Надија Сантини
Надија Сантини е италијанска готвачка, најпозната по нејзиниот ресторан Дал Пескаторе, во Кането сул'Оглио, Ломбардија, кој има три Мишелин ѕвезди од 1996 година.[1]
Биографија уреди
Сантини на млада возраст била научена да готви од прабабата на нејзиниот иден сопруг, Тереза.[2] Имала кулинарска филозофија околу идејата за мал ресторан, велејќи: „Мислам дека е невозможно една жена да води кујна која опслужува 100 луѓе. Не можам да го дадам своето срце на јадење ако готвам за повеќе од 30 луѓе.“[3]
Нејзиниот ресторан Дал Пескаторе се наоѓа во селото Кането сул'Ољо во Ломбардија, Италија.[4] Ресторанот е проширена траторија, а првично бил отворен од прабабата и дедото на сопругот на Сантини во 1910-тите.[2] Надја го презела управувањето со ресторанот заедно со нејзиниот сопруг во 1974 година.[5] Во 1996 година, ресторанот бил награден со три Мишелин ѕвезди, при што Сантини станала првата жена готвач во Италија која го заслужила тоа ниво на признание.[6][7][8]
Во 2010 година, германскиот режисер Луц Хахмајстер создал телевизиски документарец наречен Три ѕвезди, во кој Сантини глумела со други готвачи од рестораните со Мишелинови ѕвезди. Нејзиното појавување во документарецот се издвоило, а критичарите го опишале како „блескава личност и нежен пристап на Стариот свет кон негувањето на рецептите, колегите и клиентела која обезбедува контрапункт на френетичните, конфронтирачките кујни управувани од научници-готвачи“.[9]
Сантини била високо ценета од другите готвачи, вклучувајќи ја и француската готвачка Ен-Софи Пик која ја опишала како „извонредна“ и инспирација,[10] а британската готвачка Ангела Хартнет ја опишала Сантини како еден од нејзините „херои“.[11]
Во 2013 година Надја била именувана за најдобра женска готвачка во светот од 50-те најдобри ресторани во светот.
Личен живот уреди
Сантини е мажена за Антонио, кој исто така работи во ресторанот на Сантини, но на рецепција наместо во кујна.[11][4] Тие се запознале додека биле на Универзитетот во Милано.[12]
Наводи уреди
- ↑ „Dal Pescatore – Runate - a MICHELIN Guide Restaurant“. MICHELIN Guide (англиски). Посетено на 2020-08-11.
- ↑ 2,0 2,1 „Trattoria tradition spurs women chefs“. China Daily. 13 May 2006. Архивирано од изворникот на 11 June 2014. Посетено на 18 August 2012. (бара претплата)
- ↑ Ferguson, Euan (25 March 2007). „Michelin women“. The Observer. Посетено на 18 August 2012.
- ↑ 4,0 4,1 Hopkinson, Simon (5 July 1997). „Star Struck“. The Independent. Архивирано од изворникот на 25 January 2013. Посетено на 18 August 2012. (бара претплата)
- ↑ Mariani, John (1 May 1999). „The Best Restaurant in the World“. Esquire. Архивирано од изворникот на 11 June 2014. Посетено на 18 August 2012. (бара претплата)
- ↑ „World's 50 best restaurants 2011“. The Guardian. 18 April 2011. Посетено на 20 August 2012.
- ↑ „Dal Pescatore“. The Worlds 50 Best Restaurants. Архивирано од изворникот на 5 May 2012. Посетено на 18 August 2012.
- ↑ Reuters (2018-12-03). „This chef is the first US woman to receive three Michelin stars“. New York Post (англиски). Посетено на 2020-07-29.
- ↑ Page, Janice (21 December 2011). „World's top-ranked chefs shoot for the stars“. The Boston Globe. Архивирано од изворникот на 11 June 2014. Посетено на 18 August 2012. (бара претплата)
- ↑ Long, Louisa (19 June 2011). „Anne-Sophie Pic“. The Independent on Sunday. Архивирано од изворникот на 25 January 2013. Посетено на 18 August 2012. (бара претплата)
- ↑ 11,0 11,1 Harnett, Angela (16 October 2005). „Women in White“. The Independent on Sunday. Архивирано од изворникот на 25 January 2013. Посетено на 18 August 2012. (бара претплата)
- ↑ „Star Chefs“. Lavazza. Посетено на 18 August 2012.[мртва врска][мртва врска]