Нова Загора: Разлика помеѓу преработките

Првите знаци на живот во областа на Новозагорско датираат од крајот на VII-то - почетокот на VI илјади п.н.е.. Тие се откриваат во најголем долните културни слоеви на Новозагорската село Могила, Гюндийска селоГjундиjска Могила - во североисточниот крај на Нова Загора, Карановската село Могила, село Могила Пачника, Дедо-Ненова до Конjово и др. Населба Могили (многослоjни населби, голем во текот на милениума) во регионот на Нова Загора се 26. Тие карактеризираат Новозагорско како регион, најмногу бројни населби од овој тип во [[Бугарија]].

Одржани археолошки истражувања на населба Могили - Дипсизка, Карановска, Дедовска, Новозагорска, дозволија да се направат значајни придонеси за расветлување културното развој на древните жители на нашите земи. Познати се имињата на археолошките култури "Нова Загора", "Асеновец", "Езеро", "Караново". Научниците од [[Холандија]], [[Австрија]], [[Јапонија]], [[Англија]], [[Русија]] се вклучени и продолжуваат да учествуваат повеќе од 40 години во археолошките истражувања во Новозагорско.

На археолошка карта на регионот во 5 век п.н.е. - 4 век се регистрирани 66 објектот од късножелязната ера и 74 - од римскиот период. Повеќето се мали, неукрепени села. Шест тврдините, подигнати во антиката и над 500 познати могили. Мермерните статуетки на Зевс, Херакле, Аполон, Асклепион и оброчните плочки на некој тракиски коњаник - Хероса, даваат информации за 20 светилишта, регистрирани на ревизијата територија, распоредени во близина на бујна извори, планински врвови или античките села. Врз основа на пронајдени топови за труд и предмети од бајти може да се добие претстава за стопански облик на регионот во овој период. Човекот-тракиец се занимава со земјоделство и бран. За тракиеца[[тракиец]]а-борец зборува богатството од артефакти, поврзани со оружјето - криви железни борбените ножеви (махаjри), железни врвови на копии, бронзени шлемови. Пронајдената увозот грчка керамика, бронзени садови, дела на торевтиката и паричките богатства сведочат за поинтензивен економски живот во регионот.

Засилениот живот во Новозагорско продолжува и за време на [[Византиската империја]], кога регионот е во близина на главниот град [[Константинопол]]. Ова предвид наметнува изградба на одбранбен систем во 5 - 6 век, поврзана со заштитата на главниот град и нејзините подстъпи. Продолжат и Обновена се голем број тврдини на падините на Светиилийските висорамнина, Средна Гора и [[Стара планина]]. Имагинацијата на современик е пораз на моќни тврдини, лоцирана на непристапни планински венци и стратешки важни места, опколени од планини урви и реки. И покрај тоа што во остатоци, тие и сега уништување со својата величественост. Доволно е да споменеме тврдините под Жребчево, Бања, Судската поле, на врв Свети Илија.

Можеби не така голема како море, но со важност е и таа во писмените извори тврдина ВядицаВjадица (Вятница). Во некои историски дела таа се поврзува со денешна Нова Загора. Несомнено е сепак, дека таа не се наоѓа на територијата на современиот град, а најверојатно некаде во блиските падини на [[Средна Гора]]. Н. Койчев ја утврдува со остатоците од градежни во месноста Кара Орман во землищата на селата СъдиевоСадиево и Камено.

Во линија на современиот град се пронајдени остатоците на 2 средновековни населби и некрополи со премногу интересни откритија: позлатени гривни и обеци, оловни отпечатоци, со кои се скрепвала конверзацијата. Тука е пронајден моливдовул (олово печат) на царскиот зет деспот Стефан Кондостефан. Се претпоставува дека земјите на денешниот Новозагорски област биле императорски имотот за време на владеењето на династијата на Комнен во [[Византија]] (крајот на 11 - 12 в).

Во 13 и 14 век бугарските земји се арена на постојани расправии помеѓу непокорни [[бугарски боляри]], цел кон самостојност и централната власт во Македонија, како и меѓу Бугарија и Византија. Последното по трајно пристап на денешно Новозагорско кон Бугарија е по времето на [[Светослав Тертер]] (1300-1321) и [[Иван Александар]] (1331-1371).

Во периодот на османското владеење, жителграѓаните на СтрумицаНова Загора и регионот учествува во вооружената борба против потисниците. Познати се револуционери и војводи хайдушки гулаб војвода, Кара Колjо, Димитар Калачлията, Пеjу Буjуклиjaта, Ванчо Кргов, Мара хаjдуткиня и редица други. Во Новозагорско се хаjдутували Панаjот Хитови и Филип Тотjу.

В.[[Васил Левски]] основа револуционерен комитет во градот, во кој влегуваат и учители, трговци, занаетчии. Негово дело се и комитетите во Љубенова Махала, Асеновец, Кортен и др.

Во ослободителните војни 1877-78 година СтрумицаНова Загора и регионот се најде во центарот на воените дејства. Биланс е жестока - илјадници убиени и бездомници, изгорени куќи, цркви, училишта. На 14 јануари 1878 година војниците на Прв Орловска [[Санкт-ПетербургскаПетербург]]ска полк на полковник Василиј Балкан ослободија опожарена и скоро напуштен Нова Загора.