Википедија

Комитетот Трахтенберг

Комитетот Трахтенберг е комисија назначена од израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху на 8 август 2011 година, со цел да ги испита и предложи решенијата за социо-економските проблеми на Израел. Комитетот бил формиран по израелски протести за домување во 2011 година. Комитетот е предводен од професорот Мануел Трахтенберг, кој е претседател на Комитетот за планирање и буџет на високото образование.

Комисијата

уреди

На 8 август 2011 година, премиерот Нетанјаху назначил специјален комитет предводен од професорот Трахтенберг.

Комитетот требало да работи еден месец, во кој ќе разговара со претставници на демонстрантите, со граѓански организации и со различни сектори од јавноста. Потоа, во средината на септември, комитетот ќе ги даде своите препораки до владиниот социо-економски кабинет, предводен од министерот за финансии Јувал Штајниц и составен од 15 министри. Потоа Владата ќе расправа за заклучоците на комисијата.

Членови

уреди

Комитетот вклучува 14 постојани членови, од кои 9 се државни или јавни функционери и пет од академскиот и приватниот сектор.[1][2][3]

Двајца министри, Мајкл Ејтан и Лимор Ливнат, биле назначени за набљудувачи во комитетот.

  • Проф. Мануел Трахтенберг – претседател на Комитетот за планирање и буџет на високото образование.
  • Ејал Габаи – генерален директор на Кабинетот на премиерот.
  • Проф. Јуџин Кандел – шеф на Националниот економски совет на Кабинетот на премиерот.
  • Гал Хершковиц – шеф на буџетот во Министерството за финансии.
  • д-р Ави Симхон – виш економски советник на министерот за финансии.
  • Михал Абади-Бојангиу – генерален сметководител на Министерството за финансии.
  • Шахар Коен – социјален претприемач и академски директор на НОВА (Менаџмент и академија за заедницата)
  • Естер Доминисини – генерален директор на Националниот институт за осигурување
  • Д-р Карнит Флуг – заменик-гувернер на Банката на Израел (подоцна назначен за гувернер)
  • Д-р Шломи Фризет – главен економист на Антимонополската управа
  • Д-р Јорам Габај – претседател на активисти на пазарот на капитал и заменик-претседател на Институтот за економски истражувања на Хебрејскиот универзитет Морис Фалк во Израел.
  • Проф. Пнина Клајн – Лауреат на Израел на наградата на Факултетот за образование на Универзитетот Бар-Илан.
  • д-р Тали Регев – економист од Тауб Центарот за студии за социјална политика во Израел.
  • Проф. Рафи Мелник – Потпретседател на Интердисциплинарниот центар во Херцлија.

Цели

уреди

На комисијата и било наредено да истражи:

  1. Предлози за промена на приоритетите со цел да се олесни товарот на израелските граѓани.
  2. Имплементација на нов даночен систем.
  3. Обезбедување пристап до социјални услуги.
  4. Зголемена конкуренција во израелската економија.
  5. Вистински мерки за намалување на цените на становите.

Препораки

уреди

Препораките на Комитетот биле објавени во септември 2011 година. Препораките се сметале за добри за „вредните средни класи“. Тие вклучиле побавно зголемување на буџетот за одбрана.[4] За нив првпат израелскиот кабинет разговарал неколку дена подоцна.[5]

Имплементација и одобрување од Кнесетот

уреди

Нетанјаху првично ветил дека ќе ги протурка препораките на комитетот низ кабинетот во еден дел, но имало разлики внатре во владината коалиција[6] и на крајот бил усвоен поинаков пристап на постепено спроведување.[7]

Во декември 2011 година, Кнесетот одобрил серија амандмани на даночниот закон на Израел. Тие вклучувале зголемување на стапката на данокот на капитална добивка од 20% на 25%.[8]

Како дел од мерките за решавање на недостигот на станови во земјата, препораките на Трахтенберг вклучувале план за продажба на земјиште со попуст за изградба на 5.000 единици станови по пристапни цени. Домовите да се продаваат преку постојната програма Мехир Лемиштакен на луѓе за кои се смета дека ги исполнуваат условите за доделување на станови по попуст во однос на пазарните цени. Комитетот на Трахтенберг препорачал во случај на семејства, еден услов да биде, двајцата родители да се вработени. Партијата Шас се спротивставила на ова, бидејќи тоа ќе ги направи семејствата Хареди со помали шанси да се квалификуваат.[9] Министерот за домување Ариел Атиас (Шас) предложил критериуми што ќе ги фаворизираат апликантите на Хареди. На ова се спротивставил самиот проф. Трахтенберг, кој рекол дека критериумите на Атиас немаат никаква врска со социјалната правда.[10] Планот за домување одобрен од кабинетот во март 2012 година вклучувал санкции против инвеститорите кои ја одложуваат изградбата, повисоки општински даноци за ненаселените домови и мерки за зголемување на понудата на станови во арапските заедници.[11]

Конкурсниот дел бил одобрен од кабинетот во декември 2011 година.[12] Мерките ќе го зајакнат мандатот на комесарот, ќе ги подложат на надзор пазарите на дизел и домашниот гас, ќе ја зголемат конкуренцијата на пазарот на цемент, ќе ги отворат израелските пристаништа за конкуренција, со приватни терминали отворени во Хаифа и Ашдод и ќе ја зајакнат конкуренцијата во маркетинг на јајца, сирење и млеко.

