Маркетиншка стратегија

Маркетиншка стратегија (опазарувачка стратегија) е процес којшто ѝ овозможува на една организација да ги сосредоточи своите ресурси на најголемите можности да се зголеми продажбата и да се достигне одржлива конкурентна предност. Маркетинг стратегијата подразбира најосновни и долгорочни активности во областа на маркетингот, коишто се занимаваат со анализа на почетната стратегија на една компанија, како и со создавање, со оценување и со избор на пазарно-ориентирани стратегии, со што придонесуваат за приближување до реализацијата на целите на компанијата и на нејзините маркетиншки цели.

Создавање маркетиншка стратегија

Маркетиншките стратегии служат како основна поткрепа на маркетиншките планови, коишто се создадени за да ги задоволат потребите на пазарот и за да ги реализираат маркетиншките цели. Најчесто, плановите и целите се спроведуваат со цел да се постигнат резултати коишто можат да се измерат. Вообичаено, маркетиншките стратегии се создаваат во вид на повеќегодишни планови, со тактички план којшто детално наведува кои специфични акции треба да се реализираат во периодот на тековната година. Временските хоризонти опфатени со маркетиншкиот план варираат во зависност од компанијата, од индустријата и од нацијата, меѓутоа, временските хоризонти стануваат толку пократки колку што се зголемува брзината на промените коишто се случуваат во окружувањето. Маркетиншките стратегии се динамични и интерактивни. Тие се делумно испланирани и делумно неиспланирани.

Маркетиншката стратегија подразбира внимателно испитување на внатрешните и на надворешните окружувања. Факторите на внатрешното окружување се состојат од маркетиншки микс, од анализа на достигнувањата и од стратешки ограничувања. Факторите на надворешното окружување се состојат од анализа на клиенти, од анализа на конкуренти, од анализа на целниот пазар, како и од оценување на кој било од елементите на технолошкото, на економското, на културното или на политичкото/правното окружување, којшто би можел да биде пресуден за успехот. Клучна компонента на маркетиншката стратегија честопати претставува насочувањето на маркетингот кон општата мисија на компанијата. Откако целосно ќе се испита окружувањето, може да се создаде стратешки план со цел да се препознаат деловните можности, да се одредат предизвикувачки цели, да се определи оптималниот маркетиншки микс со којшто ќе се реализираат овие цели и таквиот стратешки план целосно да се спроведе на дело. Краен чекор во создавањето маркетиншка стратегија е да се создаде план којшто ќе го набљудува напредокот и да се предвиди збир од можни непредвидени околности во случај на појава на проблеми при спроведувањето на планот.

Видови стратегии

Маркетиншките стратегии можат да се разликуваат во зависност од дадената ситуација во којашто се наоѓа даден бизнис. Меѓутоа, постојат бројни начини на коишто можат да се групираат некои општи стратегии. Подолу е наведен краток опис на најчестите категоризирачки методи:

Стратегии коишто се засноваат на доминација на пазарот - Во овој метод, фирмите се групираат врз основа на нивното учество на пазарот или на нивната доминантност во одредена индустрија. Најчесто разликуваме четири видови на стратегии за доминација на пазарот:

• Водач на пазарот
• Пазарен предизвикувач
• Пазарен следбеник
• Пазарен тампонер

Општи "Портер"стратегии - стратегија којашто го опфаќа соодносот на стратешкиот обем и стратешката сила.

Стратешкиот обем се однесува на навлегувањето на пазарот, додека пак силата на стратегијата се однесува на одржливата конкурентна предност на фирмата. Општата стратегија (портер 1984 година) содржи две алтернативи, а секоја од нив пак, располага со по две алтернативни гранки. Тие се Диференцијација и Економично водство.

• • Диференцијација на производ
  • Ценовно водство
  • Поделба на пазарот.
• Стратегии за иновација - коишто се однесуваат на стапката на развој на нови производи од страна на фирмата и на воведувањето нови бизнис модели. Овој метод се интересира за тоа дали компанијата работи со најмодерната технологија и бизнис модели.

