Франческо Боки

Франческо Боки (1548 – 31 март 1613 или 1618) бил италијански писател од доцната ренесанса, активен во Фиренца.

Боки е роден и умрел во Фиренца. Тој бил син на Лизабета Папи и Бартоломео Боки, умерено сигурна двојка. Таткото на Франческо починал кога тој имал единаесет години, а тој бил оставен да се школува за литература и реторика од неговиот вујко Донато Боки, генерален викар на бискупот од Фиезоле. Тој се преселил во 1572 година во Рим на неколку години. Тој се вратил во Фиренца, каде што се вработил како учител за аристократски деца, како на пример, Улисе Бентивољо и децата на Бенедето Вивалди и Пјеро Антонио Строци. Тој, исто така, работел во составувањето на говори (како што се погребни говори) и трактати наменети за истакнати патрони. Меѓу неговите покровители бил Лоренцо Салвијати и неговото семејство, Филипо Валори, Пјеро Ветори и други членови на Курија во кругот на кардиналот, а подоцна и Големиот војвода, Фердинандо де Медичи.

Како писател, тој често елаборирал дела со дворска ерудиција, во кои имало повеќе стил отколку аргументирана содржина, иако имале длабоки факти. Меѓу неговите дела бил и водич за уметнички дела во Фиренца: Le bellezze della citta' di Firenze, оригинал од 1594 година Тој бил прв од ваков тип за италијански град и може да се спореди со верзијата на Филипо Тити за Рим од 1674 година.

Тој, исто така, ја напишал „Историја на фламанските бунтови“ за Џован Винченцо Вители, кој посакал да ја слави улогата на таткото Чиапино Вители, кој се борел таму како платеник. Напишал и водич за уметничките и архитектонските дела во градот Фиренца. Тој бил погребан во црквата Сан Пјер Маџоре, која оттогаш била срамнета со земја.

Наводи

• Запис во енциклопедија Трекани од Силвана Менчи.