Спиро Гулапчев: Разлика помеѓу преработките

Гулапчев е автор на повеќе трудови во чиј фокус е [[Македонија (регион)|Македонија]] третирана од различни аспекти: нејзиното политичко уредување, прашањето за етногенезата на македонските Словени, нивниот јазик и правопис и тн. Меѓу нив најважно место заземаат книгите: ''„Дедо Стојан“ (Има ли ум, ќе има и напредок)'' издадена во [[Киев]] (1885), ''„Еден поглед по етнографијата на Македонија“'', Габрово (1887) и ''„Македонски маслад“'', [[Русе]] (1893). Го уредувал весникот „Македонија“ (Русе, 1902) од кој излегуваат само четири броја. Во книгата ''„Еден поглед по етнографијата на Македонија“'' под влијание на украинскиот професор и теоретичар [[М. Драгоманов]], ја застапува тезата за федеративно уредување на Балканот - за создавање на т.н. „Неутрална Балканска Федерација“ која би се состоела од 8 политички единици: [[Македонија (регион)|Македонија]], [[Албанија|Епиро-Албанија]], [[Кнежевство Бугарија|Бугарија]], [[Кралство Србија|Србија]], [[Турција|Европска Турција]], [[Кнежевство Црна Гора|Црна Гора]], [[Кралство Романија|Романија]] и [[Кралство Грција|Грција]]. Според него: ''Македонија треба да составува одделна политичка целост'', независно што неговите погледи за етничката припадност на [[Македонци]]те се поклопуваат со бугарските. Длабоко промислена е неговата поставка дека ослободувањето на Македонија лежи во активирањето на сопствените сили. Смета дека најсправедлив критериум за диференцирањето на народностите е јазикот. Во книгата ''„Еден расказ: Дедо Стојан“'' се објавува против етимолошкиот правопис, штитејќи го фонетскиот принцип, но инсистира на зачувувањето на турцизмите и на застапеност на македонизмите во заедничкиот македонско-бугарски литературен јазик кои би биле одбрана од божемната опасност од навлегување на руските јазични елементи.