Радиорелејни линии

Радиорелеjната линија претставува радио врски, којашто се остварува преку насочено предавање на електромагнетните бранови со должина под 10m. Таа се состои од оддел и места(патеки), коишто се така определени, дека постои директна видливост меѓу радиорелеjните станици. Затоа при проектирањето е неопходно: Да се пресмета нивото на сигнали, неопходно за добивање на квалитетна врска; да се определи профили на терени, за да се осигури радио видливост меѓу одделните станици; да се пресметаат висините на антените во преносни и конзумира пункт. Покрај тоа мора да се определи и конзумира шум, којшто се внесува во целата линија, и во согласност со него - должината на одделните места. Врз основа на добиените резултати се определат чувствителноста на приемниците, јачината на предаватели и коефициентот на засилување на антените. Во многу случаи се задава и обратна задача: при зададена конкретна опрема, зголемување на антените, јачина на предаватели и чувствителност на приемниците да се провери дале се осигурува неопходното качество на врската во најлошо станица од линијата.

Радиорелеjните линии се искористат за спроведување на радио врски на големи растојание преку ретранслациja (преизлъчване) на радио сигнали, пренесувајќи голем волумен информација, на пример телефонски и службени соопштениот, радио и телевизиски програми, дигитални податоци и така натаму. За нив е одлика тоа, дека меѓу предавателот и приемникот има расположени средни станици (ретранслатори), коишто примаат сигналите и после засилување и претворање на честотата на носејќи им трептение ги предаваат по натаму по линијата (активна ретранслациja) или само одразуваат емитувани кон нив сигнали по правец на приемникот(пасивна ретранслациja). Активна ретранслациja на сигналите се искористи во земените и сателитските РРЛ, а пасивна ретранслациja — во тропосферата РРЛ.

Радиорелеjната линија, претставува синџир, од следувајќи на определено растојание една од друга предавателна - згрижувачки станици, меѓу антените, на коишто има директна видливост.

Радиорелеjно рута

РРЛ се состои од определен број приемно - преносни радија расположени една наспрема друга, на растојание, при коешто се осигурува директна видливост меѓу антените.

Нај-голема примена моментно имаат РКС, работејќи во ултра краток бранова должина(УВТ), во коишто предавањето на радио сигнали станува преку приземји бранови, распрскана од тропосферата и йоносферата и слободно распространувајќи се бранови. Предимства на тие системи пред по долго брановите се нивната широколентност, можноста за објавено во опсеготна голем број различни системи, малото ниво на индустриски и атмосферски пречки во споредба на домашните флуктоационни звуци на системот, употребата на релативно мали по димензии антени со тесна шема на насочено дејство, осигурувајќи нормална работа на системот при помала јачина на предавателот и суштинско потиснување на интерференцијата од други радиосистеми и др.

Честоти опсег и ознаката на подобхватите на УКБ(УВТ) е прикажан вото табела 1.

Честотен опсег

Опсег	Должина на бранот	Целосно име на честоти	Скратен назив	Честоти (GHz)
Метрови	10 м до 1 м	Многу високи	VHF	0,03 до 0,3
Деци метри	10 дм до 1 дм	Ултра високи	UHF	0,3 до 3
Санти метри	10 см до 1 см	Ултра високи	SHF	3 до 30
Милји метри	10 мм до 1 мм	Ултра високи	SHF	30 до 300

Предимства и недостатоци на УКБ:

Предимства:

1.Како прво предимство може да се одбележи премногу широката пропусниот лента, којашто им соодветствува. Таа е од 30 до 30000 MHz. Таа е околу 1000 пати по широка од брановата лента, којашто соодветствува на сите останале бранови.

2.Брановата лента на пропуштање на менувач и земате опрема може да биде многу широка.

3.Во таа област на радио бранови не се добиваат нарушуваат сигнали од атмосфера и индустриски потекло. Затоа подготви врска со УКБ се одликува со висока стабилност и сигурност.

4.Во УКБ можат да се искористат антени со голема насоченост мали димензии. По тој начин може да се осигури доверлива и со малку паразитски пречки врска при мала јачина на предавателот. Коефициент на засилување на антената може да стигне до 40 dB односно 10000 пати по јачина.

Недостатоци:

1.УКБ се распространува само по права линија и можат да се искористат само при директна видливост меѓу станиците.

2.Со УКБ не можат да се одговараат врски на големи растојанија, како со кусите бранови, бидејќи тие не се одразуваат од јоносферата. Поради таа причина за надминување на големи растојанија со УКБ мора да се предвидат средно станици односно мора да се искористат РРЛ.

3.Тешко се конструираат генератори и засилувачи за деци метри и санти метро опсези, особено кога предаваниот сигнал е широкопојасен и се изискуваат големи јачини.

