Самоилово Царство: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Отстрането уредувањето на 62.162.216.130 (разговор), вратено на последната верзија на [[User:Тиверополник|Тиве |
|||
Ред 23:
== Два историски става ==
=== Гледна точка на македонските историчари ===
Македонските историчари го гледаат востанието на комитопулите против бугарската власт во [[969]] година, како чин на осамостојување на бугарската власт во [[Македонија (регион)|Македонија]] и формирање на база за нова, македонска државност. Исто така се смета дека главното население било македонско, покрај останатите народности кои ги опфаќало царството.
Некои од основните карактеристики на Самоилово царство:
* Бугарското царство било уништено 971 година кога било приклучено во рамките на Византија <ref name="tsff"> На капијама града y суерет су му изашли највиши достојанственици
цркве и Царства, певајући химне y славу цара, и пружили му круну и
схиптар од злата и драгог камен>а. На позлаћеним кочија-ма y четворопрегу y
којима ce иначе вози цар, била je икова Богородице коју je он лично донео
мз Бугароке, a испод ње лежале су одоре и дијадеме бугарских царева. Док
je поворка улазила y град, иза кочија јахао je цар на белцу, окићен свим царским
обележјима, a иза њега je пе-шлце ишао бугарски цар, Борис II, којег je
ЦЈ«ИИСК заро-био y Преславу. У цркви Св. Софије византијски цар по-ложио je
сјајну круну Бугарске на високи олтар, нао зна-мење првог ратног плена и
захвалности. Онда je, пред са-купљеном гомилом y главном броду цркве,
наредио бу-гарском цару да скине своја владарска обележ;ја и доде-лио му
виз^антијску дворску титулу магистра. Само током једне године (971) Јован
Цимиск постигао je војни тријумф којем нема премца y средњовековним -
аналима Балкана. Уклонио je руеку опасност која je угрож:авала опстанак
Визан1-ије y Евроли, поново утврдио северну границу на Дунаву и повратио
теритарију коју су Аспарухови Бугари одузели од Византије још пре три века.
За време овог суровог рата Бугари су беспомоћно гледали две највеће војне силе
источне Европе како ce боре око шихове земље. [http://en.wikipedia.org/wiki/Dimitri_Obolensky Димитри Оболенски
ВИЗАНТИЈСКИ КОМОНВЕЛТ
Превела Ксенија Тодоровић
ПРОСВЕТА - БЕОГРАД 1996 ] </ref>
* Основата на државата биле населението и територијата на Македонија, па според тоа и државата е македонска <ref name="trur"> На западу, y брдима и изолованим доли-нама
Македоније, где ни Руси ни Византинци нису крочили за време рата, царска
власт je била углавном номинална, па je и дал>е живела политичка традиција
свргнуте бугар-ске државе. И управо на том месту су после Цимискове
смрти 976. године четворица синова једног локалног ма-кедонског
управитеља подигла побуњанички барјак. Нај-Ахлађи Самуило, искористио
je грађанеки рат y Византији који je избио после омрти Јована Цимиока, и
полако изгра-дио државу чији je главни град најпре био на Преспаноком језеру,
a потом y Охриду. До краја века ова држава про-ширила ce на већи део
пређашње бугарске територије из-међу Црног ,и Јадранског мора, уз Србију
све до доњег тока Саве, Албаније, јужне Македоније, Тесалије и Епира</ref>
* Целата надворешна и внатрешна политика на државата била поразлична од онаа на претходното бугарско царство
* Титулите во хиерархијата на Самоилово царство се разликувале од бугарските (немало кавхани, боили...)
{{Историја на Македонија}}
Терминот „Бугари“ кои го користеле тогашните византиски историчари и хроничари, а кој се искористува денес за бугаризација на Самоиловото царство, не се однесувало на етнички карактер на народот, туку тој термин се користел како гео-политички термин. Имено, Јован Зонара, кој пишува неколку децении од покорувањето на Самуиловото царство, во 1018 г., во својот "Речник", објаснува што треба да се разбере под поимот "Бугарија" и тоа кога вистинските области на Бугарите носат други имиња<ref>"Славинија-Бугарија" -ГИБИ, т. 7.стр. 17</ref>.
Во "Речник" Зонара вели дека ова политичко име на втората македонска држава и било дадено за време на преговорите во 970 г. И не тврди само Зонара за Самуиловото царство, дека е всушност поранешното северно-македонско кнежество Славинија. Византискиот полководец Никифор Вриениј и управник на Драч, гушејќи го востанието од Ѓорѓи Војтех во 1072 г. ,во своите Спомени, иако го користи политичкото име (Бугарија), морал да дообјасни каков народ живеел овде<ref>"Славинија-Бугарија" -ГИБИ, т. 7.стр. 115</ref>, па вели:
{{Quotation|"Бидејќи Печенезите вршеле препади во Тракија и во Македонија (источна – з.н), племето на Словените ја отрфлило византиската власт и ја пустошело и ограбувало Бугарија. Биле разграбени Ниш и Скопје<ref>"Славинија-Бугарија" -ГИБИ, т. 7.стр. 115</ref>.}}
Човек не запознаен со деталите од политички наметнатото име на Македонците, читајќи ги овие редови, ќе помисли дека Словените од Македонија ја нападнале вистинската Бугарија од онаа страна на Стара Планина. Но, востаниците ги отфрлиле византиските институции во Македонија, ги ограбиле магацините со оружје со цел да се вооружат и ги избркале византиските гарнизони од Македонија. Спомнатите Скопје и Ниш, најмалку биле во вистинска Бугарија. По ова Вриениј е управник на цела Македонија а целта е како што вели "..преку него да се смири засилениот словенски народ" . Од се ова, јасно е дека тогашното име на Македонците не одговара на вистинската етничката припадност иако византиските хроничари ја нарекувале со име Бугарија, но тоа е само политичко-тематско име<ref>"Славинија-Бугарија" -ГИБИ, т. 7.стр. 116</ref>.
Изнесените податоци потврдуваат дека на Македонците од западна Македонија во 970 г., надворешни сили (Византија, рускиот кнез Свјатослав и бугарскиот сојузник - Унгарците), но и внатрешната состојба му наложиле на кнез (цар) Давид, доброволно или не, да ги прифати условите на Византија, неговата држава го добива тематското име - "Бугарија", а со тоа и народот името - "Бугари". Впрочем како и другите пространства до Мизија . Во "Историја" од византискиот писател Михаил Аталијат, при описот на востанието од Петар Делјан во 1041 г., за ова политичка зделка од 970 г<ref>"Славинија-Бугарија" -ГИБИ, т. 7.стр. 160</ref>. се вели:
{{Quotation| "А Мизите, на кои им било ставено името 'Бугари', како сопствено име, кренале бунт..."}}
=== Гледна точка на бугарските историчари ===
| |||