Пјер Булез: Разлика помеѓу преработките

Примери за целосно серијални дела на Булез се: ''Polyphonie X'' ([[1950]]-[[1951]], повлечено подоцна), двете ''Etudes'' за лента од (1951-[[1952]]) и првата книга од ''Structures'' за 2 пијана. ''Structures'' е и пресвртница кај Булез, поради најочигледниот [[серијален]] пристап кој предизвикал многу реакции и критики. [[Лигети]] издал текст каде ја зема во предвид целата серијална структура на делото и посочува дека Булезовиот "аскетски пристап" мора да се прекине... <ref>Ligeti 1960, 62</ref> Овие критики го пренасочуваат Булез кон пофлексибилен експресионистички пристап, споменати и од него во есејот "На лимитот на плодната земја...". Серијализмот го ублаува со гестикулативна музика.

 

Најголемото постигнување применувајќи ја оваа техника е ''Le marteau sans maître'' за [[ансамбл]] и глас, напишана во период од [[1953]] до [[1957]] и е едно од врвните постигнувања на [[20тиот век]] <ref>Hopkins and Griffiths 2006.</ref>. ''Le marteau sans maître'' е револуционерна синтеза на различни стилови во модерната музика, од [[џез]], [[Гамелан]], традиционална [[африканска музика]] и [[јапонска музика]]. Една од иновациите во оваа композиција е тн. "мултипликација на висините на нотите" <ref>Koblyakov 1977.</ref>.