Светлана Ходченкова

Светлана Кодченкова (родена на 21 јануари 1983 година, Москва, СССР) - руска глумица која работела во театар, кино, телевизија и синхронизација, и како филмски продуцент. Почесен уметник на Русија од 2018 година.[1]

Светлана Ходченкова

Животопис уреди

Родена е во Москва на 21 јануари 1983 година. Долго време живеела со својата мајка во градот Железнодорожни (сега Балашиха). На 16 години кратко работела во агенција за модели.

Дебито на глумицата во кино се случила на 20-годишна возраст - во филмот на Станислав Говорухин „Благослови ја жената“ (2003), каде што Ходченкова ја играла улогата на сопругата Вера на командантот на Црвената армија. За овој филм била номинирана за филмската награда Ника за најдобра глумица. Својата кариера ја продолжила како јасновидец Касандра во историската телевизиска серија „Талисман на љубовта“ (2005).

Во 2005 година дипломирала на Театарскиот институт Борис Шчукин, курс на Михаил Борисов. Истата година глумела во друг филм во режија на Станислав Говорухин, „Не само со леб “ во улогата на Надежда Дроздова. Во 2007 година, Кодченкова глумела во филмот „Километар нула“ во режија на Павел Санаев. Во периодот од 2009 до 2013 година соработувала со режисерот Марјус Вајсберг, кој ја ангажирал во трилогијата „Љубов во градот“ со пејачката Вера Брежнева и глумицата Анастасија Задорожнаја.

Во 2011 година, глумицата го имала своето деби во Холивуд.[2] - филмот „ Шпион,излези надвор! » [3] Светлана е презентирана заедно со странски колеги (Гери Олдман, Колин Фирт и други) на филмскиот фестивал во Венеција.

Кодченкова глумела во друг американски филм „Волверин: Бесмртниот“, каде што ја играла улогата на злобниот вајпер. Потоа, имала и улоги во такви филмови како „Василиса“, „Шампиони“, „Крвава дама Батори“. На 29 декември 2016 година бил објавен историскиот филм „Викинг“,каде Кодченкова играла една од главните улоги.

Во 2019 година и била доделена наградата „Златен орел“ за најдобра споредна женска улога за улогата во филмот „Довлатов“.[4]

Член е на партијата Единствена Русија,[5] и член е на Сојузот на кинематографери на Русија.

Личен живот уреди

На 13 декември 2005 година се омажила за глумецот Владимир Јаглич, кого го познавала од институтот. После венчавката, таа го сменила презимето, но го користела своето моминско во филмовите и на сцената. Тие се развеле летото во 2010 година.[6][7]

Од 2011 година, таа почнала врска со московскиот стопанственик Георги Петришин.[8] На 28 мај 2015 година, Петришин ја запросил глумицата на сцената во театарот,[9] но на крајот тие раскинале во февруари 2016 година [10]

Творештво уреди

Улоги во театарот уреди

Проекти на независен театар уреди

Театарски центар „На Страсном“ уреди

  • „Тие слободни пеперутки“

Филмографија уреди

Продуцент уреди

  • „ Таа има друго име “ [14]

Спотови уреди

  • „Јас сум веќе 18“ „ Рацете горе “
  • „Летото е секогаш! "(Заедно со групата" Диско Краш ", Вера Брежнева и Настја Задорожнаја )
  • „Парчиња меморија“ (со Тимур Родригес ) [15]
  • „Екстази“ (заедно со групата „ Ленинград “)
  • "Заљубена сум"

Работа во реклами уреди

Награди и номинации уреди

  • 2004 година - номинирана за наградата Ника за најдобра глумица ( благослови ја жената ) [19]
  • 2004 година - Награда за најдобра глумица за нив. Клара Лучко на Филмскиот фестивал за литература и кино во Гачина (филмот Благослови ја жената)
  • 2008 година - Награда за најдобра глумица на Фестивалот на полски играни филмови во Гдиња (филмот „Мала Москва“)
  • 2014 година - Награда за најдобра глумица на Меѓународниот филмски фестивал во Пјонгчанг (филм „Василиса“) [20]
  • 2018 година - Почесен уметник на Руската Федерација - за нејзиниот голем придонес во развојот на националната култура, уметност, масовни медиуми и долгогодишна плодна работа [21]
  • 2019 година - Награда „Златен орел“ за најдобра споредна женска улога (филм на Довлатов) [22]

