Насочувачка табела: Разлика помеѓу преработките

Бидејќи во мрежата секој јазол се претпоставува дека поседува важечка рутирачка табела, рутирачките табели мора да бидат во согласност помеѓу различните јазли или да се развијат рутирачки јамки. Ова е особено проблематично во хоп-по-хоп рутирачкиот модел во кој нет ефектот од неконзистентни табели во неколку различни рутери препраќањето ан пакети би можело да се повторува бесконечно. Рутирачките јамки имаат историско поразено рутирање и нивното избегнување е една од главните цели на рутирачките протоколи.

 

 

Рутирачката табела се состои најмалку од три полиња со информации:

 

1. Мрежно име ID: т.е дестинацијата на ID

2. Цена: т.е цена или метрика на патеката по која ќе се движи пакетот кој што ќе биде испратен

3. Следен хоп: следниот хоп или порта е адресата на следната станица од каде што пакетот ќе биде пратен до крајната дестнација.

 

Зависно од апликацијата и имплементацијата, рутирачката табела може исто така да содржи и дополнителни вредности:

 

2. Линкови до пристап листи поврзани со рутата

3. Интерфејс: како на пример eth0 за првата Ethernet мрежна карта, eth1 за втората Ethernet мрежна карта итн.