Поради многу широката пропусниот лента за УКБ, физичките својства на електромагнетните бранови не се еднакви. За различните под опсези се карактеристични извесни особености. Така на пример брановите со различни должини имаат различен карактер на ширење:

1.Брановите од 10 до 3м сè уште имаат способност да се одразуваат од јоносферата (како кусите бранови);

2.Значителен дел од енергијата на брановите под 0,02м се апсорбира од молекулите на воздуси и хидрометеорите.

За зголемување на растојанието во системите за предавање на радио сигнали на големи растојанија во нив се вклучуваат ретранслатори. Радиорелеjните линии, во коишто сигналите се предаваат преку ретранслиране на приземји радио бранови со помошта на средни радио - преносни станици, наречени уште РРЛ со директна видливост, работат во деци метри и санти метри опсези, како за нив се предвидени честотни ленти во областа на 2, 4, 6, 8, 11 и 13 GHz.

Научат се и повисоки опсези, бидејќи како тие дозволуваат да се прошири информациската пропусниот лента, а оттаму и пропусна способност на системот. Истовремено со тоа мора да се предвид фактот, дека во услови на интензивни врнежи при такви високи честоти зголемува значително загубите на сигнализација јачина. Дигиталните РРЛ искористат повеќе високочестотни опсези, коешто се наложува од поголемата ширина на спектарот на дигиталните сигнали во споредба со тој на аналогните. Бидејќи като радиорелеjните линии со директна видливост работат со мала јачина на предаватели (неколку вата), за осигурување на доверлива радио врски во нив се искористат остро насочени антени (со коефициент на засилување 30...40 dB, а понекогаш и повеќе). Радиокомуникационните системи, во коишто предавањето на радио сигнали на големи растојанија станува преку тропосферата бран работат во брановата област од 0,3 до 5 GHz. Принципот на работа на радиокомуникациониот систем се сведува до пре емитување на радио сигнали од волумен од тропосферата, образуван при спречување на дијаграми на насочено дејство на менувач и земате антени, којшто исполнува функциите на пасивен ретранслатор. Последниот се одликува со ниска делотворност, бидејќи како само дел од распрскана енергија на радио сигнали паѓа во земате точка, и со значителни изменетиот на своите параметри во пространството и времето, предизвикувајќи замира на сигнали. Тоа наложува во тропосферата радиокомуникационни системи да се искористат моќни (неколку kW) предаватели, големи антени (со коефициенти на засилување 50...55 dB) и малошумящи приемници (со еквивалентна звуци температура од проценува на 50...70 К), а нивното градење да станува на базата на рашири во пространството и по честота прием. Честотните замира на сигналите во тропосферата радио линија се причина за ограничување на ефикасно искористената пропусниот лента на тие системи до неколку MHz. Растојанието, на коешто можат да се предадат сигналите преку еднократна ретранслациja од тропосферата, е во границите од 200 до 400 km. За неговото зголемување во системот се вклучуваат неколку радио преносни станици, растојание меѓусебно си на 150... 300 km (во зоната на радио сенка), како по тој начин се создава тропосферата радиорелеjна линија. Тропосферниот радиолинии се искористат основно за предавање на телефонски и телеграфски соопштениот во тешко и малку населени региони (пустински, планински и полярни региони), а исто така во региони со големи водни пречки, каде што градењето на радиорелеjна линија со директна видливост е невозможно или економски корисен.

Слични на тропосферата радиокомуникационни системи се системите, изградени на принципи на забава на радио сигнали од не хомогена во ниските слоеве на йоносферата (на висина од 75 до 95 km). Тие работат во брановата област од 30 до 60 MHz, като ширина на предаваната пропусниот лента не надминува неколку kHz, и преку нив се осигурува поголема далечината на радио врски (од 900 до 2000 km). Употребата на честоти над 60 MHz води до нагло намалување на делотворноста на забава на сигналите, а пониски од 30 MHz - до засилување на ефекти на многу краков ширење и длабоки замира на сигналите. На растојанија помали од 900 km *радиовръзката за сметка на йоносферното забава е практични невозможна. Йоносферните радиокомуникационни системи слично на тропосферата имаат висок енергетски потенцијал (работат со моќни предаватели, малошумящи приемници и антени со големо засилување) и во нив се искористи рашири прием, како пропусна им способност се ограничува од изобличувањето во тракт за ширење на бранот до неколку телеграфски канали (можна е и едноканална телефонска врска, но со релативно ниско качество). Скапо и сложено опрема на йоносферните радиокомуникационни системи ограничуваат нивното примена основно во поларните региони, каде што йоносферните бури често нарушуваат радио врски на куси бранови, а спроведување на проводникови линии и употребата на тропосферата системи е економски не соодветно.

Надворешни врски

Калкулатор за пресметка на радиорелеjна линија Архивирано на 22 јули 2011 г.