Етнометодологија

Етнометодологијата претставува метод за разбирање на социјалните уредувања со цел да се разбере правата смисла на светот преку анализирање на нивните “ ден за ден” искуства. Таа е алтернатива на анализа на податоци кој се појавил во 1960-тите години со неговото теоретско и епистемиолошко значење дека радикално ги нарушил традиционалните социолошки начини на размислување. Самиот термин го создал Харолд Гарфинкел во 1954-та, но, дисциплината е многу изменета .

Етнометодологијата е дескриптивна дисциплина и не се вклучува во објаснувањата или оценувањата на одреден општествен поредок кој се смета за предмет на проучувањето. Како метод, се користи во етнографски истражувања за да се опишат постапките на луѓето во секојдневните ситуации.

Терминот етно – метод – (о) логија, доаѓа од термините: етно – одредена социокултурна група локализирана заедница); метод – се однесува на методи и практики и логос – систематски опис на овие методи и практики. Фокусот на истражувањето е сместен во тоа “ како ” методите и практиките се користат во одржување на општествениот поредок. Етнометодологија се обидува да создаде класификации на општествените поединци во групите преку цртеж на искуството на групите директно, а не со наметнување на утврдување на положбата на истражувачот во однос на општествениот поредок,како то е тоа случај со социлошките истражувања.Таа е наука за изучување на методите кои луѓето ги користат за создавање на препознатлив општествен поредок.