Дон Кихот: Разлика помеѓу преработките

{{Без извори|датум=ноември 2009}}

{{Infobox book

| title_orig = {{lang|es|El ingenioso hidalgo don Quixote De la Mancha}}

| translator =

| congress = PQ6323

}}

 

== За темата ==

Следен од својот штитоносец, тој ги обиколува градовите и селата, и во раздразнетата витешка фантазија тој ги гледа населени со волшебници, ветерниците ги смета за огромни џинови, а окованите престапници за угнетени витези. Секаде без размислување Дон Кихот смело се фрла на угнетувачите, и секаде реалноста ги претвора неговите благородни идеи во смешни ситуации. Средниот век поминал, животот се изменил, но Дон Кихот и натаму живеел во минатото, убеден дека е повикан да го воскресне златниот век. Не е тешко да се претпостави што го избезумило Дон Кихот. Поразите и потсмевите биле награда за неговите подвизи.

 

 

Ако идеалистот не е секогаш безумен, тогаш тој е секогаш неразумен. Тоа е втората одлика на Дон Кихот. Судирајќи се со стварноста, создава редица непријатности. Оние што ќе ги ослободи - го напаѓаат и го проколнуваат, затоа што им штети со своето наметнување. Идеализмот е претставен во бедниот слаб витез, додека триумфалната нискост е облечена во сјајни облеки и пирува во велелепни дворци.

Во романот „Дон Кихот“ веќе одамна никој не гледа само сатира на витешките романи. Во неговите судири со стварноста го гледаме оној вечен судир кој никогаш не умира, кај сите народи и во сите времиња. [[Хенрих Хајне]] плачел читајќи го романот, и во ова дело ја гледа најголемата сатира на човечката возвишеност. [[Бајрон]] пак, се лутел на Сервантес заради тоа што со романот предизвикал паѓање на витештвото и хероизмот во Шпанија.

 

 

[[Категорија:Романи на Мигел де Сервантес]]