Проток на гени

Проток на гени (или генска миграција) − поим од популационата генетика кој претставува преминување на алелите од гените од една популација во друга.

Миграцијата во или надвор од популацијата може да биде одговорна за промена на алелните честоти (количината на членови кои носат одредена варијанта на ген). Имиграцијата може исто така што резултира во додавањето на нови генетски варијанти на воспоставениот генетски фонд од одреден вид или популација.

Постојат неколку фактори кои влијаат на степенот на генски проток меѓу различни популации. Еден од најзначајните фактори е подвижноста, бидејќи колку е поголема подвижноста на една единка, толку таа има поголем миграторен потенцијал. Животните се поподвижни за разлика од растенијата, иако поленот и семињата може да се пренесат на големи растојанија преку животните или ветерот.

Одржаниот генски проток меѓу две популации може да доведе исто така до комбинација на два генетски фонда, притоа редуцирајќи ја генската варијабилност меѓу двете групи. Токму поради ова генскиот проток дејствува силно против видообразбата, со рекомбинирање на генските пулови на групите, и со тоа намалување на разликите во генската варијабилност кои би довеле до целосна видообразба и создавање на ќеркини видови. На пример, доколку еден вид на трева расте на двете страни од автопатот, мошне е веројатно дека поленот ќе се пренесе од едната страна на другата и обратно. Ако ова поленово зрно е способно да го оплоди растението каде што ќе пристигне и да даде животоспособно потомство, тогаш алелите содржани во поленот делотворно се пренеле од популацијата на едната страна од автопатот до другата.

Пречки за генскиот проток

Физичките пречки за генскиот проток најчесто (но не секогаш) се природни. Тие можат да бидат непреминливи планински ланци, океани или пространи пустини. Во некои случаи тие може да се вештачки, направени од човекот, како Кинескиот Ѕид, кој го попречува генскиот проток на нативните растителни популации. Примероци од истиот вид кои растат на двете страни од ѕидот развиле генетски разлики, бидејќи не постоел генски проток за да овозможи рекомбинација на генските пулови.

Пречките за генскиот проток не мора секогаш да се физички. Видовите можат да живеат во истата животна средина и да покажуваат многу ограничен генски проток, што може да е резултат на ограничена хибридизација или хибридизација која дава неприлагодени хибриди.