Ида Мнтвана
Ида Фијо Мнтвана (1903 - март 1960) била јужноафриканска анти- апартхејд и активистка на женските права.
| Ида Мнтвана | |
|---|---|
 | |
| Роден(а) | 1903 |
| Починал(а) | Март 1960(години 57) |
| Националност | Јужно Африканец |
| Занимање | Активист |
| Познат(а) по | Првиот претседател на FEDSAW |
Биографија
уредиМнтвана работела како шивачка и станала активна во политиката во 1950-тите.[1] Откако Меди Хол Ксума поднела оставка како национален претседател на Женската лига на Африканскиот национален конгрес (ANCWL) во 1949 година, Мнтвана била нејзина замена. Мнтвана била порадикална од нејзиниот претходник, организирајќи жени во демонстрации, штрајкови и други акти на граѓанска непослушност.[2] Таа, исто така, била избрана да стане член на извршниот комитет на ANC (Африкански национален конгрес)[3]
Во 1954 година, Мнтвана станала првиот претседател на Федерацијата на јужноафриканските жени (FEDSAW). Таа помогнала во организирањето на Конгресот на народот.[4] На вториот ден од конгресот полицијата упаднала на конгресот и предизвикала конфликт меѓу народот и полицијата. Мнтвана била таа што го смирила народот пеејќи песна за слободата од платформата за конгресот да продолжи добро.[5]
На 26 август 1952 година, таа го предводела маршот Гермистон. Групата се состоела од 29 жени: 11 Индијка, Сузан Науде и 17 африкански жени. Таа и групата биле приведени и осудени на четиринаесет дена во затвор во Боксбург.[6] Таа исто така била лидер на маршот на FEDSAW до Зградите на Унијата во Преторија на 27 октомври 1955 година.[7] Околу 2.000 жени учествувале на тој марш во знак на протест против донесувањето закони за жени.[8]
Мнтвана била еден од обвинетите во Судскиот процес за предавство во 1956 година.[9] Мнтвана починала во март 1960 година за време на судењето за предавство.[10]
Наследство
уредиМнтвана е претставена во една од 100-те бронзени статуи што е дел од проектот на Споменикот на националното наследство, наречен „Долгиот марш до слободата“. Нејзината бронзена статуа е создадена од Сара Лавџој.[11] Во август 2000 година, Мнтвана била наведена како „факел носител“ за време на говорот на Табо Мбеки при откривањето на споменикот на жените во Јужна Африка.[12] Таа го добила и постхумно Орден за заслужна служба во сребро во 2003 година.
Наводи
уреди- ↑ „Hands, Dr Timothy Roderick, (born 30 March 1956), Headmaster, Winchester College, since 2016“. Who's Who. Oxford University Press. 2007-12-01.
- ↑ Khaminwa, Muhonjia (2002). „Mntwana, Ida (fl. 1949–1955)“. Women in World History: A Biographical Encyclopedia. Gale Research Inc. Архивирано од изворникот на 2017-09-21 – преку HighBeam Research.
- ↑ „South African Journal of Cultural History“. African Studies Companion Online. Посетено на 2024-06-23.
- ↑ „Ida Fiyo Mntwana“. South African History Online. 27 August 2011. Посетено на 13 September 2016.
- ↑ „Congress of the People - I was there | South African History Online“. www.sahistory.org.za. 1 September 2019. Посетено на 2020-07-14.
- ↑ „Amina Cachalia | South African History Online“. www.sahistory.org.za. Посетено на 2020-07-14.
- ↑ „Federation of South African Women (FEDSAW) | South African History Online“. www.sahistory.org.za. 31 March 2011. Посетено на 2020-07-14.
- ↑ „The Heroes of the South African Women's Struggle“. Top Women. Архивирано од изворникот на 3 August 2012. Посетено на 13 September 2016.
- ↑ „60 Iconic Women — The people behind the 1956 Women's March to Pretoria (21–30)“. Mail & Guardian. 25 August 2016. Посетено на 13 September 2016.
- ↑ Sisulu, Elinor. (2003). Walter & Albertina Sisulu : in our lifetime (2nd. изд.). Claremont, South Africa: David Philip. стр. 199. ISBN 0-86486-639-9. OCLC 52639627.
- ↑ Corner, Jungle. „National Heritage Monument“. National Heritage Monument. Архивирано од изворникот на 2022-11-25. Посетено на 2020-07-14.
- ↑ „Mntwana, Ida (fl. 1949–1955) | Encyclopedia.com“. www.encyclopedia.com. Посетено на 2020-07-14.