Други награди уреди

  • 2012 година - Награда „ Жорж “ во категорија „Руска глумица на годината“ [23]
  • 2013 година - номинирана за наградата „Жорж“ во категоријата „Руска глумица на годината“ [24]
  • 2017 година - Награда на весникот на годината на магазинот Гламур за глумица на годината [25]

Наводи уреди

  1. Указ Президента Российской Федерации от 21 августа 2018 года № 488 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  2. Светлана Ходченкова в рубрике «Портреты» — Журнал «Собака.ru» — архивировано от 19.03.2013
  3. „Светлана Ходченкова: "В России плейбой – это комплимент, а не компромат". marieclaire.ru. 18 октября. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  4. „Картина «Война Анны» получила премию «Золотой орёл» и стала лучшим фильмом года“ (руски). ТАСС. 2019-01-25. Посетено на 2019-01-26.
  5. Светлана Ходченкова: «Вторая Юлия Тимошенко из меня не выйдет» // Фонтанка.ру 27.02.2010
  6. „Светлана Ходченкова развелась с мужем“ (руски). LIVEstory.com.ua. 2010-07-31. Архивирано од изворникот на 2013-02-02. Посетено на 2013-01-28.
  7. З. Крутова (2010-07-30). „Светлана Ходченкова разводится с мужем“ (руски). ЕвроСМИ. Архивирано од изворникот на 2012-02-27. Посетено на 2011-06-10.
  8. Александр Нечаев, Мария Ремизова. (2013-01-24). „Светлана Ходченкова: Перестать сниматься ради рождения ребенка? Легко!“ (руски). Комсомольская правда. Посетено на 2013-08-23.
  9. „Возлюбленный сделал Светлане Ходченковой предложение на сцене“. Московский комсомолец. 2015-05-29. Посетено на 2015-06-01.
  10. Елена Лаптева (2016-02-01). „Светлана Ходченкова и Георгий Петришин разошлись за месяц до свадьбы“. Комсомольская правда. Посетено на 2016-02-11.
  11. «Госпиталь „Мулен Руж“» Архив спектаклей «НТП».
  12. «Дед Мороз — Мерзавец» Архив спектаклей «НТП».
  13. «История любви» Архив спектаклей «НТП».
  14. „Светлана Ходченкова: Мне интересно брать очередные вершины“. Российская газета (руски). 2018-06-28. Посетено на 2018-07-02.
  15. „Тимур Родригес снял новый клип“ (руски). Радиостанция «Ванильное радио». 2014-05-19. Архивирано од изворникот на 2014-05-19. Посетено на 2014-05-19.
  16. Реклама Elseve «Полное восстановление 5»
  17. ELLE героиня: Светлана Ходченкова - YouTube
  18. „Светлана Ходченкова стала новым лицом марки Avon“. tele.ru. 2013-03-05. Архивирано од изворникот на 2020-01-13. Посетено на 2020-05-20.
  19. „Объявлены номинанты на премию «Ника»“ (руски). «Киноафиша Санкт-Петербурга». 2004-03-24. Архивирано од изворникот на 2014-10-15. Посетено на 2013-08-01.
  20. „Актриса Светлана Ходченкова получила приз кинофестиваля в Пхеньяне за лучшую женскую роль“. ИТАР-ТАСС. 2014-09-24. Посетено на 2014-09-26.
  21. Указ Президента Российской Федерации от 21 августа 2018 года № 488 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  22. "Золотой орел-2019": Светлана Ходченкова, Аглая Тарасова, Александр Петров и другие триумфаторы премии“. hellomagazine.com. 2019-01-25. Архивирано од изворникот на 2020-09-23. Посетено на 2020-05-20.
  23. „Церемония «Жорж 2012»“ (руски). national-movie-awards.ru. Архивирано од изворникот 2012-10-18. Посетено на 2012-09-09.
  24. „Церемония «Жорж 2013»“. national-movie-awards.ru. Архивирано од изворникот на 2014-05-28. Посетено на 2013-09-03.
  25. glamour.ru Актриса года Архивирано на 19 октомври 2018 г.