Електромагнетизам: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 20:
== Потекло на електромагнетна теорија ==
Во својот труд''De Magnete''([[1600]]) [[Вилијам Гилберт]] претпоставува дека иако струјата и магнетизмът да предизвикуваат привлекување и навредливи помеѓу објектите на многу сличен начин, тие претставуваат различни феномени. Морнарите одамна биле забележале дека при гръмотевчни бури стрелката на компасот оди, но врската помеѓу струјата и блицот потврдена само со експериментите на [[Бенџамин Френклин]] во [[1752]]. Еден од првите откривач на врската помеѓу произведен од човекот електрична енергија и магнетизма бил Италијанецот Романьози, кој во [[1802]] забележал дека при поврзувањето на жица од електрична [[батерија]] стрелката на СЕ НАОЃААТ ВО БЛИЗИНА [[компас]] отстапува . Ефектот не бил широко познат до [[1820]] кога [[Ханс Кристијан Оерстед | Оерстед]] провел сличен експеримент. Работата на Оерстед на своја страна влијаела на [[Андре-Мари ампер | ампер]], кој создал математичката основа на теоријата на електромагнетизмот.
Теоријата на електромагнетизмот, позната како [[класична електродинамика]] била развиена во 19-тиот век од различни [[физичар | физичари]], како кулминација претставува работата на англискиот физичар [[Џејмс Клерк Максвел]], кој ги обединил сите теоретски достигнувања досега во витка единствена теорија и открил електромагнетната природа на [[светлина]] та. Во класичната електродинамика електромагнетното поле се опишува од систем на четири равенки, познати како [[равенки на Максвел]], а електромагнетна сила е предмет на [[закон на Лоренц]].
Една од особеностите на класичната теорија на електромагнетизмот, е дека таа тешко се консултира со [[класична механика | класичната механика]], но е во добра согласност со [[специјална теорија на релативноста | специјалната теорија на релативитет]]. Според уравненията на Максвел [[брзина на светлината | брзината на светлината]] е универзална константа кои зависат единствено од [[диелектрична проницаемост | диелектричната проницаемост]] и [[магнетна проницаемост | магнетна проницаемост]] на [[вакуум]]а.
[[Категорија: Електромагнетизъм | Електромагнетизъм ]]▼
Тоа е во спротивно со принципот на [[Галилеј]] дека физичките закони се исти во сите инерциални координативен систем - основен принцип на класичната механика. Една можност двете теории да бидат усогласени е претпоставката за постоење на "[[етер (физика) | светски етер]] ", во кој се шири светлината. Обидите за експериментално потврда на Етер (меѓу нив најмногу забележителен е искуството на Майкелсън) Сепак, се неуспешни.
Во [[1905]], [[Алберт Ајнштајн]] решава контрадикторноста нудејќи својата [[специјална теорија на релативноста]] во која класичната кинематика се заменува од нова, која е во согласност со класичниот електромагнетизъм.Покрај тоа специјалната теорија на релативитет покажува дека во подвижни координативен систем магнетното поле се трансформира во поле, што има различна од нула електрична компоненти, како и обратно, докажувајќи на тој начин дека тоа се две страни на едно исто феномени - од таму е и изразот'''електромагнетизъм'''.
== Проблеми пред класичниот електромагнетизъм ==
▲[[Категорија: Електромагнетизъм | Електромагнетизъм ]]
| |||