Безжична мрежа
Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
Безжичната мрежа се однесува на секој тип на сметачка мрежа која е безжична,и е целосно поврзана со телекомуникациските мрежи чии интерконекции помеѓу јазлите се имплементирани без употреба на кабли.[1] Безжичните телекомуникациски мрежи генерално се имплементирани со некој тип на систем кој далечински ги пренесува информациите со користење на електромагнетни бранови,како што се радио бранови,за носачот и оваа имплементација се користи во физичкото ниво на мрежите.[2]
Видови на безжични мрежи
уредиБезжична мрежа ПАН
уредиБезжична мрежа која поврзува исклучително мала површина е генерално достапна за лични корисници.Пример за таква мрежа е Bluetooth инфрацрвени зраци обезбедуваат бПАН за поврзување на слушалки со лаптоп,ZigBee исто така поддржува бПАН апликации.[3] ВИ-ФИ ПАН исто така стануваат популарни откако таа технологија почна да се вградува во поновите електронски уреди!Интеловиот My WI-FI и WINDOWS 7 виртуелниот WI-FI овозможија оваа мрежа да биде лесно достапна и лесна за конфигурирање.[4]
Безжична мрежа ЛАН
уредиБезжичната мрежа бПАН поврзува два или повеќе уреди користејќи безжична технологија,и овозможува поврзување со интернет преку пристапна точка.Ова им дава предност на корисниците во ист момент да бидат на локална мрежа и да имаат интернет.
- Wi-Fi се користи како синоним за 802.11 WLAN,кое пак технички го означува внатрешното работење помеѓу 802.11 уредите.
- Фиксен безжичен: Ова спроведува точка до точка врски помеѓу сметачките и мрежите на две локации, често користејќи н микробранови или ласерски зраци над линијата на патеки. Тоа често се користи во градовите, за да се поврзат мрежи во две или во повеќе згради без физичко поврзување на објектите заедно.
Безжична мрежа МАН
уредибМАН е вид на мрежа која поврзува неколку бЛАН(wLAN) мрежи.
Безжична мрежа ВАН
уредиБезжичната мрежа ВАН(WAN) е мрежа која покрива големи површини.Овие мрежи можат да се користат за поврзување на поголема група на канцеларии или бизниси како и за овозможување јавен интернет. Тие обично се распоредени на 2,4 GHz банд. Еден типичен систем содржи базна станица портали, точки за пристап и безжично премостување релеи. Други конфигурации се решетка системи каде што секоја пристапна точка делува како штафета, исто така. Кога се комбинираат со обновливи енергетски системи, како што се фото-галванични сончеви плочи или ветерни системи можат да бидат самостојни системи.
Мрежи помеѓу мобилни уреди
уредиСо развојот на паметни телефони, мобилните телефонски мрежи рутински пренесуваат податоци како додаток на телефонските разговори:
- Глобален систем за мобилни комуникации[ (ГСМ): GSM мрежата е поделена на три главни системи: префрлање на системот, систем на базната станица, како и работата и систем за поддршка. Мобилниот телефон се поврзува на основа систем станица која потоа се поврзува со соработка и станицата за поддршка, каде тоа се поврзува со префрлање станица, каде повикот се префрла до крајното одредиште ГСМ е најчестиот стандард и се користи за поголемиот дел од мобилните телефони.[6]
- Лична комуникациска услуга (PCS ): ПЦС(PCS) е радио состав кој може да се користи од страна на мобилните телефони во Северна Америка и Јужна Азија. Спринт испадна да биде првата услуга за создавање на ПЦС(PCS).
- (D-AMPS): Дигитално Напредна служба за мобилен телефон , надградена верзија на AMPS, е отстранети поради напредокот во технологијата. Поновите GSM мрежите доаѓаат на местото на постариот систем.
