Последнотo венче лист (цртан филм)
Последнотo венче лист е анимиран филм на Роман Качанов, издаден од студиото Сојузмултфилм во 1977 година.
Цртаниот филм е заснован на бајката на писателката Валентина Катаев „Цвет со седум бои“.
Филмот мајсторски го прикажува светот како што го гледа 5-6-годишно дете. Детската психологија е суптилно пренесена и моментот кога мало лице се соочува со сериозни проблеми со „возрасните“.
Креатори
уреди- Режисер: Роман Качанов
- Сценографи: Елена Пророкова, Константин Карпов
- Уметници: Ина Заруба, Дмитриј Анпилов, Петар Коробаев, И. Литвански, В. Максимович, Н. Назарова, Т. Циганкин
- Аниматори: Виктор Лихачов, Рената Миренкова, Владимир Арбеков, Александар Панов, Олег Сафронов, Марина Рогова, Виктор Шевков, Леонид Кајуков
- Оператор: Борис Котов
- Режисер: Федор Иванов
- Уредник: Љубов Георгиева
- Композитор: Генадиј Гладков
- Инженер за звук: Борис Филчиков
- Уредник: Наталија Абрамова
- Улогите ги искажале:
- Олга Громова - Жане
- Марија Виноградова - Витија
- Владимир Гулјаев - полицаец
- Лусиена Овчиникова - мајка на Жане
- Нина Зорскаја - стара жена
- Тамара Дмитриева - момче во чизми со чувство, кое оди на Северниот пол
- Хагар Власова - 2-то момче што било таму
Заплет
уредиДевојчето Жане случајно запознава љубезна волшебничка и од неа добива волшебно цвеќе со седум повеќебојни ливчиња. Секое ливче, откинато, може да исполни која било од нејзините желби. Жане потрошила шест ливчиња на детски непромислени, па дури и екстравагантни желби - сакала да стигне до Северниот пол за да им покаже на момчињата, потоа сакала да ги поседува сите играчки, потоа требало да ја залепи омилената вазна на нејзината мајка, која девојчето случајно ја скршила. На крајот, таа останала со едно неискористено ливче. Жане размислува за што да го потроши - сладолед или сода вода со сируп - кога одеднаш дознала дека момчето Витија, кого го запознала ден претходно, постојано седи на клупата, не затоа што не сака да оди и да игра, затоа што оди на патерици. Тогаш Жане го откинала последното ливче и побарала чудо - Витија да се опорави.[1] Оваа желба ѝ носи на девојчето искрена радост, бидејќи таа не само што прави добро дело, туку си наоѓа и пријател.
Литература
уреди- ↑ Журнал «Огонёк», Изд. «Правда», 1977 г., с. 16