Меѓувмрежување

Меѓувмрежување (англиски: internetworking) — поврзување на компјутерска мрежа со други мрежи преку употребување на порти коишто обезбедуваат заеднички медот на насочување на пакети со информации помеѓу мрежите.Резултирачкиот систем од меѓусебнo поврзаните мрежи се нарекува меѓумрежа, глобално вмрежувување или едноставно Глобална мрежа.

Најзабелижителниот пример на Глобално вмрежување е Глобалната мрежа ,мрежа составена од мрежи засновани на многу клучни хардверски технологии,но унифициран од Глобалниот вмрежен протоколен стандард,Интернетната Протоколен Модел,исто така познато како TCP/IP.

Меѓуповрзаност на мрежи

Вмрежувањето започнало како начин за поврзување на одделни типови на мрежни технологии,но станало широкораспространето преку развивачките потреби да се поврзат две или повеќе локални мрежи преку некој вид на широко распространета мрежа.Оригиналниот термин за вмрежување бил catenet.Дефиницијата за вмрежување денес вклучува поврзување на други типови на компјутерски мрежи како персонална мрежа.Мрежните елементи употребени за поврзување на поединечни мрежи во ARPANET,претходникот на глобалната мрежа,биле оригинално наречени порти,,но терминот е прилично застарен во овој контекст,поради можните несогласувања со функционално различните уреди.Денес меѓусебноповрзаните порти се наречени Интернет рутери.Друг тип на меѓуповрзаност на мрежи често се појавуваат во рамките на претпријатијата во Поврзувачкото ниво,на вмрежениот модел т.е во хардверско-централното ниво под нивото на TCP/IP логичките интерфејси.Таквата меѓуповрзаност е завршена со мрежно премостување или мрежни преклопници.Ова е некогаш некоректно наречено вмрежување,но резултирачкиот систем е едноставно поголема,единечна маска и вмрежен протокол како Интернет Протокол,не е потребен за да ги помине овие уреди..Како и да е,единечната компјутерска мрежа може да биде претворена во вмрежување со делење на мрежата во сегменти и логично делење на сегментниот сообраќај со насочувачи.Интернет Протоколот е дизајниран за да обезбеди неверодостојни(негарантирани)пакетни сервиси преку мрежата.Архитектурата избегнува средните мрежни елементи да ја одржуваат било која состојба на мрежата.Наместо тоа,оваа функција е доделена на крајните точки од секоја комуникациска сесија.За да се пренесуваат податоците веродостојно,апликациите мора да користат соодветен протокол од Транспортно Ниво како Трансмисиски Контролен Протокол (TCP),кој обезбедува веродостоен проток.Некои апликации употребуваат едноставен,безповрзувачки транспортен протокол,Кориснички Протокол(UDP)),за задачи коишто не побаруваат веродостојни испораки на податоци или тие побаруваат сервиси во реално време,наречени видео пренос.

Модели на вмрежување

Два архитектурни модели се општо употребувани за да ги опишат протоколите и методите употребени во Глобалното вмежување. Отворен систем за поврзување(OSI) референтен модел бил развиен под покровителство на Интернационалната Организација за Стандардизација(ISO) и обезбедува ригорозен опис за нивовските протоколни функции од клучните хардвески до софтверските интерфејсни концепти во корисничките апликации.Глобалното вмрежување е имплементирано на Мрежно Ниво (Ниво 3) од моделот.

Интернетниот Протоколен Модел исто познат како TCP/IP модел на глобалната мрежа не бил дизајниран во согласност со OSI моделот и не се однесува на него во некои нормативни спецификации во Побарувања за Коментари и Интернет Стандарди.И покрај ваквата појава како слоевит модел,тој користи многу помалку ригорозна лабаво дефинирана архитектура која се однесува на самата себе само со аспекти на логичко вмрежување.Не се опфатени хардерски-специфични нисконивовски интерфејси,и претпоставува достапност на Поврзувачкото ниво интерфејс до локалната вмрежувачка врска за која домаќинот е поврзан.Глобалното вмрежување е олеснето од протоколите на неговото Интернет Ниво.