Употреби
уреди
Безжичните мрежи продолжија да се развиваат и нивната употреба се зголеми значително. Мобилните телефони се дел од огромени безжични мрежни системи. Луѓето ги користат овие телефони секојдневно да комуницираат еден со друг. Испраќање на информации во странство е можно користејќи безжични мрежи преку системи за користење на сателити и други сигнали за комуникација во светот. Службите за вонредни состојби како што се полицијата користат безжични мрежи да разменуваат важни информации побрзо.Луѓето и претпријатијата користат безжични мрежи за да се споделувааат податоците побрзо без разлика дали тоа ќе биде во мала деловна зграда или од целиот свет.Друга важна користност од безжичните мрежи е што е евтин и брз начин да се биде поврзан на интернет особено во земјите и регионите каде телекомикациската инфраструктура е лоша или има недостаток на ресурси, како и во повеќето Земји во развој.Проблеми со компатибилноста, исто така, се јавуваат кога се во прашање безжичните мрежи. Различни компоненти кои не се направени од иста фирма не можат да работат заедно, или може да бараат дополнителна работа за решавање на овие прашања. Безжичните мрежи обично се побавни од оние кои се директно поврзани преку Ethernet кабел. Безжичнате мрежи се повеќе ранливи, бидејќи секој може да се обиде да влезе во мрежата на емитување сигнал [се бара извор] Многу мрежи нудат ВЕП(WEP)- системи за безбедност кои се резултат да биде подложен на упадот. Иако ВЕП ги блокира некои натрапници, безбедносните проблеми предизвикаа некои бизниси да се држат со кабелска мрежа сè додека не се подобри безбедноста. Друг тип на безбедност за безжични мрежи е ВПА(WPA). ВПА обезбедува поголема безбедност на безжичните мрежи од безбедносните ВЕП поставки. Користењето на огнен ѕид ќе им помогне во борбата со нарушувањата на безбедноста и може да помогне за решавање на безбедносните проблеми во некои безжични мрежи кои се повеќе подложни на напади!
Еколошки проблеми и опасност по здравјето
уредиПочнувајќи од 2009 година, се зголеми загриженоста за безбедноста на безжичните комуникации, и покрај малкуте докази за здравствените ризици досега.[7] Претседателот на Lakehead Универзитетот одби да се согласи на поставување на безжична мрежа цитирајќи ја студијата на "Калифорнија" комунални услуги чија Комисија рече дека постои можнен ризик од тумори и други болести поради изложеност на електромагнетни полиња (EMFs) и дека тоа поле треба дополнително да се истражува.[8]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Overview of Wireless Communications“. cambridge.org. Посетено на 2008-02-08.
- ↑ „Getting to Know Wireless Networks and Technology“. informit.com. Посетено на 2008-02-08.
- ↑ „Wireless Network Industry Report“. Архивирано од изворникот на 2012-03-06. Посетено на 2008-07-08.
- ↑ „Wi-Fi Personal Area Networks get a boost with Windows 7 and Intel My WiFi“. Архивирано од изворникот на 2010-04-30. Посетено на 2010-04-27.
- ↑ „Facts About WiMAX And Why Is It "The Future of Wireless Broadband"“.
- ↑ „Global System for Mobile Communication (GSM)“. iec.org. Архивирано од изворникот 2008-02-07. Посетено на 2008-02-08.
- ↑ Lean, Geoffrey (2007-04-22). „Wi-Fi: Children at risk from 'electronic smog'“. London: news.independent.co.uk. Архивирано од изворникот на 2008-10-12. Посетено на 2008-02-08.
- ↑ „Canadian university says no to WiFi over health concerns“. arstechnica.com. Посетено на 2008-02-08.
Читај повеќе
уреди- Wireless Networking in the Developing World: A practical guide to planning and building low-cost telecommunications infrastructure (PDF) (2. изд.). Hacker Friendly LLC. 2007. стр. 425.
- Geier, Jim (2001). Wireless LANs. Sams. ISBN 0672320584.
- Goldsmith, Andrea (2005). Wireless Communications. Cambridge University Press. ISBN 0521837162.
- Molisch, Andreas (2005). Wireless Communications. Wiley-IEEE Press. ISBN 047084888X.
- Rappaport, Theodore (2002). Wireless Communications: Principles and Practice. Prentice Hall. ISBN 0130422320.
- Rhoton, John (2001). The Wireless Internet Explained. Digital Press. ISBN 1555582575.
- Tse, David; Viswanath, Pramod (2005). Fundamentals of Wireless Communication. Cambridge University Press. ISBN 0521845270.
Надворешни врски
уреди- Wireless на Curlie (англиски)
- Internet Protocol Journal article on Wireless Data Networks Архивирано на 7 јуни 2011 г.