Мултикултурен маркетинг
Мултикултурен маркетинг (исто така познат како етнички маркетинг) ― практика на маркетинг на една или пак на поширока публика од одредена етничка припадност - вообичаено етничка припадност надвор од мнозинската култура на земјата, која понекогаш се нарекува „општ пазар“. Типично, мултикултурниот маркетинг ги користи предностите на различните културни референти на етничката група - како што се јазикот, традициите, прославите, религијата и сите други концепти - за да комуницира и да ја убеди таа публика. Културните и етничките варијации во мултикултурните општества како што се Соединетите Држави им даваат можност на маркетерите да се поврзат со потрошувачите преку развивање на потрошувачки сегменти за насочени маркетинг иницијативи. На пример, увидот во културата и етничката припадност на потрошувачите се применува директно на целењето на потрошувачите преку различни рекламни иницијативи во Соединетите Држави.
Културните и етничките варијации во мултикултурните општества како што се Соединетите Држави им даваат можност на рекламџиите да се поврзат со потрошувачите преку развивање на потрошувачки сегменти за насочени маркетинг иницијативи. На пример, увидот во културата и етничката припадност на потрошувачите се применува директно на таргетирањето на потрошувачите преку различни рекламни иницијативи во Соединетите Држави. Да се максимизира изложеноста на деловниот производ или услуги преку покажување интерес и ценење на различните култури,[1] За да успее мултикултурната маркетинг стратегија, културните разлики мора да се идентификуваат, разберат и почитуваат. Бизнисите мора да комуницираат на различни „бранови должини“ и да се приспособат на различни пазари низ светот.[2]
Меѓународното рекламирање главно работело со податоци на национално ниво.[1] Меѓународниот пазарџија ги анализирал нациите во однос на БНД/жител, нивоата на образование, достапните масовни медиуми, користените социјални медиуми, инфраструктурата за малопродажба и податоците за категориите на производи, сето тоа на национално ниво.[1] Примената на културните вредности на исто национално ниво е корисна за разбирање на разликите во сопственоста на потрошувачки производи, преференциите на брендот и мотивите. Ова не можело да се утврди со разлики во приходите или други демографски одлики, но може да се објасни со културните разлики.[3][4] Податоците за културната вредност имаат тенденција да се проценуваат користејќи примарни или секундарни податоци. Примарните податоци се изведени директно од проценката на вредностите преку анкети или експерименти. Секундарните податоци вклучуваат бројни пропорции на националната култура. За студии на индивидуално ниво, податоците се собираат и анализираат на индивидуално ниво и се врзуваат за исходот на индивидуално ниво. За мерење на културата на национално ниво, поединечните податоци се комбинираат по земја и се поврзуваат со исходот на ниво на земја или со претходно постоечките мерки на ниво на земја.[5]
Мултикултурализмот бил сметан за проблем, во Австралија биле направени обиди да се намали културната хетерогеност со ограничувањето на доселувањето на белите Европејци.[2] Оваа идеја била брзо напуштена. Други прашања биле прилагодување на обичаите и традициите на новите земји, тензиите меѓу етничките заедници од историско потекло.[2] Неодамна, фокусот се префрлил на придобивките од мултикултурализмот и како тој потенцијално може да го зголеми домашното и меѓународното препознавање на брендот.[1]
Економските, политичките и социјалните предлози на оваа културна мешавина не можат да се игнорираат и станале широко признати, на пример, Австралиската комисија за радиодифузија во 1995 година презела значаен чекор во обезбедувањето на неколку култури да бидат земени предвид и да се дозволи најдобрите телевизиски програми да бидат добиени од целиот свет за да се задоволат потребите на различни културни групи, емитувајќи програми од Азија и Европа, што директно влијаело на нејзиниот рејтинг и постигна поголема публика.[2] Различни други видови производи и услуги се развиле или приспособиле за мултикултурниот домашен пазар. На пример, млечните производи Chtaura вовеле блискоисточни рецепти за нивните млечни производи.
Мултикултурното истражување на пазарот не бил зголемуван во општото општество сè до доцните 1960-ти, каде што првпат бил разгледан потенцијалот на етничкиот пазар.[6] Оттогаш, мултикултурниот маркетинг полека се развивал и 1990-тите го достигнал врвот кога бизнисите почнале да ја препознаваат вредноста на целењето на етничкиот пазар. Големите стопански друштва како Кока-Кола вложувале во мултикултурна рекламна шема, откако го реализирале потенцијалот на етничкиот пазар за раст на нивниот бизнис.[6]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 (De Mooij, 2015)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 (Wilkinson & Cheng, 1999)
- ↑ (Demangeot, Broderick & Craig, 2015)
- ↑ Popovici, Simona (2011). WHAT DO WE KNOW ABOUT CROSS-CULTURAL MARKETING? (PDF). Bulletin of the Transilvania University of Braşov. стр. 9.[мртва врска]
- ↑ (Demangeot et al., 2015)
- ↑ 6,0 6,1 (Rugimbana & Nwankwo, 2003)