OH/IR-ѕвезда
OH/IR-ѕвезда — ѕвезда на асимптотската гранка на џинови (АГЏ), црвен суперџин или хиперџин која покажува силно хидроксилрадикално мазерско излачување и необична сјајност на близуинфрацрвени бранови должини.
Во многу доцните фази на АГЏ-развојот, ѕвездата развива суперветар со крајно голема загуба на маса. Гасот во ѕвездениот ветар се оддалечува од ѕвездата, со што се кондензира при ладењето, образувајќи молекули како вода (H2O) и силициум моноксид (SiO). Ова може да создаде зрнца од прашина, претежно силикати, кои ја затскриваат ѕвездата на пократки бранови должини, и ја прават силен ифранцрвен извор.[1] Хидроксилните (OH) радикали се добиваат со фотолиза или со судирна дисоцијација.[2]
До мазерско излачување може да дојде со истиснување на H2O или OH. OH-мазерите може да предизвикаат моќно мазерско дејство на 1.612 MHz, и ова се смета за главна одлика на OH/IR-ѕвездите. Многу други АГЏ-ѕвезди како миридите покажуваат послаби OH-мазери на други бранови должини како 1.667 или 22 MHz.[3]
Примери
уредиOH/IR-ѕвезди
уредиOH/IR-суперџинови
уредиБелешки
уреди- ↑ Во поново време сметана за можна супер-АГЏ-ѕвезда.
Наводи
уреди- ↑ Kemper, F.; De Koter, A.; Waters, L. B. F. M.; Bouwman, J.; Tielens, A. G. G. M. (2002). „Dust and the spectral energy distribution of the OH/IR star OH 127.8+0.0: Evidence for circumstellar metallic iron“. Astronomy and Astrophysics. 384 (2): 585. arXiv:astro-ph/0201128. Bibcode:2002A&A...384..585K. doi:10.1051/0004-6361:20020036. S2CID 17649812.
- ↑ Goldreich, P.; Scoville, N. (1976). „OH-IR stars. I - Physical properties of circumstellar envelopes“ (PDF). Astrophysical Journal. 205: 144. Bibcode:1976ApJ...205..144G. doi:10.1086/154257.
- ↑ Lewis, B. M. (2002). „On Dead OH/IR Stars“. The Astrophysical Journal. 576 (1): 445–449. Bibcode:2002ApJ...576..445L. doi:10.1086/341534.
- ↑ Bowers, P. F. (декември 1981). „Supergiant OH/IR stars“. The Astronomical Journal. 86: 1930–1934. Bibcode:1981AJ.....86.1930B. doi:10.1086/113074. ISSN 0004-6256.