Пиво во Шведска
Пивото во Шведска има историја што може да се проследи до доцното железно време.
Историја уреди
Пивото има долга историја во Шведска, пред пишаните записи. Познато е, преку стари записи како што е Хавамал, дека нордиската култура користела ферментација за производство на пиво и медовина. Се претпочитала медовината, а најзастапено било пивото. Скандинавците исто така имале пристап до вино и пиво. Познато е дека модерните репродукции на нордиските пијалаци произведуваат елев со јакост од 9 проценти ABV.[1] До 19 век, пивото било главно во производство за потребите на домаќинствата. Пивото обично имало слаба содржина на алкохол и се користело како секојдневен пијалок. За прослави и гозби се варело пожестоко „гозба-пиво“ и потентна медовина. Со доаѓањето на индустријализмот, сето ова се променило. Како што растеле градовите, домашното пиво станало невозможно за повеќето луѓе, и така се појавила шведската индустрија за пиво.
Во средината на 19 век, мноштво мали пивари се појавиле во поголемите градови во Шведска, и секој град имал барем една пиварница. Во почетокот на 20 век, започнал трендот на консолидација со спојувања и откупи, кој кулминирал кон крајот на 1970-тите и почетокот на 1980 година. Ова довело до формирање на три големи конгломерати на пиварници; Припс, Спендропс и Фалкон, и ги турнале помалите пиварници до работ на истребување. Ова довело до стереотип за шведските пива како лесно пивки лагери, без вкус и карактер.
Во доцните 1980-ти и почетокот на 1990-тите, новата генерација на мали пивари предводени од стокхолмската пиварница Нилс Оскар почнала да расте заедно со големите компании. Овие компании им нудат на клиентите повеќе во начинот на избор и многу од пивата кои сега се произведуваат во Шведска се со највисок меѓународен квалитет, произведени со внимателно култивирани квасци за подготовка (често увезени од Германија, Белгија или Британија).
Класификација уреди
Шведскиот закон дефинира два прагови за алкохол кои регулираат каде и на кого може да се продава даден вид пиво. Lättöl, т.е. пивото под долниот праг (2,25% по волумен) се смета за lättdryck (лесен пијалок) и може да се продава насекаде без старосно ограничување.[2] Starköl, пиво над горниот праг (3,5% по волумен) може да се продава само во продавниците на Systembolaget на луѓе на возраст од 20 или повеќе години и во пабови на луѓе на возраст од 18 или повеќе години. Народно, пивото помеѓу двете граници може да се продава во маркети и продавници, но само на луѓе на возраст од 18 или повеќе години.
Бидејќи прагот од 3,5% е разумно блиску до содржината на алкохол во меѓународното лагер пиво, многу меѓународни брендови како што се Хајнекер, Карлсберг и Плиснер се продаваат во две верзии во Шведска - меѓународно познатиот производ како starköl во Systembolaget и малку наводнета верзија како фолкол во продавниците за храна.
Економија уреди
Современиот тренд е кон тоа потрошувачите сè повеќе да избираат посилно пиво од брендовите од 3,5% abv, генерално наречени folköl (народно пиво) што се продаваат во продавниците за храна. Секое посилно пиво се продава исклучиво во владиниот малопродажен монопол Systembolaget.[3]
Наводи уреди
- ↑ Gately, Iain (2009). Drink : a cultural history of alcohol (1. ed., 1. paperback print.. изд.). New York: Gotham Books. ISBN 978-1-592-40464-3.
- ↑ Alkohollag (1994:1738)
- ↑ „Beer in Sweden“. www.euromonitor.com. Архивирано од изворникот на 16 September 2008. Посетено на 2008-08-23.