Дел од препораките за зголемување на вработеноста требало да се донесат на одобрување до кабинетот во февруари 2012 година. Тие вклучиле предлози за зголемување на вработеноста меѓу арапските граѓани на Израел, особено меѓу арапските жени, како и предлози за интегрирање на инвалидните граѓани во работната сила. Планот, исто така, предвидувал подобрување на спроведувањето на законот за труд и помош на самохраните мајки. Други мерки имале за цел да ги ограничат странските работници, создавајќи механизам за нивно охрабрување да заминат, наложувајќи дека работодавците мора да депонираат 700 НИШ од пензиите на странските вработени во штеден фонд што работниците го добиваат само по заминувањето од Израел. Тој, исто така, повикал на одредување на минималната плата за странците кои работат во индустријата од 5.300 НИШ месечно, што ќе ги направи поскапи за вработување и ќе им овозможи на локалните жители полесно да се натпреваруваат. Сепак, предлозите на Трахтенберг со цел да се зголеми вработеноста кај популацијата Хареди не биле вклучени во пакетот. Во моментов работат само 37% од мажите Хареди и 49% од жените Хареди.[13]

Други препораки кои чекаат на усвојување вклучуваат намалување на буџетот за одбрана, отворање на паралелен увоз, спроведување на бесплатно задолжително образование за децата на возраст од 3 и 4 години и обезбедување подостапни станови.[14]

Меѓу секторите заштитени од конкуренција од увоз, Комитетот го истакнал пазарот на цемент, од кој 90% држи Нешер. Комитетот се залагал за промена на формулата за цените на цементот, што, како што рекол, го оставил Нешер со преголем профит и ја блокирал потенцијалната конкуренција од увозот. Комитетот, исто така, го обвинил Министерството за индустрија и трговија дека го блокираат увозот на евтин цемент со цел да го заштити Нешер. Телевизиската програма на Канал 10 открила дека Нешер продавал цемент со 40% попуст на Палестинците и вработувал поранешни високи функционери за да им помогнат да влезат на палестинскиот пазар на цемент.[15]

Наводи

уреди
  1. ↑ Keinon, Herb (August 9, 2011). „Trajtenberg oversees first meeting of 'Rothschild Team'“. The Jerusalem Post. Посетено на April 16, 2013.
  2. ↑ Keinon, Herb (August 8, 2011). „PM appoints team to meet protest leaders, draw up plan“. The Jerusalem Post. Посетено на April 16, 2013.
  3. ↑ Moti Bassok (2011-08-10). „Prime Minister's expert panel says no new budget expected for 2012“. Haaretz. Посетено на 2012-01-27.
  4. ↑ Nehemia Shtrasler (2011-10-11). „Trajtenberg recommendations are good for Israel's hard-working middle class“. Haaretz. Посетено на 2012-01-27.
  5. ↑ Barak Ravid and Moti Bassok (2011-10-03). „Netanyahu fails to amass cabinet backing for Trajtenberg report“. Haaretz. Посетено на 2012-01-27.
  6. ↑ Moti Bassok and Jonathan Lis (2011-10-09). „Netanyahu strikes deal with Yisrael Beiteinu to approve Trajtenberg report“. Haaretz. Посетено на 2012-01-27.
  7. ↑ Avi Bar-Eli, Meirav Arlosoroff and Ora Coren (2011-11-15). „Despite PM's promises, most Trajtenberg recommendations may never become law“. The Marker - Haaretz. Архивирано од изворникот на 2012-02-05. Посетено на 2012-01-27.
  8. ↑ Bassok, Moti (5 December 2011). „Knesset approves tax portion of Trajtenberg report on socio-economic change“. Haaretz. Посетено на 6 December 2011.
  9. ↑ Nati Toker and Zvi Zrahiya (2011-11-07). „Israel's proposed housing plan diverted to serve ultra-Orthodox“. The Marker - Haaretz. Архивирано од изворникот на 2011-11-10. Посетено на 2012-01-27.
  10. ↑ Moti Bassok and Zvi Zrahiya (2012-01-29). „Housing minister's pro-Haredi housing plans to be revised“. The Marker - Haaretz. Архивирано од изворникот на 2012-01-30. Посетено на 2012-01-29.
  11. ↑ Ranit Nahum-Halevy and Moti Bassok (2012-03-18). „Netanyahu's cabinet accepts reforms for Israel housing crisis“. Haaretz. Посетено на 2012-03-18.
  12. ↑ Moti Bassok (2011-12-18). „Israel cabinet approves measures to lower cost of living in Israel“. Haaretz. Посетено на 2012-01-27.
  13. ↑ Hila Weisberg (2012-01-27). „Measures on Haredim vanish from labor reform“. The Marker - Haaretz. Архивирано од изворникот на 2012-01-28. Посетено на 2012-01-27.
  14. ↑ Moti Bassok and Meirav Arlosoroff (2011-12-11). „Cabinet okays more economic reforms“. The Marker - Haaretz. Архивирано од изворникот на 2012-02-06. Посетено на 2012-01-27.
  15. ↑ Ora Coren (2012-02-07). „Nesher said to be selling cement to Palestinians at nearly half-price“. The Marker - Haaretz. Архивирано од изворникот на 2012-02-08. Посетено на 2012-02-07.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Комитетот_Трахтенберг&oldid=5246562“