Моцета (италијански јазик: mocetta) е ладно предјадење кое традиционално се консумира во Западните Алпи. Моцета е препознаен како PAT производ од Италијанската Република.

Моцета

Моцета се произведува низ долината Аоста, како и во северниот дел на Пиемонт (имено во Канавезе, Валсесија и Вал д'Осола). Предјадењето се подготвува од немрсни парчиња месо, главно мускули или бут. Месото може да биде говедско, овчо, козјо, свинско или дивеч, а од дивечот особено се цени дивокозата.[1]

Подготовка уреди

Месото се зачинува со лук, ловоров лист, рузмарин, жалфија и други планински билки (во зависност од рецептот), а потоа се посолува и се маринира во сопствените сокови. Откако ќе се маринира, месото се остава да отстои на ладно место одредено време: во случај на домашна Моцета, месото се ароматизира до 20 дена. Во занаетчиските месарници, месото се масира со машини за да се одржи хомогената боја и да се зачуваат ароматичните ноти. Без оглед на начинот на подготовка, месото потоа мора да се исуши и да созрее закачено на воздух во сува просторија.[1]

Потрошувачка уреди

Моцета може да се јаде во различните фази на созревањето. Помладата Моцета се вели дека е посвежа и помека, а посозреаната моцета станува потврда, и месото е со потемна боја. Моцета традиционално се сече на тенки парчиња.[1]

Вкусот на моцетата се подобрува со комбинирање со мед, како и со масло од орев.[1]

Потеклото на ова предјадење е древно и произлегува од потребата на селските семејства да го зачуваат месото во долгите зимски месеци на Алпите.[2]

Наводи уреди

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Ouvrage collectif, À la découverte des produits valdôtains. De la tradition aux DOP et aux DOC, Chambre Valdôtaine, ICE Turin, Assessorat régional des activités productives et Assessorat régional de l'agriculture et des ressources naturelles, éd. Musumeci, Quart, pages 40-41.
  2. „Mocetta“. Архивирано од изворникот на 24 June 2016. Посетено на 27 April 2021.

Библиографија уреди

  • Ouvrage collectif. éd. Musumeci (уред.). À la découverte des produits valdôtains. De la tradition aux DOP et aux DOC. Quart. стр. 40–41. (reference)

Надворешни врски уреди