Осигурувач

Во електрониката и електротехниката, спојувањето е тип на ниско отпорен отпорник кој се однесува како ударен механизам за да овозможи дополнителна заштита од над нормалната или да лоадира или за изворот на колото, коешто го попречува мрезното коло на коешто е поврзано. Краткото коло, преоптерено, несоодветни текови или откажување на направата се првите причини за електричен ток.

Осигурувачот го прекинува преголемиот ток (експлодира ) така што поголема оштета од стопуванје и пожар е заштитена. Мрежните правила често ја дефинираат максималното спојување на токот за одредени кола. Надпросечната заштита на направите е суштинска во електронските системи, да ги лимитира заканите по човечкиот живот и имотна заштита. Временските и токовните оперативни одлики на колата се употребени да овозможат адекватна заштита без потребните попречувања. Бавно есплозивните текови кола се дизајнирани да дозволат безопасни, кратко трајни високи кола но сепак константни на обстојно ниво. Осигурувачите се произведени во голем досег од кола и волтазни текови за да ги заштити мрежните системи и електрична опрема. Само-ресетирачките кола автоматски ги ресетираат колата откако преоптеретувањето ќе се исчисти. Овие се корисни за авионска и јадрена апликација кога замената на колата е невозможна.

Историја

Во 1847 година Брегет ја препорачува употребата на редуцирана секција на спроводници за да ги заштитат телеграфските станици од светлосни. Со топење малите жици би ги заштитиле апаратите и жиците внатре во зградата разновидни жици или фоиски споени елементи беа во употреба за да ги заштитат каблите и светлосната инсталација од 1864. Осигурувачите беа патентирани од Томас Едисон од 1890 како дел од успесен електричен дистрибутивен систем.

Конструкција

Осигурувачите се состојат од метален сноп од жици фузни елементи, од мали прекстен дел споредно со колните спроводници, ставени измеѓу пар од електрични терминали, и вообичаено опколени во несогорувачки материјал. Спојувањето е ограничена во серии коишто можат да се носат со целиот пренос низ заштитното коло. Отпоноста на елементот ја собира топлината во текот на токот. Големината и конструкцијата на елементот е одредена за произведената топлина и нормален тек да не редизвикуваат елементот да задржува висока температура. Ако е превисок нормалниот тек, елементот добива висока температура или се топи директно, или ги топи поврзаните жици со спојувањето отворајќи го колото. Фузниот елемент е направен од цинк, бакар, алуминиум или челик за да овозможи стабилни и безбедни одлики. Спојувањето идеално би го носела неговото коло неодредено, и би се топела брзо на мал напон. Елементот не смее да биде уништен од мали штетни варирања на токот, и не смеат да оксидираат или да го променат функционирањето после долгогодишното служење. Фузните елементи можат да бидат преоформени за да го зголемат затоплувачкиот ефект. Во големи спојувања колото може да биде поделено помеѓу многубројни нопчиња од метал. Двојниот фузен елемент може да содржи метален сноп коишо се топи инстантно на краток ток и ито ката може да содржи ниско топечки снопчиња кои одговараат на долготрајни преоптоварувања или ниски вредности споредени со нискиот ток. Фузните елементи можат да бидат поддржани од челик или од хромни жици, така што ниедна може да не биде поврзана со елементот но може да настанат кратки реакции кои ќе предизвикат зголемување на брзината на поделување на елементот во парчиња. Фузниот елемент може да биде опколен со воздух или со материјали наменети да го забразаат исчезнувањето на арка. Силициумот или несогорувачи течности можат да бидат искористени.

Стандарди

Пресек на осигурувач

IEC објаснува стандарди за нисковолтажни осигурувачи. Стандардите се во четири тома, коишто ѓи опишуваат генералните барања, осигурувачи за идустриска и комерцијална струја, осигурувачи за населени места и осигурувачи за полусогорувачки направи. IEC стандардот го спојува неколку национални стандарди со подобрување на интернационалната размена на осигурувачи на интернационалната трговија. Сите осигурувачи од различни технологии се тестирани да одговараат на IEC стандардите. UL 248 осигурувачи (САД)

Во САД и Канада ниската волтажа од 1kV на час се направени според Underwriters Laboratories стандард 248 или хамонизираните Канадска стандардска асоцијација. Овој стандард се аплицира на фузните оцени со 1kV или помалку и со капацитет на уништување до 200kA. Овие спојувања се наменети за инсталации проследени од Канадскиот елекетричен код или националниот електричен код. Стандардните ампери оценети за осигурувачи во САД и Канада се: 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 60, 70, 80, 90, 100, 110, 125, 150, 175, 200, 225, 250, 300, 350, 400, 450, 500, 600, 700, 800, 1000, 1200, 1600, 2000, 2500, 3000, 4000, 5000, и 6000 ампери. Дополнителни стандардни амеражи за осигурувачи се 1, 3, 6, 10 и 601 ампери. IEC стандардите се однесуваат на спојувањето така што да одговараат на фузниот линк и фузниот држач Во северно американските стандарди спојувањето е незаменлива партиција за да одговара, фузниот линк би бил цист метален елемент за инсталација во спојувањето.