Поп Богомил
Поп Богомил — македонски свештеник од X век,[1] основоположник на дуалистичкото духовно движење и учење наречено според неговото име, богомилство, а приврзаниците се нарекувале „богомили“.
Бидејќи се сметала за кривоверство оваа духовно-филозофска идеологија и општествено движење биле поразени, при што сите извори за него и неговите книжевни дела биле уништени. За неговиот живот и дејност посредно се дознава од зачуваните антибогомилски книжевни споменици: „Беседата против богомилите“ на Козма Презвитер, „Бориловиот синодик“, „Индексите“ на забранетите антиканонски книги и др.[2] Како негови следбеници и протагонисти на богомилството се евидентираат: поп Еремија, Тодор, Добри, Стефан, Василиј, Петар, Сидор Фрајазин и др.
Неговото име се поврзува со населбата Богомила (Велешко). Според една легенда тој бил роден во Богомила, таму живеел, дејствувал и умрел, а гробот му се наоѓал до самото село. Таму бил изграден мал параклис, кој им служел на богомилите како молитвен дом.[2]
Поврзано уреди
„Селското движење на богомилите во Средниот век“ од Коста Солев Рацин
Наводи уреди
- ↑ Лозанов, Виктор; Ковачевски, Александар (1966). Кочо Рацин „Стихови и проза“. Скопје: „Култура“. стр. 180–195.
- ↑ 2,0 2,1 Киселиновски и др., д-р Стојан (2000). Македонски историски речник. Скопје: ИНИ. стр. 382. ISBN 9989-624-46-1.