Film Comment.