Точка на магнетно огледало

Во астрофизиката, точката на магнетно огледало ― точка каде што движењето на наелектризирана честичка заробена во магнетно поле (како што е (приближно) двополското поле на Земјата) ја менува својата насока. Поточно, тоа е точката каде што проекцијата на векторот на брзината на честичката во насока на векторот на полето е еднаква на нула.

Настан од земски блесок на гама-зраци (ЗБГЗ) со поврзани електронски/позитронски зраци кои беа откриени од вселенскиот телескоп Фермиеви гама-зраци, како и неговото отскокнување од точката на магнетното огледало.^[1]

Секогаш кога наелектризираните честички од Сонцето ќе удрат во магнетосферата на Земјата, се забележува дека магнетното поле на Земјата ја менува насоката.

Бидејќи силите што го генерираат нашето магнетно поле постојано се менуваат, доведува до тоа да самото поле е исто така во продолжен флукс и да неговата сила се зголемува и опаѓа со текот на времето. Ова предизвикува местата на магнетните северни и јужни полови на Земјата постепено да се менуваат, па дури и целосно да се превртува нивната местоположба на скоро секои 300.000 години.^[2]

Поврзано уреди

Наводи уреди

↑ Garner, Rob (26 јуни 2015). „NASA's Fermi Catches Thunderstorms Hurling Antimatter into Space“. NASA (англиски). Посетено на 5 декември 2023.
↑ Buis, Alan. „Flip Flop: Why Variations in Earth's Magnetic Field Aren't Causing Today's Climate Change“. Climate Change: Vital Signs of the Planet. Посетено на 5 декември 2023.

[1] Garner, Rob (26 јуни 2015). „NASA's Fermi Catches Thunderstorms Hurling Antimatter into Space“. NASA (англиски). Посетено на 5 декември 2023.

[2] Buis, Alan. „Flip Flop: Why Variations in Earth's Magnetic Field Aren't Causing Today's Climate Change“. Climate Change: Vital Signs of the Planet. Посетено на 5 декември 2023.

[1]

[2]