Ова е позицијата по 19. потег на црниот 19....Dxf3 во познатата „вечнозелена партија“, одиграна меѓу Адолф Андерсен и Дуфрен во Берлин во 1853г.
Во настанатата позиција црниот се заканува да матира во еден потег играјќи 20....Dxg2. Се чини дека белиот го има спасот во потегот 20.g3, но на ова место Андерсен на спектакуларен начин спроведува комбинација со која форсирано го матира „заглавениот“ во центар црн крал.
20.Те7+!! е потегот со кој Андерсен ја разбива гардата пред црниот крал. Сега на ова место Дуфрен одиграл 20....Sxe7, иако црниот би можел да избегне брз мат играјќи 20....Kd8 на што би следувало 21.Txd7+ 21....Kc8 (на 21....Кxd7, белиот би одиграл Le2+ или Le4+ со што би ја освоил црната дама во наредниот потег и понатаму лесно би победил) 22.Тd8+!!, сега на 22....Кxd8 би следувало истото продолжение како и на 21....Кxd7, а на 22....Тxd8, белиот би ја земал црната дама играјќи gxf3 со што лесно би победил. По 20....Sxe7, Андерсен играјќи 21.Dxd7! го принудува црниот да земе што го остава во игра уште најмногу 3 потези (на 21....Kf8, белиот веднаш би матирал играјќи 22.Dxe7#. Дуфрен го одбира поотпорното решение 21....Kxd7, по што следува 22.Lf5+ (но не 22.Lb5??+, па црниот би се спасил играјќи 22....Ке6) 22....Ke8 (на 22....Кс6 следува 23.Ld7#) 23.Ld7+. На ова место Дуфрен одиграл 23....Kd8, по што Андерсон го задал завршниот удар со 24.Lxe7#. Не е ништо добро доколку Дуфрен одиграл и 23....Кf8, бидејќи тогаш повторно Андерсен би одиграл 24.Lxe7#.
