Хаџи Димитар: Разлика помеѓу преработките

}}

'''Димитар Николов Асенов''', попознат како ''Хаџи Димитар'', е еден од најзначајните бугарски војводи. Загинува на 28 годишна возраст, по тешка борба со османлиските сили. По повод неговата смрт [[Христо Ботев]] ја напишал истоимената песна <ref>[http://www.slovo.bg/showwork.php3?AuID=1&WorkID=3158&Level=1 Жив е тој, жив е]</ref>.

== Биографија ==

Хаџи Димитар е роден во [[Сливен]] во семејството на трговецот Никола и Маринка Асенов. Кога имал две години, тој и неговото семејство одат на поклонение во [[Ерусалим]] и оттогаш Димитар е аџија или хаџија.

[[Податотека:Sliven Hadzhi Dimitar.JPG|мини|лево|300п|Родната куќа на Хаџи Димитар во [[Сливен]]]][[Податотека:Stefan-Karadzha-zname.jpg|мини|десно|Знамето на четата на Хаџи Димитар и Стефан Караџа]]

Во 1862 година Хаџи Димитар излегува на [[Балкан |Балканот]] и во текот на целото лето, заедно со чета, ја обиколувал планината. Во пролетта 1864 година се вклучува во четата на Стојан војвода од Сливен како знаменосец (бајрактар). Четата е од 12 душа и има за задача да го убие трновскиот грчки владика. Пред да влезат во [[Трново]] четата се распаѓа и четниците се одделуваат од војводата. Командата ја презема Хаџи Димитар, кој ги води кон Сливенскиот Балкан.

 

 

Во пролетта 1868 година во [[Романија]] се формира четата на Хаџи Димитар и [[Стефан Караџа]]. На 5 јули 1868 година четата го преминува [[Дунав]] со една гемија (сплав). Првата борба ја водат со турска потера од околу 1 000 души. Четата успеала да и избега на потерата и низ ноќта успеале да стигнат до Карапанова Курија во атарот на селото [[Горна Липница]]. Тука на 7 јули, четата ја води втората борба во која османлиите имале значителни загуби, а од четата еден бил убиен и двајца биле ранети. На 8 јули се разврзала борба во близината на селото Вишовград, во месноста Долгидол. Денес таму има споменик.

[[Податотека:PB127418 (2).jpg|мини|лево|Споменик на Хаџи Димитар во село Гавраилово]]

На 9 јули во Канладере, во околината на Вишовград, на неколку километри на југ-југоисток од Далгидол, се разврзала крвава борба во која четата била разбиена. Стефан Караџа бил ранет и заробен. Под раководство на Хаџи Димитар останатите 58 души продолжуваат кон Балканот. Денес во месноста Канладере (''"крвава река"'' на турски), има споменик и фонтана, посветени на загинатите четници. Локалното население организира прослава на четвртата битка околу 21 јули (9 јули стар стил).

 

 

Според очевидец [[Христо Македонски]] <ref>[http://www.promacedonia.org/hm/hm_p14.htm Македонски, Христо. „Записки на Христо Македонски, (1852-1877)“, Издателство на Отечествения фронт, София, 1983.]</ref>, Хаџи Димитар е убиен на врвот Бузлуџа. Меѓутоа некои од преживеани од битката не се согласиле со таквата констатација. Познатиот деец д-р Васил Берон собирал сведоштва за Хаџи Димитар. Во своите ''"Археолошки и историски истражувања"'' (Трново, 1886 година), тој опишува една своја средба во есента 1868 година во Болград ([[Бесарабија]], денес во [[Украина]]) со еден од преживеаните четници, родум од [[Котел]], кој раскажува дека војводата бил ''"лошо повреден при Бузлуџа"''. Во различни моменти се смета дека во Средна Гора можеби бил погребан братот на Хаџи - Тодор, кој исто така учествувал во четата. Това сепак исто така не одговара на вистината, бидејќи Тодор Асенов загинува во битката кај Дебелиот даб, Габровско.

 

== Извори ==

{{commonscat|Hadzhi Dimitar}}

[[Категорија:Бугарски револуционери]]