Постојат три видови :

• • Пионери
  • Блиски следбеници
  • Подоцнежни следбеници.
• Стратегии за растеж - Во овој метод си го поставуваме прашањето, "Во кој правец би требало да расте и да се развива фирмата?". Постојат многу различни начини да се одговори на тоа прашање, но највообичаениот начин за развој и за растеж на дадена фирма, се состои од четири одговори:
• Хоризонтална интеграција
• Вертикална интеграција
• Разновидност
• Проширување

Овие модели на растеж се познати како органски растеж. Хоризонталниот растеж е оној растеж при којшто фирмата расте кон стекнување нови бизнис зделки коишто припаѓаат на ист бизнис домен, како на пример, продавница за облека се стекнува со продавница за храна. Двата бизниси се во доменот на продажбата и нивното поврзување води кон проширување. Вертикалната интеграција се дели на вертикална интеграција нанапред и на вертикална интеграција наназад. Вертикалната интеграција нанапред е онаа при којашто фирмата се проширува кон своите потрошувачи, како на пример, фирма за прехранбено производство се стекнува со продавница за прехранбени производи. Вертикална интеграција наназад е онаа при којашто фирмата расте кон својот извор на залихи, на пример, продавница за прехранбени производи се стекнува со фирма за прехранбени производи.

• Трагач
• Анализатор
• Бранител
• Реактор
• Маркетиншки борбени стратегии - Овој метод прави споредба помеѓу маркетиншките стратегии и воените стратегии

Стратешки модели

Учесниците во маркетингот честопати се служат со стратешки модели и алатки за да ги испитаат маркетиншките одлуки. Кога почнува да се прави стратешка анализа, може да се користи моделот 3-К (Клиент, Конкуренти, Корпорација), потребен за целосно разбирање на стратешкото окружување. Ансоффова Матрица е модел којшто исто така се користи за да се пренесе конкурентскиот маркетиншки микс на стратешкото позиционирање на една организација. Моделот којшто ги содржи четирите елементи на маркетиншкиот микс - Цена, Производ, Промоција и Дистрибуција (во странската литература познат како 4Ps - Price, Product, Promotion and Place) се користи за правење на маркетиншки план којшто е потребен за реализирање на претходно определената стратегија.

Има многу компании, особено оние од пазарот на производи за широка потрошувачка, коишто ја применуваат теоријата за водење на бизнис којшто се концентрира на потребите на потрошувачите, купувачите и трговците на мало. Нивните оддели за маркетинг посветуваат доста време трагајќи по "Можности за растеж" во областа на нивниот сектор, преку откривање на значајни проникнувања (начини на размислување и на однесување) кај нивните целни Потрошувачи, Купувачи и Партнери во продажба. Можностите за растеж произлегуваат од промените коишто настануваат во пазарните трендови, од промената на динамиката на сегментите како и од внатрешниот бренд или од оперативните деловни предизвици. Тогаш, маркетиншкиот тим ќе може да ги стави во предност овие можности за растеж и да започне да создава стратегии со коишто ќе се искористат можностите коишто би можеле да придонесат за нови или веќе докажани производи, за услуги, како и за промена на моделот којшто ги содржи седумте услуги на маркетиншкиот микс - Цена, Производ, Промоција, Дистрибуција, Луѓе, Физички доказ, Процес (во странската литература познат како модел 7Ps - Price, Product, Promotion, Place, People, Physical evidence, Process)

Реален маркетинг

Реалниот маркетинг пред сè, во голема мера се занимава со здраворазумско справување со ограничен број фактори, во окружување во коешто се располага со недоволно информации и со ограничени ресурси, коишто дополнително се комплицираат со несигурноста и со кратките временски рокови. Во вакви околности, користењето на класичните маркетиншки техники е недоволно и несоодветно.

Според тоа, на пример, како резултат на нерационални процеси ќе произлезат многу нови производи, а рационалниот процес на развој веројатно ќе се искористи (ако воопшто се искористи) за да се елиминираат најлошите производи. Концептот за рекламирањето и за амбалажирањето, ќе биде творба на вработените задолжени за извршување на креативниот дел од работата, а овој концепт подоцна се испитува од страна на менаџерскиот тим, најчесто по пат на инстинктивна проценка, со цел да се провери неговата оправданост.

Најчесто, маркетиншките менаџери ја користат својата интуиција и искуство при анализирањето и справувањето со сложените и единствени ситуации со коишто се соочуваат; притоа без да се потпрат на теоријата. Честопати, станува збор за моментално донесени одлуки коишто се засноваат на интуиција; каде што целата стратегија дополнета со познавањата на клиентот, ќе го определи квалитетот на применетиот маркетинг. Овој, речиси инстинктивен менаџмент, понекогаш се нарекува „груб маркетинг“; со цел да се разликува од префинетата, естетски пријатната форма на маркетингот, којашто ја претпочитаат теоретичарите.