Мехмед Селим-паша
Мехмед Селим-паша (1771 – 1831) — османлиски државник. Тој бил Голем везир од 14 септември 1824 до 24 октомври 1828 на султанот Махмуд II[1] и бил неуспешен во борбите со грчките востаници. Распуштањето на Јаничарскиот корпус,[1] и Битката кај Наварино (1827), се случиле додека тој бил на должност. Во 1828-30 тој станал управник на Румелија и во 1830-31 управник на Дамаск (Сирија). Кога граѓаните на Дамск и месниот гарнизон на јаничари се побуниле, по што Селим-паша се засолнил во Дамаскината тврдина. По опсадата која траела 40 дена му бил ветено дека може безбедно да си замине но бил убиен пред да го напушти градот.[2]
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 İsmail Hâmi Danişmend, Osmanlı Devlet Erkânı, Türkiye Yayınevi, İstanbul, 1971, p. 73. (турски)
- ↑ Burns, Ross (2005), Damascus: A History, Milton Park: Routledge, ISBN 0-415-27105-3
| Претходник Мехмед Саид Галип-паша |
Голем везир 14 септември 1824 - 24 октомври 1828 |
Наследник Топал Изет Мехмед-паша |
.png){kind=small} | Оваа статија за османлија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |