Социјализација: Разлика помеѓу преработките

Примери почажуваат дека антиципативната и адолесцентната социјализација зависат од два клучни «агенти на социјализација», училиштето и соучениците. Една од најважните работи кои семејството ги прави за време на првата [[фаза]], е да го подготви детето за социјалните предизвици кои би ги имало во училиштето. Покрај тоа што училиштата ги учат децата за основното техничко [[знаење]] тие ги учат на општествената [[култура]], [[вредности]], [[норми]] и [[идеали]]. Училиштата исто така ги учат децата да следат [[правила]], да почитуваат [[авторитет]] како и посредуваат при запознавањето на децата со нивните [[соученици]]. Нашите [[соученици]] играат огромна [[улога]] во процесот на социјализација, особено за време на адолесценцијата и раната [[зрелост]]. Природно е една [[личност]] да бара прифаќање; па кога личноста ќе најде група на луѓе со кои што може да се идентификува таа тежнее кон прилагодување на нормите кои ги има групата. Идентификувањето е исто така познато како попуштање на притисокот од страна на соучениците, што може да доведе до тоа личноста да направи многу работи само за да се вклопи во групата, на пример облекување во одреден [[стил]], употреба на дроги и учествување во воншколски активности. Иако вклопувањето во одредена [[група]] може да биде од голема важност за адолесцентната индивидуа, тоа може да предизвика [[конфликт]] со семејството. Овие како и голем [[број]] други конфликти ја покажуваат тешката природа на адолесценцијата, особено при пронаоѓањето на самиот себе или осамостојувањето од родителите.

Третата [[фаза]] од процесот на социјализација е зрелоста. Во оваа [[фаза]], луѓето се најверојатно целосно подготвени за тоа што ги чека во животот, имајќи ги во предвид антиципативните искуства кои ги имале во претходните две фази. Иако антиципативната социјализација постои за да не подготви за тоа што најверојатно ќе биде нашата идна улога во општеството, ние треба да одиме еден чекор понапред и да влеземе во «вистинскиот [[свет]]». Голема е веројатноста дека во текот на зрелоста ќе имаме [[работа]] која што ќе не тера да ја напуштиме антиципативната социјализација и да преминеме на професионална социјализација. Овој [[процес]] не подготвува за [[работа]], овозможувајќи ни да се стекнеме со [[знаење]] и културна основа за да бидеме успешни во нашата идна работна [[околина]].

Работната [[околина]] е последниот «[[агент]] на социјализација». Најголем дел од луѓето поминуваат многу време од секојдневието на работа, и тоа долги години. Луѓето се социјализираат во нивната работна околина на различни начини, во зависност од тоа кое е нивното занимање. На пример, социјализацијата како градежен работник многу се разликува од онаа на бизнисмен. Едноставна разлика може да се огледа во начинот на нивното облекување; тие драстично се разликуваат, градежниот работник носи комбинезон додека од бизнисменот се очекува да носи одело.

Четвртата и последна фазаод[[фаза]] од социјализацијата се нарекува 65 и над. Во нашето [[општество]], многу луѓе влегуваат во светот на пензионираните на возраст од 65 години; влегувањето во светот на пензионираните исто така може и да се нарече излезна [[улога]] или напуштање на вашна општествена улога. Оваа [[фаза]] од социјализацијата не е толку значајна за личноста, заради тоа што не ја подготвува за наредната [[фаза]] од животот. Во најголем број случаи, пензионерите започнуваат со некои хобија само за да си го пополнат времето.