ДДТ: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.9.2 |
||
Ред 33:
За првпат била синтетизирана во 1874 година, а нејзините својства како инсектицид не биле откриени сѐ до 1939 година. Во втората половина од Втората светска војна оваа супстанца била користена и за воени и за цивилни цели. Најчесто за контрола на популацијата на комарци кои ја ширеле [[маларија]]та. Во 1948 година швајцарскиот хемничар [[Паул Херман Милер]] of Geigy Pharmaceutical бил награден со [[Нобелова награда за физиологија и медицина]] „за откривање на високата ефикасност на ДДТ...“<ref name=nobel>[http://nobelprize.org/nobel_prizes/medicine/laureates/1948/ NobelPrize.org: The Nobel Prize in Physiology of Medicine 1948] Accessed 26 јули 2007.</ref>
Започнувајќи од 1962 година со објанвувањето на книгата Silen Spring од американскиот биолог Rachel Carson започнува да се обраќа повеќе внимание врз ефектите кои супстанците ги имаат врз човековото здравје и врз животната средина. Книгата сугерира дека ДДТ и сличните супстанци може да предизвикаат рак кај луѓето и дека може да го загрозат опстанокот и на другите животински видови. Оваа книга доведе до забрана на употребата на ДДТ во сад во 1974 година.<ref name="Lear">Lear, Linda (1997). ''Rachel Carson: Witness for Nature.'' New York: Henry Hoyten.</ref> Употребата на оваа супстанца во [[земјоделство]]то е забрането според Стокхолмската конвенција. Нејзината употреба, во извесна мерка, е дозволена само за контрола на векторите на пренесување на заразни болести, иако и ова не е без контроверзи.<ref name="Larson">{{наведено списание|last=Larson|first=Kim|date=1 декември 2007|title=Bad Blood|journal=On Earth|issue=Winter 2008|url=http://www.onearth.org/article/bad-blood
== Токсични ефекти врз здравјето ==
| |||