Самогласна хармонија

Самогласната хармонија е вид асимилаторски фонолошки процес кој се осврнува на самогласките во одредени јазици. Со други зборови, хармонијата се однесува на процес каде сите самогласки во еден збор се од ист вид.

Долго растојание

Хармонијата е процес на долго растојание, односно асимилацијата се однесува на гласови во зборот кои не се едно до друго поставени (најчесто се одвоени од согласки). На пример, самогласката која се користи на почетокот на зборот може да предзивника асимилација на самогласките кои се на крајот. Асимилацијата се однесува за целиот збор. Системски е објаснето на следниов начин:

пред асимилација		после асимилација
Г_аСГ_бСГ_бС	→	Г_aСГ_aСГ_aС	(Г_a = тип 'а' самогласка, Г_b = тип 'б' самогласка, С = согласка)

Белешка: 'Г' ('глас') означува самогласка, а 'С' ('согласка') означува согласка.

Во дијаграмот, Г_a (тип 'а' самогласка) предизвикува Г_б (тип 'б' самогласка) да се асимилираат и да станат самогласки од ист вид како првата (метафорично, во „хармонија“).

Одлики

Одликите на самогласната хармонија се:

самогласка висина (високи, средни ниски самогласки)
самогласна заднина (предни, централни и задни самогласки)
самогласна заобленост (заоблени и незаоблени самогласки)
позиција на коренот на јазикот (истапена и повлечена позиција)
насализација (усни или носни самогласки)

Поврзано

Литература

Jacobson, Leon Carl. (1978). DhoLuo vowel harmony: A phonetic investigation. Los Angeles: University of California.
Krämer, Martin. (2003). Vowel harmony and correspondence theory. Berlin: Mouton de Gruyter.
Li, Bing. (1996). Tungusic vowel harmony: Description and analysis. The Hague: Holland Academic Graphics.
Lloret, Maria-Rosa (2007), „On the Nature of Vowel Harmony: Spreading with a Purpose“, Во Bisetto, Antonietta; Barbieri, Francesco (уред.), Proceedings of the XXXIII Incontro di Grammatica Generativa, стр. 15–35
Roca, Iggy; Johnson, Wyn (1999), A Course in Phonology, Blackwell Publishing
Shahin, Kimary N. (2002). Postvelar harmony. Amsterdam: John Benjamins Pub.
Smith, Norval; & van der Hulst, Harry (Eds.). (1988). Features, segmental structure and harmony processes (Pts. 1 & 2). Dordrecht: Foris. ISBN 90-6765-399-3 (pt. 1), ISBN 90-6765-430-2 (pt. 2 ) .
Vago, Robert M. (Ed.). (1980). Issues in vowel harmony: Proceedings of the CUNY Linguistic Conference on Vowel Harmony, 14 May 1977. Amsterdam: J. Benjamins.
Vago, Robert M. (1994). Vowel harmony. In R. E. Asher (Ed.), The Encyclopedia of language and linguistics (pp. 4954–4958). Oxford: Pergamon Press.
van der Hulst, Harry; van de Weijer, Jeroen (1995), „Vowel Harmony“, Во Goldsmith, John A. (уред.), The Handbook of Phonological Theory, Blackwell Handbooks in Linguistics, Blackwell Publishers, стр. 495–534

Надворешни врски

Самогласна хармонија во унгарскиот јазик

Оваа статија од областа на лингвистиката е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите.